At night

Onrustig lag Amelia in bed, ze kon niet goed slapen en had het stikheet. Toen de klok in haar kleine kamertje twaalf uur sloeg liet ze zich uit bed glijden en liep zachtjes op blote voeten naar buiten. Het was koud in de nachtelijke buitenlucht en donker maar het maakt haar niet uit. Ze liep een stukje weg van de tovenaars huizen en ging zitten tegen een boom aan. Amelia moest denken aan vroeger, toen haar moeder nog leefde en als ze niet kon slapen een lied voor haar zong, ze was nog klein geweest en de zachte stem van haar moeder had haar dan gerustgesteld. Na een klein kwartiertje sloeg ze haar arme om zich heen want ze begon het ondertussen toch een beetje koud te krijgen maar besloot nog even te blijven toen er zacht gekraak een eindje uit de buurt van haat klonk.

Rox was als gewoonlijk weer uit het kamp geslopen en Cormag aan het werk gezet en liep toen rustig naar he gebied van de vampiers tot ze opeens een tovenaar zag wandelen.
Rox keek even onrusig naar de tovenaar maar nam het toen in vertrouwen en ging via de bomen te klimmen om omgemerkt bij haar te komen.
Na een tijd zat Rox in een topje van de boom en loerde toen naar de boom waar zij zat en ging er soepel er naar toe en ging toen rustig zonder dat ze het kon merken op de onderste tk zitten die stevig genoeg was.
Rox keek even met versteende ogen naar het meisje en begon met een zachte stem rustig te praten.
"Wat is er met je?" Vroeg Rox terwijl ze in de boom zat en naar haar oe keek en wachte op een antwoord van het onbekende meisje die tegen de boom zat.


(Flut post maar je wou dat er iemand op ging posten en tada Rox kwam er aan)

Genietend van de rust zat Amelia met haar rug tegen de grote boom aan, ze had niet kunnen slapen en had toen besloten nog maar even maar buiten te gaan wat haar sterk werd afgeraden in verband met vampiers die s' nachts veel rondliepen had ze gehoord, maar bang was de jongedame niet, de laatste keer dat ze dat echt was geweest was toen ze nog maar heel klein was. Plotseling klonk er zacht gekraak in de buurt ergens en Amelia keek om zich heen, wie zou zich zo laat nog buiten wagen? Geen tovenaar waarschijnlijk dus een ander ras, waarschijnlijk een Vampiers. Een glimlach krulde zich om Amelia's lippen terwijl ze rustig bleef zitten. "Wat is er met je?" vroeg een zachte stem die vast en zeker lief zou moeten zijn maar Amelia vatte hem niet zo op. 'Wie ben je?' vroeg ze terwijl ze opstond en om zich heen keek, al snel had ze de spreker gevonden. Het was een meisje wat, zover ze kon zien, waarschijnlijk niet veel ouder dan haar was, maar aan haar bloedrode ogen te zien was ze een vampier en kon ze dus wel honderd jaar ouder zijn. 'Aha' mompelde terwijl ze naar de vampier keek 'Amelia Pond' stelde ze zich daarna kort voor 'En wat doet een vampier op tovenaars gebied?' voegde ze er daarna snel aan toe.

'Wie ben je?' Zei het meisje en Ro keek ijzig naar haar znder gevoel in haar gezicht et laten zien en zei toen met ene kille stem "Ik heet Rox Nemesis." Zei Rox het was toch niet nodig om haar naam vol uit te zeggen en keek toen naar het meisje die haar naam ook zei maar Rox vond het saai worden en kreeg trek in haar keel die langzaam begon te branden door haar bloed die ze raak. 'En wat doet een vampier op tovenaars gebied?' Voegde het jonge meisje er aan toe en Rox kreeg een vals gezicht ej op haar gezicht en sprong toen van de boom af en liep in alle gerust naar het meisje toe en zette een lieve toon op. "Wat denk je wat een vampier hier doet schat? Ze komen bepaald niet voor de natuuur maar wat er in leeft? Is een heel smakelijke hapje." Zei Rox en lachde heel even en bleef toen staan tegen over de tovenaar . "Ik zou me maar niet proberen aan te vallen kleine meid ik denk dat de rest van de vampiers er dan niet blij mee zijn en dan het aller liefst wel een hapje va je willen ik zou niet eens proberen om een kleine spreuk uit te roepen want ik heb wel zin in een klein hapje tovenaar." Zei Ro met ene grijns op haar gezicht en wachte af wat de meid zou doen en dacht in de tussen tijd niet goedschiks dan kwaad.

