XX The last Howl of a noble spirit XX

Seth liep kalm door een van de rustigere gebieden van de tovenaars territoria. Seth zuchtte na een aantal passen en ging zitten op een steen zijn gezicht in zijn hand begraven. Hij was best moe, de kalmte en gemoedsrust hadden plaats gemaakt voor zorgen, problemen en onderdrukte haat. De natuur om hem heen was stil wat bepaalde tekenen konden zijn alleen Seth was er niet op gefocust. Hij was diep in gedachte verzonken om zelfs maar geluid op te merken. De vogels die overvlogen, de wind, het geluid van stenen die nog wegrolden en zijn eigen ademhaling leek zelfs ver van hem vandaan. Hij keek naar zijn linkerhand en liet die veranderen in een zwaard arm en knikte tevreden. "Wraak zal er ooit voor mij zijn.... al is het me laatste daad. Rox zal boeten," snoof Seth tegen zichzelf terwijl hij zijn hand over het zwaard liet glijden. Niet ziende dat er een mogelijk gevaar op hem af kwam . Dat hem zou kunnen aanvallen...

-Liam-

Liam liep rond, in wolven gedaante. Hij had enorme honger en wilde gaan jagen. Ook wilde hij gewoon niet meer in het Niemandsland blijven. Aangzien daar ook te veel andere rassen kwamen. En Liam waagde de gok om naar hier te komen. Met een enorme snelheid rende hij door het gebied van de Tovenaars.
Al de hele dag was Liam op zoek naar eten, maar had nog steeds niets gevonden. Hij dacht eens na over de tovenaars. Wie kende hij nou? Niemand, maar hij wist wel dat je niet bij Setherian moest komen. Dat was een tovenaar, nou dat wilde je liever niet weten. Snel rende Liam verder en keek om zich heen. Plots zag hij iets. Iets dat zijn honger kon weg halen. Een mens, wat voor één wist Liam niet. Maar dat kon hem niets schelen. Hij had honger en wilde dan ook nu eten. Snel schoot hij er heen en wilde aanvallen. Zijn wolvenbek greep hem bij arm vast. Nu had hij een prooi, een prooi die we makkelijk uit elkaar te scheuren zou zijn. Grijnzend wilde Liam de arm van de prooi kapot trekken. Maar hij zag een kleding style. Eentje waarvoor ze hem hadden gewaarschuwd. 'Die met die kleding style moet je nooit tegen komen of aanvallen.' Hadden ze hem verteld en nu had hij die aangevallen. 'Ooops?'I did it again?' De vorige keer had hij ook al iets anders te pakken. Hij slikte eens, want hij wist dat er wat ging gebeuren.

Seth snoof toen er een wolf in zijn arm beet en hij gromde. Een wolf had hem in zijn arm gebeten maar geen enkel druppel bloed kwam er vanaf. Seth rukte niet aan zijn arm of haalde die weg in plaats daarvan veranderde zijn arm in een zwaard en hij gaf mee, hij gleed lang wat tanden en bracht het zwaard in de wangen en sneed die. Zijn arm lostte op en Seth gleed naar achter waarna zijn arm tevoorschijn kwam als klauw. "Stomme rotbeesten.. je zou denken dat ze gevaar wel opmerkten." gromde Seth. Hij grijnsde enkel toen hij de wangen van de wolf zag. Seth keek de wolf in stilte aan en schoot uit de palm van zijn hand meerdere zwarte schijfjes die zich voordat hij begon te richten met een klap voor driekwart een boomstam door werkte... alleen toen waren ze gericht op de wolf. "Jij krijgt iets pijnlijkers dan een spuitje," gromde Seth terwijl hij de laatste van het salvo afschoot.

Liam zag dat het Setherian was. 'Oops, verkeerde persoon.' Hij slikte en zag vanuit zijn ooghoeken dat tovenaar zijn arm tot een een zwaard veranderde. Het zwaard ging langs zijn wolventanden en sneed daarna in zijn wangen. Liam schrok en probeerde zich los te trekken. Maar tevergeefs. Seth had de macht over hem. De arm vertrok weer, als licht voor de noorderzon. Hij kwam terug maar nu als klauw, maar de tovenaar stond al een eindje verderop. Liam hoeste toen hij het bloed vanuit zijn wangen in zijn keel kreeg en gooide een groot deel op de grond. Plots kwamen er allemaal zwarte schijfjes uit de hand. De kwamen op een boom, die voor een grootdeel een gat in zich had. Plots begon Seth tegen hem te spreken, maar wel grommend. Dat verstond de wolf nog wel. 'Jij krijgt iets pijnlijkers dan een spuitje.' De wolf trok zijn wenkbrauwen eens op, maar zag al snel dat Seth het echt meende. 'Ohoh, of ik ga rennen, of ik laat me gewoon dood gaan? Niemand mist me hier toch? Pff ik laat me wel dood gaan.' Hij keek naar de tovenaar. 'Nou kom dan op, laat me dan maar dood gaan er is toch niemand die hier om mij geeft!' Gromde hij naar de tovenaar. Hij was er bereid voor, bereid om te sterven. Zijn ouders mistte hij niet, zelfs zijn broer niet en niemand die hier was, gaf om hem. Niemand, dus waarom zou hij dan nog leven?

'Nou kom dan op, laat me dan maar dood gaan er is toch niemand die hier om mij geeft!' riep de wolf.
Seth lachte, "Fine.. your soul will be mine!". Langzaam liep hij op de wolf af en zijn rechtervuist gloeide op en liet een hoge schok door de wolf gaan. Hij greep wolf zijn achter poot beet en sloeg met de ene vuist erop terwijl de klauw er aan trok. Het misselijkmakende geluid van bot dat breekt en vlees dat scheurt klonk er. Tot hij de poot zo brak met demonische kracht.. dat het onmogelijk was dat het zou genezen niet dat het nodig zou zijn. Direct daarna veranderde de klauw in een nieuwe test.... het zwaard zoals net... alleen nu met scherpe inkepingen die begonnen te draaien. -KETTINGZAAG WHOOT- Hij haalde uit naar de wolfs zij en voelde wat bloedspetters op hem terecht komen toen zijn zwaard er eenmaal goed in zat. Na de haal drukte Seth de kop van de wolf tegen de vlakte. Met zijn vrij hand trok hij aan de onderkaak en met zijn zwaard doorboorde hij die aan het begin van de kop en trok demonisch lachend de onderkaak weg. "Try and bite me again," lachte Seth. De wolf leefde nog... alleen Seth vond het wel geneog worden. Hij bracht zijn hand in de wond waar het bloed uitgutste en zocht zijn weg naar het hart.. Hij sloot zijn hand erom en toen hij trok... was het voorbij.... de wolf was dood... enkele stuiptrekkingen gingen nog door... alleen dat was alles. Seth lachte, "Soul drain... " en hij nam alle kracht uit de ooit sterke wolf weg. "Fel'dans godslayer: Deaths Pillar." zei Seth kalm en een zwarte walm raakte de wolf en die viel weg. Geen stuiptrekkingen meer.. gewoon morsdood.
"Your soul is mine now... embrace the dead... for that is eternal... for i am immortal." zei Seth kalm en liep weg van de wolf. Achter hem grepen klauwen uit de grond naar de wolf en sleurden het levenloze lichaam weg... voer.. voor Seth's summons.