Haunted by the past, but scared of the future

Met krachtige passen bewoog een duister uitziende vampier zich voort. hij had nog altijd zijn blauwe ogen maar zijn karakter was veranderd door de loop van de jaren. Zijn verleden had hem gebroken, maar zijn leven met de vampiers had hem opnieuw opgebouwd en keihard gemaakt. En hoe graag hij ook weer de lieve jongen wilde zijn die hij vroeger was, zijn verleden bleef hem tegenhouden. Hij was dolgelukkig dat hij zijn kleine zusje Denaii weer had gevonden, maar hij kon haar al nauwelijks zien. Ze was een tovenares en hij een vampier, een van de grootste vijanden. Maar als het erop aan zou komen zou hij loyaal zijn aan zijn familie en niet aan zijn volk. Dat was toch iets wat hem dwarszat. Maar daar mocht hij niet over piekeren, hij zou die situaties gewoon vermijden. Zuchtend bleef hij staan en schudde zijn hoofd. Waar was hij mee bezig, hij was aan het jagen, niet aan het piekeren. Zwijgend sloot hij zijn ogen en maakte zijn hoofd helemaal leeg.

-Open for Girls who want to meet Brandon >3-

Denaii zuchtte, en liep verder. Ze zocht haar broer Brandon, ze moest hem veel vertellen, ze as Deputy geworden! En er gingen geruchten dat het niet zo goed met Misty ging. Ze was wel bang, maar hoopte dat ze het goed ging volbrengen. En trouwens, Setherian was er ook nog. Dus als zij hopeloos was, had ze altijd nog een plan B. Hem alles laten doen. Denaii wist dat ze niet gekozen zou worden als ze haar niet vertrouwde en in haar geloofden, maar toch. De eeuwige twijfel knaagde aan haar. Zij twijfelde altijd, terwijl ze het meestal goed deen, of het aan de juiste kant had gehad. Maar ze was er nu niet om na te denken, ze was er om haar broer te zoeken. Niemand wist het nog. De enige die ze het had willen vertellen, wel, ze was er gewoon niet toe gekomen. Ze moest het wel eens tegen Seth zeggen, ze kon het risixo niet nemen dat er iets met Brandon zou gebeuren right? Ze sloot haar ogen, en zocht de omgeving af in haar hoofd. Ze voelde hem, en snel begon ze te rennen. Met elke stap die ze zette werd ze ongeduldiger, tot ze uiteindelijk hem zag staan. 'BRANDON!' Riep ze uitgelaten. Ze nam een aanloop, en sprong zowat tegen hem op. Ze lachte zachtjes, en keek hem aan. Hopelijk was niet kwaad ofzow. Denaii had hem zien staan, en vroeg zich af waarmee hij eigenlijk bezig was geweest. Het gesprek met Elias schoot door haar hoofd. Dat moest ze hem ook nog eens vragen.

Het was voor hem best moeilijk om zijn hoofd leeg te maken, er zaten zoveel dingen opgekropt. Zijn zusje, die rare oorlog die er op kwam. Maar vooral zijn zorgen om Denaii, waar zou ze nu zijn, wat zou ze aan het doen zijn. Zou ze veilig zijn waar ze nu was of was ze in heel groot gevaar? Hij kon het gewoon niet weten,hun werelden waren teveel van elkaar gescheidden. Hij zuchtte even en opende zijn ogen. in de verte hoorde hij snelle voetstappen maar hij negeerde het een beetje. Toen ze sneller dichterbij kwamen draaide hij zich toch om en staarde in de verte. Toen zag hij in de verte een gestalte verschijnen en fronste. 'BRANDON!' Klonk de maar al te bekende stem van zijn zusje. ''Denaii!'' Fluisterde hij verrast. Ze nam een aanloop, en sprong zowat tegen hem op. Ze lachte zachtjes, en keek hem aan. Brandon grijnsde en sloot haar in zijn armen. Alle aandacht voor zijn jacht was verdwenen, hij had nu iets veel beters. ''Wat doe jij nu weer hier?'' Vroeg hij verbaasd en keek haar aan. Ze was veranderd, er was zonder twijfel iets nieuws in. Een soort van nieuwe wijsheid, kennis die hij niet eerder had gezien. ''Hoe gaat het nu dan met je? Gaat alles goed?'' Hij kon zijn vragen niet meer stoppen, hij wilde gewoon zoveel weten. Afwachtend keek hij haar aan.