"Wat denk je wat een vampier hier doet schat? Ze komen bepaald niet voor de natuuur maar wat er in leeft? Is een heel smakelijke hapje." Zei de vampier die zich als Rox voorgesteld had "Ik zou me maar niet proberen aan te vallen kleine meid ik denk dat de rest van de vampiers er dan niet blij mee zijn en dan het aller liefst wel een hapje va je willen ik zou niet eens proberen om een kleine spreuk uit te roepen want ik heb wel zin in een klein hapje tovenaar." de vampier stond grijnzend voor haar en Amelia grijnsde vrolijk terug 'Heet is alleen jammer voor jou dat spreuken uitspreken niet het enige is wat tovenaars kunnen' siste ze Rox toe en vervolgens gooide ze haar knie hart in de maag van de vampiere, ze glimlachte kwaadaardig terwijl ze snel een einde weg van haar liep en probeerde iets te bedenken.

'Heet is alleen jammer voor jou dat spreuken uitspreken niet het enige is wat tovenaars kunnen' sisde de tovenaar en rox kreeg toen ene volle knie in hara maag wara ze niks van voelde of alle pijn al uit haar was ez zag de tovenaar weg rennen en Rox kon veel sneller rennen dan die ukkie. rox kwam opeens voor te voorschijn en lied ene glimlach zien en pakte toen vol bij haar nek beet en gooide haar keihard tegen een boom aan. Rox liep er rustig naar toen en keke haar aan. "Ik wil ej geen pijn doen hoor maar dit was bepaald niet vriendelijk." Zei Rox met koude ogen die niks zeiden. Rox knijpte toen de nek dicht van de Tovenaar en zei iets met ene kille stem "als ej wilt blijven leven zou ik maar lief doen."

Terwijl Amelia snel een paar stappen bij de Vampiere weg deed werd ze bij haar nek gegrepen en daarna keihard tegen een boom gemesten, even kreunde ze van de pijn maar daarna stond ze vlug weer op en keek Rox recht in haar bloedrode ogen. "Ik wil je geen pijn doen hoor maar dit was bepaald niet vriendelijk." zei de vampier en Amelia zei niks "als je wilt blijven leven zou ik maar lief doen." ging de vampiere daarna kil verder en Amelia trok haar lippen even nijdig op 'Ik sterf nog liever dan dat ik verder leef zoals jij en je verdomde soort, levend van het leven van iemand anders, je moet in je hele verrotte leven al honderden levens genomen hebben!' ze snauwde het haar recht in het gezicht maar bewoog niet terwijl ze met haar kastanje bruine ogen de vampier scherp aankeek.

verkerde persooon xD je moet ff pot kopie en plakken op goeie

-Nuttelooos dat je je hier druk over maakt, ik hem Amy's naam meerdere keren genoemd en het was duidelijk met wie de post had moeten gemaakt worden maaar om jou blij te maken:

Terwijl Amelia snel een paar stappen bij de Vampiere weg deed werd ze bij haar nek gegrepen en daarna keihard tegen een boom gemesten, even kreunde ze van de pijn maar daarna stond ze vlug weer op en keek Rox recht in haar bloedrode ogen. "Ik wil je geen pijn doen hoor maar dit was bepaald niet vriendelijk." zei de vampier en Amelia zei niks "als je wilt blijven leven zou ik maar lief doen." ging de vampiere daarna kil verder en Amelia trok haar lippen even nijdig op 'Ik sterf nog liever dan dat ik verder leef zoals jij en je verdomde soort, levend van het leven van iemand anders, je moet in je hele verrotte leven al honderden levens genomen hebben!' ze snauwde het haar recht in het gezicht maar bewoog niet terwijl ze met haar kastanje bruine ogen de vampier scherp aankeek.

