Today is the day.. I guess..

Het was zo snel gegaan Rox had Mimi gebeten in een enkele seconden en Seth zat vol met woede. Alleen ze had Mimi getransformeerd voor zijn ogen, hij keek naar Mimi die later opstond, zijn naam fluisterde, hem vast greep en kuste. Hij wist wat er ging komen maar vocht er niet tegen. Hij voelde haar bijten en mompelde zacht de woorden. "Soullock," opdat haar ziel ngo in haar lichaam zou zitten. Hij voelde haar drinken maar vocht niet aangezien ze zelf al losliet. Seth keek har aan en zag hoe ze het uitspuugde en toen begon te huilen en tegen de muur gleed. Seth hief zijn hand en het bloed kwam omhoog. "Bloodstrike," mompelde hij. Zijn bloed vormde om tot kleine pijltjes die zich op Rox richtte en expres langs haar heen vlogen. Hij liep naar Rox toe en greep haar bij haar keel vast. Zijn ogen waren veranderd. Zijn woede was gedooft en in zijn ogen..... scheen de dood. Hij gromde, "Fel'dans skullbash." gromde Seth en sloeg zijn hoofd vollop tegen Rox aan maar miste door de kracht waardoro hij slechts haar schouder raakte. Door de kracht van de impact, was er een grote wond verschenen over zijn voorhoofd. Seth was veranderd, hij was nu een kop groter dan Rox... minimaal, in zijn hand enkel paste al een schedel en zijn armen hadden vlam gevat. Zijn huid was leerachtig en donker geworden, zijn ogen waren niet meer van een organisme... niet eens te vergelijken met Demonisch. "ASYLUM!!!!!!" Brulde Seth oorverdovend. De grot boven hen stortte in. Een rotsblok klapte neer op Seth en verbrijzelde toen hij zijn linkerarm in een vuist had geheven en de rots met zijn kracht door midden sloeg. De rotsen sloegen neer en hadden hun afgeschermd van de vampier. Seth keek Mimi aan en greep haar vast. "JIJ BENT MIMI NIET MEER! JIJ BENT EEN VERROT EN ZIELIG WEZEN DAT UITGEROEID MOET WORDEN....." brulde Seth alleen hij kon het neit en liet Mimi los. Ze zaten in een hoek van wat ooit hun huis was geweest en Seth werd normaal en keek naar de drieling voor hem, Mariah... was op het laatste moment gered door Salia... Seth kon haar wel.... bedanken. Ze had iets nuttigs gedaan. Seth keek Mimi aan en zijn ogen waren leeg. "Mimi.... wat ben je van plan te doen.... ik vrees nu enkel... dat we elkaar beter voorlopig niet meer zien...... beter niet Kunnen zien." zei Seth zacht en zag hoe de massieve muur zich had gesloten om hun heen. De enige manier om erin of eruit te komen.... Destruction magic.

Ze slikte en haalde haar hand van haar mond en legde die om Seth's wang. "Seth, ik weet het niet. Ik.. Het spijt me zo, ik wou dat ik dood was... Ik wou dat ik er nu niet meer was. Niet ondood was. Geen monster. Ik wou dat ik nu gewoon dood was zodat jij verder kon leven met onze kinderen." Tranen welde zich op in haar ogen. "Het zal totaal onredelijk nu zijn. Maar Seth. Ze moeten nog namen hebben. Ik wil, ze een naam geven. Samen met jou." zei Mimi. Seth keek haar leeg aan, "Jij bent... niet meer wat je eerst was, ik zou willen dat ik dat niet hoefde te zeggen." Zei Seth kalm en gelijk verschenen Salia en Moora om hem heen. "mevrouw ..... u bent verboden om Seth nog langer aan te raken. Al uw contact met hem is verdwenen zolang hij dat wenst of tot nader order." zei Moora in Harnas en doorbrak het contact tussen Seth en Mimi. Seth keek leeg naar Mimi en toen naar de kinderen, "geef jij de namen maar, ik kan niet met hun leven wetende wat er met jou is gebeurd. Ik weet dat jij ze geen pijn kan doen..... ik weet dat ik dat wel zou kunnen. Jij neemt ze mee...." zei Seth zacht en keek Mimi toen recht aan.