POST 200e VOOR BRANDY

Ze voelde hem, en snel begon ze te rennen. Met elke stap die ze zette werd ze ongeduldiger, tot ze uiteindelijk hem zag staan. 'BRANDON!' Riep ze uitgelaten. Ze nam een aanloop, en sprong zowat tegen hem op. Ze lachte zachtjes, en keek hem aan. Hopelijk was niet kwaad ofzow. Denaii had hem zien staan, en vroeg zich af waarmee hij eigenlijk bezig was geweest. Het gesprek met Elias schoot door haar hoofd. Dat moest ze hem ook nog eens vragen. ''Denaii!'' Fluisterde hij verrast. ''Wat doe jij nu weer hier?'' Vroeg hij verbaasd en keek haar aan. Niet gemeen, gewoon nieuwsgierig. ''Hoe gaat het nu dan met je? Gaat alles goed?'' Hij kon zijn vragen niet meer stoppen, en ze moest opnieuw lachen. 'Ik wou met je spreken, ik moet je iets belangrijks vertellen! En ja, alles gaat goed, denk ik.' Ze was een beetje buiten adem, en terwijl ze zo bij stond te komen, nam ze haar broer eens goed op. Hij zag er goed uit, dacht ze. Ze ging rechtop staan. Ze was al bijna even groot als hij. 'Wel, zie je niets anders aan me?' Ze lachte. Hij moest tenminste opmerken dat ze geen leerling meer was. Ze was ouder geworden. 'En trouwens, hoe is het met jou? Alles goed hier?' Ook zij wou alles weten. Het leek al lang geleden, en ondertussen was er veel gebeurt, niet alleen persoonlijk, maar ook met de rassen zelf. Het was bekend dat Vyndi een openbare oorlog wou met iedereen. Maarja, dat was voor later.

Na al die tijd van twijfel wist hij het weer zeker, ze leefde! Ze was helemaal nog gezond, veranderd maar gezond. Hij kon zijn vragen echt niet meer stoppen, en ze moest opnieuw lachen. 'Ik wou met je spreken, ik moet je iets belangrijks vertellen! En ja, alles gaat goed, denk ik.' Ze was een beetje buiten adem, en terwijl ze zo bij stond te komen, bekeek ze hem even en Brandon glimlachte naar haar. Ze ging rechtop staan. Ze was al bijna even groot als hij. 'Wel, zie je niets anders aan me?' Ze lachte. Brandon grinnikte en knikte. ''Ja je bent groter dan de vorige keer en natuurlijk ook ouder!'' Zei hij grinnikend en bekeek haar eens heel goed. ''Ja overduidelijk ben je veranderd, zeker geen leerling meer?'' Hij grijnsde even en keek om zich heen. ''En met mij gaat alles prima, althans denk ik.'' Hij zuchtte even bij zijn laatste woorden en keek naar de blauwe lucht. ''Maar waarom zocht je me? Wat wilde je mevertellen?'' Vroeg hij nu weer en keek haar vragend aan. ''Het is iets groots nietwaar?'' zijn ogen keken haar nieuwsgierig aan en een glimlach speelde rond zijn mond.

'Wel, zie je niets anders aan me?' Ze lachte. Hij moest tenminste opmerken dat ze geen leerling meer was. Ze was ouder geworden. 'En trouwens, hoe is het met jou? Alles goed hier?' Ook zij wou alles weten. Het leek al lang geleden, en ondertussen was er veel gebeurt, niet alleen persoonlijk, maar ook met de rassen zelf. Het was bekend dat Vyndi een openbare oorlog wou met iedereen. Maarja, dat was voor later. ''Ja je bent groter dan de vorige keer en natuurlijk ook ouder!'' Zei hij grinnikend en bekeek haar eens heel goed. ''Ja overduidelijk ben je veranderd, zeker geen leerling meer?'' Hij grijnsde even en keek om zich heen. ''En met mij gaat alles prima, althans denk ik.'' Hij zuchtte even bij zijn laatste woorden en keek naar de blauwe lucht. ''Maar waarom zocht je me? Wat wilde je mevertellen?'' Vroeg hij nu weer en keek haar vragend aan. ''Het is iets groots nietwaar?'' zijn ogen keken haar nieuwsgierig aan en een glimlach speelde rond zijn mond. Ze knikte, 'Ik ben..' Ze hield er nog even de spanning in, 'Deputy geworden!' Ze lachte nu helemaal. 'Kan je het geloven, ik? Deputy?' Ze keek hem aan, 'En hoe gaat het hier allemaal? Met de vampjeuhs? Alles goed?' Haar gezicht betrok even, want ze moest metteen weer denken aan de Vyndi~Questy.