Rox zag dat de tovenaar even nijdig en ze begon te praten terwijl Rox grijnsde. 'Ik sterf nog liever dan dat ik verder leef zoals jij en je verdomde soort, levend van het leven van iemand anders, je moet in je hele verrotte leven al honderden levens genomen hebben!' Rox moes lachen en begon en begon langzaam de been te breken van het meisje met haar voet. Rox keek naar het meisje en hoorde het kraken "Lieve meisjes zijn toch lief? of niet?" Rox moes grijnzen "Zo meisje hoe heet je en wees maar lief en eerlijk." Rox begon toen verder haar bene te breken en wachte op een antwoord. Rox moes nog even grijnzen terwijl ze in het spel op ging en genoot van de pijn.

(dat moet wel maar het is best wel dom ja maar moet ej niet bij mij wezen D=)

Terwijl Amelia tegen de boom aan geleund stond kwam Rox opnieuw op haar aflopen en snel mompelde ze een protectie spreuk waardoor het net zou lijken of dat ze er nog zou staan terwijl ze rustig weg kon lopen, wat ze dus ook deed. Ze glipte snel bij de boom vandaan en zag de vampiere langs haar heen lopen naar de protectie en zag dat Rox haar voet tegen het been ervan zette. "Lieve meisjes zijn toch lief? of niet?" zei Rox grijnzend tegen de protectie "Zo meisje hoe heet je en wees maar lief en eerlijk." Amelia glimlachte, dat was dus het toppunt van niet opletten, ze had zich al lang voor gesteld en de vampiere maakte nog een fout, een grote fout, Amelia kon je geen lief meisje noemen.

Rox had gauw door dat het een spreuk was en gooide ene mes door haar maag zonder dat ze het kon missen geen spreuk zou het ook tegen kunnen houden. Rox pakte toen ene kleine zwaarte staaf die snel een grote bijl werd door zwarte magie te danke ana seth grijnsde Rox liep toen op het meisje of met het mes in haar buik en brak toen haar been en grijnsde. Haar bij l werd toen langzaam een zwaard en dee dat naar het meisje. "Vuile Tovenaar!" Rox wou bijna het mes door haar keel weg doen maar wist dat het geen zin had en veerandere haar zwaard weer in een staafje en ging langzaam de boom in zitten. "Ik zou maar lief wezen want ej bloed nu dood en als je mij wat aan doet krijg ej ene leger vol vampiers op ej af." Zei Rox kill.

"Vuile Tovenaar!" riep Rox toen ze ontdekte dat het een protectie was en Amelia schokte evenw toen hij vernietigd werd, ze moest iets bedenken, ze werd getraind als healer, niet als krijger of iets dergelijks, ze had hulp nodig voordat haar trucjes uitgeput zouden zijn, al zouden haar krachten het eerder begeven. Toen kwam er een plan in haar op en ze legde haar rechterhand met de vinger toppen tegen de zijkant van haar hoofd en sloot haar ogen, Help! riep ze mentaal tegen iemand waarvan ze niet wist wie het was Help, ik word aangevallen door een vampier! riep ze opnieuw toen er plotseling hard tegen haar scheenbeen aangeschopt werd en er een misselijk makend geluid klonk, het was gebroken Help mij! riep ze nog een laatste keer terwijl ze neer zonk op haar knieen en het bloed uit de wond gutste.