"Oke, voor de kinderen." Sprak ze leeg. Alles was weg. Zelfs de dood was nog minder erg. "De meisjes.. De oudste. Sara, de jongste.. Meredith.." Haar stem was nu niet meer dan een fluistertoon. "De jongen... Alsjeblieft Seth.. Zorg voor de jongen. Zorg voor mijn kleine Dave. Ik zou het niet kunnen. Hij lijkt teveel op jou, het doet te pijn om hem te zien." Wankelend stond ze op en keek naar de muur. "Seth, ook al is mijn hart misschien gestopt. Is het nogsteeds van jou." Even ging ze met haar vingers over de steen die ze van hem gekregen had. Daarna schudde ze haar hoofd. "Mijn ziel is van jou Seth, dat is hij altijd al geweest. Seth, ooit een dag. Kom ik terug, omdat ik bij jou hoor. Bij niemand anders. Vergeet dat niet." zei Mimi. Moora liep naar Mimi toe en hield haar schouder vast. "Seth zegt dat hij het niet zal vergeten, hij zal voor de zoon zorgen alsof de moeder al die tijd naast hem zou staan. Helaas is de moeder gestorven," zei Moora zacht. Salia had Mariah in haar armen en glimlachte zachtjes. Seth keek Mimi aan en knikte. Hij had een nieuw huis nodig, hij zou in Valencia's huis gaan wonen. Moora liep naar Seth toe en hielp hem omhoog. Moora maakte contact met haar hand met Mimi en ineens verdwenen ze en verschenen verderop. De twee kinderen in de armen van Moora en Seth leunend tegen een boom met Dave, Salia met Mariah en Moora keek naar Mimi en hield de twee dochters in haar armen. "Op bevel van Heer Seth, bent u verbannen uit zijn buurt tot de kinderen ouder zijn en hij genezen van deze daad van verraad, neem de dochters en vertrek." zei Moora terwijl Seth zweeg en naar Dave keek.

Moora liep naar Mimi toe en hield haar schouder vast. "Seth zegt dat hij het niet zal vergeten, hij zal voor de zoon zorgen alsof de moeder al die tijd naast hem zou staan. Helaas is de moeder gestorven," zei Moora zacht. Salia had Mariah in haar armen en glimlachte zachtjes. Mimi gromde en Seth keek Mimi aan en knikte. Moora liep naar Seth toe en hielp hem omhoog. Moora maakte contact met haar hand met Mimi en ineens verdwenen ze en verschenen verderop. De twee kinderen in de armen van Moora en Seth leunend tegen een boom met Dave, Salia met Mariah en Moora keek naar Mimi en hield de twee dochters in haar armen. "Op bevel van Heer Seth, bent u verbannen uit zijn buurt tot de kinderen ouder zijn en hij genezen van deze daad van verraad, neem de dochters en vertrek." zei Moora terwijl Seth zweeg en naar Dave keek. Wezenloos knikte Mimi en nam haar dochters over. Ze keek Moora aan in haar ogen en zuchtte. "Moora, vergeef me. Ik kom terug als Sara en Merendith oud genoeg zijn om hun vader te leren kennen. Alsjeblieft is dat goed?" Daarna schudde ze haar hoofd en fluisterde zodat alleen Moora het kon horen. "Vergeef me mijn fouten Moora, laat hem weten hoeveel pijn dit mij doet. Moora, laat hem niet alleen zoals ik nu doe." Tranen stonden in haar ogen terwijl ze haar kinderen dichter tegen zich aan drukte en het op een lopen zette, richting het Elfen rijk. Verbazingwekkend snel was ze en algauw kwam ze aan in het bos. Waar haar volgende taak op haar te wachten stond. Wat ging ze ooit haar volk vertellen?

