Time to start your training

Met zachte passen liep Hunter weg van het kasteel, vandaag zou hij beginnen met het onderwijzen van zijn leerling. Een kleine glimlach ontstond op zijn gezicht, alles in het leven ging goed. Het kon niet beter, maar nu moest hij zich concentreren op zijn werk. Langzaam verhoogde hij zijn tempo en ging joggen. Dit was ook nog eens goed voor zijn conditie, niet dat die zo slecht was. Vandaag zou hij zijn leerlinge gaan laten ontmoeten met het boogschieten, een kunst die je alleen met veel oefenen onder de knie kon krijgen. Ook om alle trucjes te leren kostte veel tijd, maar toch was het het waard. Soepel liep hij verder en voelde dat hij dichte bij de zilveren rivier kwam. Tegenwoordig hoefde hij niet eens meer te kijken waar hij heen ging, hij kon zichzelf op zijn gevoel voortbewegen. Maar nu keek hij wel, je wist maar nooit of ze er al was. Zwijgend liep hij nar de oever van de rivier en keek eens goed rond. Er was nog niemand, en de stilte was verzachtend. Langzaam hurkte hij neer en liet hij hand zwijgend in het water zakken. Hij sloot zijn blauwe ogene n voelde hoe het water langs zijn hand stroomde. Zachtjes zuchtte hij en glimlachte toch weer. Hij glimlachte steeds vaker de laatste tijd, hij wist ook wel waarom. Felix, zij had toch zijn hart veroverd, en wat er ook over haar gezegd werd. Hij wist dat het niet waar was.

-Aelwen Only-

Aelwen liep door de gangen naar buiten. Ze liep met een wortel onder haar shirt naar het hokje waar de konijn in zat. 'Hallo White!' Zei ze vrolijk. Maar tot haar schrik zag ze dat White weg was. Haar ogen werden groot van verbazing en verdriet. Ownee!... Niet piekeren nu... Je training, rustig en wees blij, want dat behoor je te zijn! Dacht ze sterk. Ze zuchtte. Ze wenste dat White oud zou worden en niet opgegeten zou worden! Aelwen rende zo snel als ze kon het groen bos in om bij de Zilveren Rivier te komen om daar haar meester te ontmoetten. Ze sprong een boom in en probeerde van tak naar tak te springen, het lukte, goed ook nog. Ze sprong en slingerde richting de Zilveren Rivier. Even stopte ze om te rusten, daarna ging ze weer door, ze pakte een tak en slingerde zich naar de volgende, ze lande netjes met haar voeten op de tak waar bij ze weer het zelfde naar de volgende deed. Weer stopte ze. Ze rustte uit en keek voor zich uit. Ze kon het water van de beeld schone rivier al horen. Weer sprong ze en weer. Toen zag ze haar Meester. 'Meester Hunter!' Zei ze terwijl ze uit de boom wouw springen maar in plaats daarvan paal voor hem viel. 'Auw!' Ze ging recht overijnd zitten en veegde het stof van zich af. Beschaamd keek ze naar haar Meester. 'Oeps, sorry,' Zei ze met een mislukte glimlach. Het deed pijn, maar dat zei ze natuurlijk niet! 'Wat gaan we doen vandaag?' Vroeg ze.

Nog altijd zat Hunter gehurkt bij het water. Met gesloten ogen voelde hij hoe het water langs zijn hand stroomde, langzaam ontstond er een glimlach op zijn gezicht. Alles was hier zo vredig en kalm, alsof niks meer fout kon gaan hier. Dit was vaak ook de reden dat hij het verloop van tijd verloor zodra hij hier weer eens was. Hij deed het nooit express maar toch gebeurde het naar zijn zin veel te vaak. In de verte hoorde hij voetstappen, het waren geen looppassen. Nee het klonk als iemand die sprong. 'Meester Hunter!' Klonk ineens en stem en onmiddelijk keek Hunter op en keek zoekend rond naar de bron van de stem. Het was een jonge stem geweest, en een meisje. Het kon niemand anders zijn dan zijn leerling. Even ontstond er opnieuw een glimlach op zijn gezicht tot hij zag dat ze voor zijn neus viel. 'Auw!' Zijn uitdrukking werd meteen bezorgd en hij wilde al naar haar toegaan, maar ze ging al overeind zitten en veegde het stof van zich af. Beschaamd keek e hem aan en hij kon het toch echt niet laten om even te grinniken. 'Oeps, sorry,' Zei ze met een mislukte glimlach en hij glimlachte rustig terug. Hij wist dat dit soort landingen behoorlijk pijn konden doen. 'Wat gaan we doen vandaag?' Vroeg ze toen en Hunter knikte tevreden. Ze had er in ieder geval zin in. ''Eerst ga ik je iets duidelijk maken,'' sprak hij zo serieus mogelijk. ''Als je me nog een keer meester noemt dan ga je zwemmen in de rivier, of ik hang je op aan een boom. Wat jij wil.'' Hij probeerde zeer zijn gezicht zo serieus mogelijk te houden maar dat ging niet helemaal volgens plan. ''Ik heet gewoon hunter en zo mag je me noemen ook hoor,'' vervolgde hij met een grijns op zijn gezicht. Toen stond hij op en stak zijn hand uit om haar overeind te helpen. ''En verder ga ik je kennis laten maken met de kunst van het boogschutterij,'' hij glimlachte weer vriendelijk en keek haar afwachtend aan.