-Rox, wacht ff tot er een andere tovernaar heeft gereageerd, dan kan jij weer, daarna ga ik daarna die tovernaar weer etc.-

Denaii liep in de grotten, het was warm buiten, en in de schaduwen was het gelukkig koel. Ze wou dat Maia weer eens met haar ging trainen, ze had al zoveel op zichzelf geleerd, dat als het aan haar had gelegen, ze nu al beschermer was geweest. Ze zuchtte, en liep naar buiten. De grotten waren misschien koel, maar er hingen ook teveel herineeringen aan vast. Ze keek naar de zon, en liet een schaduwspreuk zich unthullen aan de bloedhete stralen. Snel liep ze verder, want haar spreuken waren ook niet eindig. Ze hoorde iets, en haar hoofd gonsde, ze kreeg iets vaag in haar gedachten, en zag een wiz tegenover een vamp staan. Help!Help, ik word aangevallen door een vampier! Help mij! Ze drukte haar hoofd tussen haar knieen, en viel neer. Wow, dat deed zeer! Even snel als het gekomen was, verdween het weer. Denaii stond op, en begon te rennen. Ze wist ongeveer waar het vandaan kwam, en liep snel naar daar. Ze hoorde en gslaakte kreet, en stormde nog sneller in de richting waar het vandaan kwam. Ze zag de Healer, Amelia? En een vamp staan. Snel liep ze ernaartoe. 'Blijf weg van haar!' Riep ze naar de vamp, en ze knielde snel neer, met haar hoofd naar de vamp, zodat ze aanvallen voorzag, neer bij Amelia. 'Gaat het?' Overbodige vraag, want het bloed guntste uit de wonde. Waarom? Ze keek met zwarte ogen naar de vamp, hoe konden ze dit toch doen?

-FInally, another wiz :3 -

Help!Help, ik word aangevallen door een vampier! Help mij! schreeuwde het meisje en Rox moes alleen nog allene meer lachen maar hoorde toen nog ene ander in de buurt en keke even omzig heen en hoorde haar toen aan komen. 'Blijf weg van haar!' Rox glimlachde en zag nog een tovenaar komen en rox lied toen were haar bijl in haar handen komen die versmolt naar een zwaard en grijnsde toen even naar het gewonde meisje en lied haar toen gana ze was toch nutteloos geweest. Rox richte zig op de andere en haar zwaard begon langzaam zwarte magie op te lichten. Rox concentreerde zig goed en haar ogen begonnen te blinken en het rood dat hard werd vloeibaar en Rox keke met ene speelse blik naar de wiz. "Aangenaam ik ben Roxanne Nemesis en jij bent kleine dammetje?" Rox zei het met ene geweldige glimlach op haar gezicht en keke haar diep aan met een speelse blik.


(Sorry heb nog veel huiswerk D= dus ene kleintje)

-het is zich, niet zig-

Kreunend van de pijn aan haar been zakte Amelia ineen, haar memtale roep had energie gekost, veel energie gevoeld,, als ere nou maar iemand kwam, maar ze had ergens de aanwezigheid van een andere magiër na een laatste kreun werd alles zwart voor haar ogen. 'Blijf weg van haar!' hoorde Amelia een stem roepen en ze kreunde van pijn en opluchting terwijl ze diep in haar geheugen een snel werkende genezing spreuk zocht 'sanationem' mompelde ze waarna ze een kreet van pijn uitriep 'cito' voegde ze er daarna snel achteraan, het was een snelle, niet heel krachtige genezing spreuk, hij zou het bloede in ieder geval stoppen hoopte ze, maar ze had versterking nu. Terwijl Amelia haar been voelde tintelen van de magie hoorde ze de vampier plotseling roepen "Aangenaam ik ben Roxanne Nemesis en jij bent kleine dametje?" en Amelia keek naar haar redder, het was Denaii herkende ze het meisje 'Pas op!' ri4ep ze naar haar, de vamp was vals, heel vals en ze zou moeten uit kijken.

