Sean keke haar eerst ana met ene wenkbrauw omhoog en makte met ene losse bewging met zijn hand dat het modder wegging. "Wat denkje dat ik hier doe?" ei hij op een drooge stem en glimlachde toen. "k laat je niet zomaar hier alleen lopen je wete hoe em oom is of niet?" Sean keke haar aan en zuchte toen en keek rond. Mariah gromde vel. "Ja ik weet absoluut hoe hij is, hij is mijn vader!" Riep ze woest uit en draaide zich om. "En we waren intens gelukkig met ze drieen, en later met ze vieren tot jij kwam, jij bent gewoon een zielig gemeen kind, en als je niet gouw weg gaat zorg ik er voor dat pap jou nieteens meer in zijn huis wil!" Riep ze woest terwijl ze haar tranen probeerde te onderdrukken. Waarom bestond hij nou, om haar geluk weg te trappen? Had ze teveel gelukkige momenten in haar leven gehad en moest ze nu als terugbetaling daarvoor keihard neergehaalt worden door dat stommr joch, het was gewooon oneerlijk!