Mimi topic uit :3

"Moora, vergeef me. Ik kom terug als Sara en Merendith oud genoeg zijn om hun vader te leren kennen. Alsjeblieft is dat goed?" Daarna schudde ze haar hoofd en fluisterde zodat alleen Moora het kon horen. "Vergeef me mijn fouten Moora, laat hem weten hoeveel pijn dit mij doet. Moora, laat hem niet alleen zoals ik nu doe." had Mimi gezegd. Moora knikte enkel en zweeg, zachtjes fluisterde met de wint mee, "Seth is nooit alleen. Wij ... zijn... hem. Wij zijn er voor hem en wij zullen eeuwig met hem zijn. Dood of leven. Wij zijn allemaal deel van hem, dat is het leven van een summon. Zijn bij hun redder." zei ze zacht. Seth stond op toen Mimi weg was en nam Mariah over en hield hun beide vast. Salia sloeg haar arm om Seth heen en snikte, "ik voel uw.... emoties heer, het spijt me dat het u zo'n pijn doet...." zei Salia die huilde, alleen ze huilde groene tranen. Tranen van vergif, toch waren ze echt. Seth zuchtte en kreeg hulp van Moora toen hij onderuit zakte. Voorzichtig liep Seth met de drie summons naar voren. Achter hem.... verscheen de geest van Valencia die stilzwijgend grijnsde, ".... zo ken ik je weer, jouw kinderen dienen ons doel.... dat elfje..... niet." zei ze zacht en onhoorbaar om daarna snel te verdwijnen. Ze was een summon, maar niet beperkt aan het oproepen zoals sommige andere.

Rox zag hoe het hele gesprek en gedoe ging met Seth en zuchde en wist dat ze moest gaan om Mimi in bedwang te houden voordat ze iedereen vermoorde. Rox haalde haar gedachte er bij en zuchte bij haar egdachte dat ze nooit ene kind zou kunnen krijgen en liep toen naar Seth. Rox keke hem dood aan en fronste van zijn gezicht de grote tovenaar hoe hij zig noemde was dat wel zo? Dacht Rox. Rox bleef na denken en naar hem kijken en wou niet op ed woorden komen hoe het voor haar was dat haar leven was afgenomen en keek Seth toen even aan. "This beter voor Seth, je wou toch nooit met een dood iemand trouwen?" Terwij Rox dat zei legde ze haar hand op zijn schouder en lied het toeen langszaam weer naast haar lichaam zakken en ging in ed opening van het raam zitten en stond op het punt te springen toen er opeens binnen schoot. Rox keek hem aan en concenteerde op haar handen en dee haar ogen dicht en voelde ene gloed komen en toen zag ez een heel klein steenje in haar handen komen. Het was rood bloed rood als Rox ogen en het was haar eerste object wat ze ooit getoverd heeft. Rox gooide het naar hem en zag hoe langzaam de r er in brande van haar naam. Rox keke hem met nog ene laatste blik aan en zei toen wat zacht. "Ik zorg goed voor mim ookal heeft ez em dit leven gegeven hou dat steentje asjeblieft this de eerste keer dat zoiets voor elkaar heb gekregen." Rox pakte het kozijn dan goed vast en wist dat het steentje van haar vader was die vroeger tovenaar was geweest allene Rox had er niet veel aan want ze zou het toch nooit leren. Rox sprong uit het raam en rende achter Mim aan en ga Seth's huis een laatse blik en was toen verdwenen.


(Rox topic uit en gata voor Mim zorgen en dat rode steentje is van haar vader geweest en is een krachtige magiesche steen waar rox niks aan heeft omdat ze magie nooit onder de knie zou krijgen en nooit wilt leren maar topic uit dus deze kan gesloten worden)