Ze drukte haar hoofd tussen haar knieen, en viel neer. Wow, dat deed zeer! Even snel als het gekomen was, verdween het weer. Denaii stond op, en begon te rennen. Ze wist ongeveer waar het vandaan kwam, en liep snel naar daar. Ze hoorde en gslaakte kreet, en stormde nog sneller in de richting waar het vandaan kwam. Ze zag de Healer, Amelia? En een vamp staan. Snel liep ze ernaartoe. 'Blijf weg van haar!' Riep ze naar de vamp, en ze knielde snel neer, met haar hoofd naar de vamp, zodat ze aanvallen voorzag, neer bij Amelia. 'Gaat het?' Overbodige vraag, want het bloed guntste uit de wonde. Waarom? Ze keek met zwarte ogen naar de vamp, hoe konden ze dit toch doen?"Aangenaam ik ben Roxanne Nemesis en jij bent kleine dametje?" Vroeg de vamp. 'Pas op!' Riep Amelia naar haar. Denaii keek de vamp aan, ze zou zich niet laten beetnemen door een vamp! 'Ik ben Denaii, Roxanne Nemesis.' Snauwde ze haar terug. Amelia leek het bloed te stelpen, en Denaii keek haar bezorgt aan. Wat moest ze nu doen? Maia had haar nooit geleerd om een vamp te vernietigen, en alhoewel ze het wel kon, ging ze het niet doen. De vorige keer had het bijna haar dood gekost, en ze wou niet risiceren dat zij weg was als Amelia werd ontzogen. 'Ga weg Roxanne, je hebt al genoeg gedaan!' Denaii keek haar kwaad aan, Vamp kwamen ze regelmatig tegen bi hun, maar na een slachtoffer moesten ze wel stoppen! Ze zuchtte even, hoe vaak had Brandon dit al gedaan? Ze vondhet moeilijk, ze wou haar broer begrijpen, maar om dan nog andere vamp te haten was hypocriet! Waarom was het ook allemaal zo moeilijk? 'Ga gewoon' Zei ze zacht. Het was nu te pijnlijk voor haar.

'Ga weg Roxanne, je hebt al genoeg gedaan!' Zei de tovenaar en Rox moes harde lachen en valzer ze keke toen even op ed litteken op haar arm dat ze door het bloed verband van seth heeft gehad en zelf voor stemde toen liet ze een blik op de tovenaar vallen die niet wist wat ze moest doen en Rox genoot van ed pijn die ze wel op kon slurpen. Rox liep rustig naar ed tovenaar die iets ging zeggen en Rox luisterde er al niet naar ze wist har prooi nu en wou een kijkje nemen. Rox buigde zig naar de onbekende tovenaar en zag haar pijn en lachde toen. "het zou niet meer lang duren dat het moeilijk voor je is." Rox lied har blik toen op haar pols glijden en pakte het op en likte even op ed slagader Rox bijte voorzichtig dat de tovenaar niet teveel zou onder lijden aals Rox haar later nodig had. Rox zoog de verleden en geschiedenis even op en stopte toen en lied de pols gaan en glimlachde toen. Ze keke naar ed tovenaar en veegde haar bloed toen weg en grijnste. Rustig stond Rox op en rook toen ene bekende geur en richte zig niet meer totn de tovenaar die ze gebeten had en rook wie aan kwam. "Hallo Seth." Zei Rox met een kleine grijns en hoorde hem rustig aan komen en Rox lied haar grijns niet meer weg gaan van haar gezicht en keek naar ed richting waar ed grote tovenaar zou komen maar wist ook dat hij geen vlieg kwaad kon. Roxse bijl kwam in har handpalmen en gaf zwarte schaduw af terwijl ze naar ed richting kijkt waar seth vandaan zou komen.