Bij zijn zusje had hij een waar engelengeduld, iets wat onmogelijk was bij anderen. Ze knikte, 'Ik ben..' Ze hield er nog even de spanning in, 'Deputy geworden!' Ze lachte nu helemaal. 'Kan je het geloven, ik? Deputy?' Ze keek hem aan, 'En hoe gaat het hier allemaal? Met de vampjeuhs? Alles goed?' Haar gezicht betrok even, ze dacht vast aan dat gedoe met de vampiers. Brandon kon het toch niet laten om te grijnzen, hij was trots op zijn zusje en niks kon hem dat afnemen. ''Dat is echt geweldig!'' Zei hij blij en oprecht. ''Mam en pap zouden echt trots op je zijn zusje.'' Zijn glimlach brak even maar hij knuffelde haar weer. Natuurlijk keek hij wel uit dat hij niet haar botten brak. ''En natuurlijk ben ik ook trots op je, je bent meer geworden dan ik ooit zal worden.'' Hij keek haar recht aan en negeerde het brandende gevoel in zijn keel. ''En tja, onder ons gaat het wel goed denk ik, hoewel ik niet echt uitkijk naar die oorlog.'' Hij zuchtte even en liet haar weer los. ''Soms denk ik er echt aan hen me rug toe te keren en weg te lopen maar toch kan ik dat niet maken. Niet voor hen en ik moet toch echt de training van mijn leerling nog afmaken.'' Hij rolde met zijn ogen bij het noemen van zijn leerling. Alsof die ooit bereid was om iets te leren van hem, ze mochten elkaar niet eens.

''Maar waarom zocht je me? Wat wilde je mevertellen?'' Vroeg hij nu weer en keek haar vragend aan. ''Het is iets groots nietwaar?'' zijn ogen keken haar nieuwsgierig aan en een glimlach speelde rond zijn mond. Ze knikte, 'Ik ben..' Ze hield er nog even de spanning in, 'Deputy geworden!' Ze lachte nu helemaal. 'Kan je het geloven, ik? Deputy?' Ze keek hem aan, 'En hoe gaat het hier allemaal? Met de vampjeuhs? Alles goed?' Haar gezicht betrok even, want ze moest metteen weer denken aan de Vyndi~Questy. ''Dat is echt geweldig!'' Zei hij blij en oprecht. ''Mam en pap zouden echt trots op je zijn zusje.'' Zijn glimlach brak even maar hij knuffelde haar weer. Natuurlijk keek hij wel uit dat hij niet haar botten brak. ''En natuurlijk ben ik ook trots op je, je bent meer geworden dan ik ooit zal worden.'' Hij keek haar recht aan en ze keek blij terug. Ze was blij dat hij blij was. En tja, onder ons gaat het wel goed denk ik, hoewel ik niet echt uitkijk naar die oorlog.'' Hij zuchtte even en liet haar weer los. ''Soms denk ik er echt aan hen me rug toe te keren en weg te lopen maar toch kan ik dat niet maken. Niet voor hen en ik moet toch echt de training van mijn leerling nog afmaken.'' Hij rolde met zijn ogen bij het noemen van zijn leerling. 'Ene, Elias?' Polste ze voorzichtzig. 'Ik heb hem ontmoet bij de grens, en hij had niet echt goede herinneringen aan jou, dus, tja, dunno." Ze wijfelde een beetje. 'Maarja, je hebt een leerling, dat is toch goed?' Ze glimlachte vaag, en dacht aan haar eigen vroegere mentor, Maia, ze hadden eigenlijk geen band gehad, maarja, maakt niet uit. Ze deed toch maar haar eigen ding. 'Maar Brandon, je moet voorzichtig zijn, Setherian staat..' Ze zuchtte, "Niet zo goed tegen vamps.' Dat was alles wat ze kon zeggen, en het deed haar pijn dat dat het enigste was.

'Ene, Elias?' Polste ze voorzichtig. 'Ik heb hem ontmoet bij de grens, en hij had niet echt goede herinneringen aan jou, dus, tja, dunno." Ze twijfelde een beetje en brandon staarde haar even scherp aan. Hoe wist zij dat Elias zijn leerling was? Hij haalde even zijn schouders op, wat deed het er nog. ''Ja, Elias is mijn leerling.'' hij keek haar weer aan. ''En ik weet heel goed dat hij me gewoon haat, maar ik twijfel of hij eigenlijk wel iets wil leren.'' Hij snoof nu vol minachting. ''Laat me raden, hij klaagt over hoe gemeen ik ben en dat soort shit?'' Toch kon hij weer zijn haat jegens zijn leerling voelen. Hij schudde zijn hoofd weer, hij moest zich niet teveel opfokken over dit probleem. Hij won er toch niks meer mee. ''Maar vertel eens, ben je nu ook trots op jezelf of twijfel je?'' Hij glimlachte weer en sloeg een arm om zijn zusje heen.