''Eerst ga ik je iets duidelijk maken,''Sprak haar mentor. Een leergierige blik ontstond er in de ogen van Aelwen. ''Als je me nog een keer meester noemt dan ga je zwemmen in de rivier, of ik hang je op aan een boom. Wat jij wil.'' Aelwen moest haar lag in houden. 'Zwemmen lijkt me minder pijnlijk,' mompelde ze met een grijns op haar gezicht. ''Ik heet gewoon hunter en zo mag je me noemen ook hoor,'' Zei hunter. 'Oké, meest... Ik bedoel, Hunter,' Zei ze glimlachend en daarna een blik op het water. 'Maar als je me het water in wilt gooien als ik je... Zo noem, wil je me eerst zwem les geven? anders verdrink ik,' Zei ze. ''En verder ga ik je kennis laten maken met de kunst van het boogschutterij,'' Zei Hunter. Aelwen grijnsde. Maar die grijns verdween toen ze dacht aan de dieren. 'O-op dieren?' Vroeg ze zo vrolijk en opgewekt mogelijk. Met pijl en boog werkten leek haar fantastisch, maar bij de gedachten aan dieren... Nee Aelwen! Niet aan denken! Je bent een Elf en Elven jagen! 'Agja! Leuk!' Zei ze. Haar blik werd verlegen. 'Euhmm. Alleen... Sorry dat ik zo straks een beetje rare vraag vroeg... Want ja, ik hou nogal van dieren! Maar ja, elven zijn jagers,' Zei ze verlegen.

Zodra hij begon te spreken zag hij de leergierige blik van Aelwen en hij onderdrukte nog altijd een glimlach. Hij mocht nog niet laten merken dat hij haar voor de gek hield. 'Zwemmen lijkt me minder pijnlijk,' mompelde zijn leerling met een grijns op haar gezicht. 'Oké, meest... Ik bedoel, Hunter,' zei ze glimlachend en Hunter keek haar even aan en grijnsde toen. . 'Maar als je me het water in wilt gooien als ik je... Zo noem, wil je me eerst zwem les geven? anders verdrink ik,' Hunter grinnikte even en knikte. ''Vooruit dan,'' sprak hij grijnzend en keek haar aan. Hij zag haar grijnzen mar fronste toen die ineens vertrok. 'O-op dieren?' Haar stem klonk vrolijk, maar hij wist dat het niet helemaal gemeend was. 'Agja! Leuk!' Zei Aelwen. Haar blik werd verlegen. 'Euhmm. Alleen... Sorry dat ik zo straks een beetje rare vraag vroeg... Want ja, ik hou nogal van dieren! Maar ja, elven zijn jagers,' zei zijn leerling en hij knikte even. ''Ik begrijp het hoor. De dood van een dier is nooit echt prettig, maar het is zoals je zegt. Wij Elven zijn jagers.'' Zei hij vriendelijk en keek haar aan. Met een soepele beweging haalde hij zijn boog tevoorschijn en hield hem even in twee handen. Hij had hem die ochtend al gespannen dus dat hoefde zij niet te doen. ''Weet je ongeveer wat je moet doen?'' Vroeg hij en glimlachte. Hij stak zijn handen uit om haar de boog aan te reiken. ''Laat eerst maar eens zien wat je al in petto hebt.'' Hij keek haar nu even serieus aan.

-laat-