(seth komt er in als jullei het niet erg vinden )

"Hallo Seth." Zei Rox, Seth snoof en kwam tevoorschijn. Hij knakte zijn armen en keek haar aan, "Amelia, Denaii... deze woorden zijn niet voor jullie oren."Gromde Seth. "Hear no evil!" prevelde hij en maakte zijn en Rox's woorden verdwijnen voor Denaiie en Amelia -wanneer er een* bij mijn zin staat-. "* Rox... verraadster, we hadden een afspraak, geen dood, geen bloed, niet door jou of je soort. Ik had gelij, vertrouw nooit een bloed**** op haar woord." Gromde Seth en zijn hand veranderde naar een lemmet, zijn zwarte magie hadn was een zwart lemmet, een vlijmscherp en duister lemmet, zachtjes pulseerde het zwaard en Seth snoof. "Mooi hé, mijn hand..... jij gaf hem." Gromde Seth. "Alleen in tegenstelling tot jouw wapentje, snijd mijne wel door mijn eigen magie heen. Want... ik ben de bestuurder. Dus Rox... weg hier! LAAT DEZE LEERLINGEN MET RUST.. OF IK DOE JOU EN MIJZELF KRITIEKE SCHADE AAN!" Brulde Seth. Zijn Chaosmorph kwam naar boven toen hij het bloed van Denaii en Amelia had gemerkt. Zijn huid verkleurde, werd groter en breder. Zijn spieren verspreidde zich meer, zijn hoofd werd een muil vol scherpe tanden, zijn ogen twee rode vlekken in een gezicht omringd met dusiternis en zijn arm.... het demonische schaduwlemmet.. was zijn werktuig voor vernietiging. Met een zware beestachtige stem, "In deze vorm kan ik mezelf meer pijn leveren dan de dood, dus wat zou jou dan gebeuren." gromde Seth.








-Rox effe serieus.... De band is er gew. nog niet. Er is gewoon een andere deal, maar de band komt later pas-

Waarom? Ze keek met zwarte ogen naar de vamp, hoe konden ze dit toch doen?"Aangenaam ik ben Roxanne Nemesis en jij bent kleine dametje?" Vroeg de vamp. 'Pas op!' Riep Amelia naar haar. Denaii keek de vamp aan, ze zou zich niet laten beetnemen door een vamp! 'Ik ben Denaii, Roxanne Nemesis.' Snauwde ze haar terug. Amelia leek het bloed te stelpen, en Denaii keek haar bezorgt aan. Wat moest ze nu doen? Maia had haar nooit geleerd om een vamp te vernietigen, en alhoewel ze het wel kon, ging ze het niet doen. De vorige keer had het bijna haar dood gekost, en ze wou niet risiceren dat zij weg was als Amelia werd ontzogen. 'Ga weg Roxanne, je hebt al genoeg gedaan!' Denaii keek haar kwaad aan, Vamp kwamen ze regelmatig tegen bi hun, maar na een slachtoffer moesten ze wel stoppen! Ze zuchtte even, hoe vaak had Brandon dit al gedaan? Ze vondhet moeilijk, ze wou haar broer begrijpen, maar om dan nog andere vamp te haten was hypocriet! Waarom was het ook allemaal zo moeilijk? 'Ga gewoon' Zei ze zacht. Het was nu te pijnlijk voor haar. "het zou niet meer lang duren dat het moeilijk voor je is." Denaii keek haar vernietigend aan, en ze voelde hoe Roxanne haar beet. Een ondraagelijke pijn schoot door haar hand. Ze liet zich naast Amelia neerzakken op haar knieën, en keek naar haar hand. Haar netvlies werd met rood omringt, en met moeite liet ze haar bloed uit de wonde stromen, tot het gif eruit was. "Hallo Seth." Ze keek op, en wou schreeuwen naar Seth dat hij uit moest kijken. Ze wou niet dat ook nog eens hem iets overkwam. Amelia, Denaii... deze woorden zijn niet voor jullie oren."Gromde Seth. Ze keek hem vaag aan, en keek met moeite nog door haar ogen naar hem. Ze hoorde plotss niets meer van wat hij zei, terwijl andere geluiden ergens nog doordrongen. Ze hoorde hoe iedereen langzaam steeds stiller werd, of hoorde ze gewoon niets meer? Het suisde in haar hoofd, ze had veel bloed moeten verliezen. '... LAAT DEZE LEERLINGEN MET RUST.. OF IK DOE JOU EN MIJZELF KRITIEKE SCHADE AAN!" Brulde Seth. Nee, niet hemzelf? wat deed hij nu? ONbegrijpend staarde ze hem aan, en keek toen naar Amelia. 'Amelia?' Vroeg ze schor. Ze wist niet wat Seth aan het doen was, en als hij zichzelf iets aandeed vermoorde ze hem, maar wat had de healerleerling? Ze zuchtte even heel licht, en draaide zich toen om. 'Amelia?' Vroeg ze nogmaals.

-Eerste met postsheet, and i love it :3 -

'... LAAT DEZE LEERLINGEN MET RUST.. OF IK DOE JOU EN MIJZELF KRITIEKE SCHADE AAN!" Brulde Seth en Rox gaapte ze was al dood zou het niet veel voelen en als hij zelf ed dood in wou gaan zou het haar niet veel schelen ze had geen ziel meer en haar lichaam was bevroren en haar hart die klopte toch al niet meer. Rox keke dood naar Seth en prikte toen droog in zijn wang zonder dat er egvoel in haar ogen of gezicht kwam. "Jij weet dat ik dood ben? En jij niet?" Rox keek Seth toen aan weer aan en lied haar bijl verdwijnen en proefde de nasmaak van Denaii nog het was lekker maar ik zo veel geschiedenis en toekomst die voor Rox nu veel te betekene had. Rox kwam toen even op Denaii af en lied Seth met zijn lompigheidd in de kou staan en keek Denaii toen aan die waarschijnlijk tochbang was en zuchte toen even. "Weet jij wel wat je toekomst in petto heeft?" Zei Rox mar vond het zelf ene domme vraag natuurlijk weet ze dat niet ze kan het niet zien netzoals een vampier hun eigen dood niet kunnen zien omdat ez dat toch al zijn. Rox negeerde Seth ookal wist ze dat hij haar dood wou maar het kon haar niet zoveel schelen veel mensen wouden haar dood en het ging nu om Denaii en niet om hem. Rox wachte tegen over haar en keek haar dood aan.

-Wacht op mij!!!-

'Pas op!!' riep ze naar Denaii die bij de vampiere stond, de leerlinge zou moeten uitkijken want die Rox was vals, verschrikkelijk vals. Amelia probeerde te volgen wat er allemaal gebeurde, Denaii probeerde de vampier op dwingende toon te laten vertrekken, wat ze dus niet deed maar de leerlinge beet wat Amelia verschrikt aan zag, zo gingen ze dat niet halen. 'Denaii!!' riep ze verschrikt uit toen ze naast haar neerzakte en Amelia kreeg braak neigingen van het bloedverlies wat ze des ondanks toch had opgelopen en het raakte zwart voor haar ogen, hoe lang wist ze niet, maar ze hoorde een heleboel wat ze niet kon thuisbrengen en durfde haar ogen niet te openen totdat de stem van Denaii tot haar door drong doordat ze een paar keer haar naam noemde en aarzelend opende Amelia haar ogen en keek naar haar. 'Denaii' mompelde ze terwijl ze half overeind kwam en om zich heen keek om te zien war de vampier was. Die zag ze, jammer genoeg al heel snel. Roxanne kwam op haar en Denaii aflopen mara tot Amelia's grote opluchting zag ze Seth ook er staan.

"Jij weet dat ik dood ben? En jij niet?" Rox keek Seth toen aan . "Weet jij wel wat je toekomst in petto heeft?" Zei Rox tegen Denaii nadat ze langs hem was gelopen. Seth gromde en ging voor Denaii staan. "GA WEG EN KEER NIET TERUG. IK HECHT GEEN WAARDE AAN HET LEVEN ALS DAT NODIG IS! Rox... je hebt me al twee keer ontmoet, je hebt me ontnomen wat me lief was.... je weet dat ik bereid ben om al je lol te verzieken. Geen moorden, geen bloeddrinken, geen plezier meer voor jou. Het kost me enkel me leven, en Valencia heeft me geleerd zelfs de dood te omarmen op een moment. Speel geen spelletjes Rox, verdwijn.... of het eindigt hier en nu......" zei Seth. Zijn ogen stonden helder en hij maakte geen grapje. Zijn linkerhand was vanaf een lemmet veranderd in een tentakelachtige zweep die door de lucht sloeg en een keihard geluid maakte. Hij was tot alles aan toe in staat. Zeker als het om een leven ging van een medetovenaar. "allen gelijk, broeders en zusters. Koning of niet... Wij zijn tovenaars. Wij hebben eer en trots in onze kunsten... en ik sta niet toe DAT EEN VUILE VAMPIER EEN VAN HAAR SMERIGE KLAUWTJES LEGT OP EEN TOVENAARS OF TOVENARES!" Brulde Seth woedend.

Seth gromde en ging voor Denaii staan. "GA WEG EN KEER NIET TERUG. IK HECHT GEEN WAARDE AAN HET LEVEN ALS DAT NODIG IS! Rox... je hebt me al twee keer ontmoet, je hebt me ontnomen wat me lief was.... je weet dat ik bereid ben om al je lol te verzieken. Geen moorden, geen bloeddrinken, geen plezier meer voor jou. Het kost me enkel me leven, en Valencia heeft me geleerd zelfs de dood te omarmen op een moment. Speel geen spelletjes Rox, verdwijn.... of het eindigt hier en nu......" zei Seth. "allen gelijk, broeders en zusters. Koning of niet... Wij zijn tovenaars. Wij hebben eer en trots in onze kunsten... en ik sta niet toe DAT EEN VUILE VAMPIER EEN VAN HAAR SMERIGE KLAUWTJES LEGT OP EEN TOVENAARS OF TOVENARES! Rox moes lachen en kwam bijna niet meer bij en keke Seth toen vals ana. Moet ik bang zijn voor hem? Dacht ze in haar gedachte en ze moes weer lachen om die zielige woorden en zijn blik. Rox dee haar mantel af en kwam tegen over Seth et staan met een grijns op haar gezicht terwijl ze pratige kleren aan had die niet onder het bloed waren gekomen maar wel zou gebeuren. Rox haar glom in eht licht terwijl in haar rode ogen leek of er bloed stroomde maar toch van steen waren. "Moet ik bang zijn Sethy van me? Nee toch?" Rox lachde vals en keke hem ana wat kon hij doen? Niks! Was het antwoord. Dat rox wist en bleef vals naar hem glimlachen en lied haar blik niet vallen dit zou haar avond worden.

Rox dee haar mantel af en kwam tegen over Seth et staan met een grijns op haar gezicht terwijl ze pratige kleren aan had die niet onder het bloed waren gekomen maar wel zou gebeuren. Rox haar glom in het licht terwijl in haar rode ogen leek of er bloed stroomde maar toch van steen waren. "Moet ik bang zijn Sethy van me? Nee toch?" Rox lachde vals en keek hem aan. Seth's tentakelarm rolde rond zijn shirt en gewaad en scheurde dat los. Gelijk veranderde de tentakel in een normale hand. Hij stond daar enkel in een broek, "Rox. Wat wil je mij doen. Mij kan je niets doen. Je kan het wel, maar je weet zelf wat dat zou betekenen. Als je hun iets doet, zal je mij iets doen en je weet dat ook." zei Seth kalm. Hij liep naar voren tot hij enkele centimeters van Rox afstond. Hij keek haar recht aan en hield zijn hoofd schuin. "Bijt.... als je wilt. Alleen dat staat gelijk aan zelfmoord. Ik ben een lopende vergiftiging voor jullie. Alleen moet je horen, mijn hartslag, elke keer pompt het zoet, sappig koningsbloed door mij heen. Dat je dorst kan beheersen," zei Seth kalm. De rune op zijn nek en halslagader had het geschrift 'Insanity, Death' beet iemand door de rune heen of kwam direct in contact met het bloed eronder zou de kracht van demonische runen voelen. Dat was meestal iets dat je maar een keer kon meemaken....