Hij keek haar recht aan en ze keek blij terug. Ze was blij dat hij blij was. En tja, onder ons gaat het wel goed denk ik, hoewel ik niet echt uitkijk naar die oorlog.'' Hij zuchtte even en liet haar weer los. ''Soms denk ik er echt aan hen me rug toe te keren en weg te lopen maar toch kan ik dat niet maken. Niet voor hen en ik moet toch echt de training van mijn leerling nog afmaken.'' Hij rolde met zijn ogen bij het noemen van zijn leerling. 'Ene, Elias?' Polste ze voorzichtzig. 'Ik heb hem ontmoet bij de grens, en hij had niet echt goede herinneringen aan jou, dus, tja, dunno." Ze wijfelde een beetje. 'Maarja, je hebt een leerling, dat is toch goed?' Ze glimlachte vaag, en dacht aan haar eigen vroegere mentor, Maia, ze hadden eigenlijk geen band gehad, maarja, maakt niet uit. Ze deed toch maar haar eigen ding. 'Maar Brandon, je moet voorzichtig zijn, Setherian staat..' Ze zuchtte, "Niet zo goed tegen vamps.' Dat was alles wat ze kon zeggen, en het deed haar pijn dat dat het enigste was. Hij haalde even zijn schouders op, wat deed het er nog. ''Ja, Elias is mijn leerling.'' hij keek haar weer aan. ''En ik weet heel goed dat hij me gewoon haat, maar ik twijfel of hij eigenlijk wel iets wil leren.'' Hij snoof nu vol minachting. ''Laat me raden, hij klaagt over hoe gemeen ik ben en dat soort shit?'' Wauw, die twee konden elkaar echt niet uitstaan dus. ''Maar vertel eens, ben je nu ook trots op jezelf of twijfel je?'' Hij glimlachte weer en sloeg een arm om zijn zusje heen. Ze keek hem aan, 'Ik ben wel redelijk trots, maar ja. Ik weet het nooit! Ze zouden me niet gekozen hebben zonder dat ze me vertrouwden, maar..' Ze dempte haar stem, 'Het gaat niet goed met Misty, er zijn al geruchten dat dit haar laatste dagen zouden kunnen zijn.' Ze keek haar grote broer angstig aan, het was zo moeilijk allemaal. Ze vertrouwde er wel op dat hij niets zou zeggen, dit was uiterst belangrijke informatie.

'Ik ben wel redelijk trots, maar ja. Ik weet het nooit! Ze zouden me niet gekozen hebben zonder dat ze me vertrouwden, maar..' Ze dempte haar stem, 'Het gaat niet goed met Misty, er zijn al geruchten dat dit haar laatste dagen zouden kunnen zijn.' Ze keek haar grote broer angstig aan, het was zo moeilijk allemaal. Ze vertrouwde er wel op dat hij niets zou zeggen, dit was uiterst belangrijke informatie. Brandon schudde even zwijgend zijn hoofd. Dit kon een grote verandering worden in het gevecht dat er komen ging. Als hij tegen zijn kleine zusje zou moeten vechten? Nee, dat kon hij niet laten gebeuren. Hij zou niemand haar wat laten doen, ookal zou het hem zijn eigen hoofd kosten. Zo was het toch eenmaal binnen families? ''Wat er ook gebeurd, ik weet zeker dat je een geweldige Queen zal worden.''Hij glimlachte breed. Hij zou zelf nooit King worden van zijn volk, dat wist hij zeker. Maar hij hoopte snel weer zijn tijd voor zichzelf te hebben. ''En als ze geen vertrouwen in jou hebben zijn ze knettergek.'' Zei hij nu vriendelijk en glimlachte breed naar zijn zusje. ''Maar vertel eens, hoe zit het met de rest in het leven?'' Hij wilde nu gewoon weer alles weten over haar en zou dus gewoon blijven vragen.

-flut en laat sorrehh

Wauw, die twee konden elkaar echt niet uitstaan dus. ''Maar vertel eens, ben je nu ook trots op jezelf of twijfel je?'' Hij glimlachte weer en sloeg een arm om zijn zusje heen. Ze keek hem aan, 'Ik ben wel redelijk trots, maar ja. Ik weet het nooit! Ze zouden me niet gekozen hebben zonder dat ze me vertrouwden, maar..' Ze dempte haar stem, 'Het gaat niet goed met Misty, er zijn al geruchten dat dit haar laatste dagen zouden kunnen zijn.' Ze keek haar grote broer angstig aan, het was zo moeilijk allemaal. Ze vertrouwde er wel op dat hij niets zou zeggen, dit was uiterst belangrijke informatie. ? ''Wat er ook gebeurd, ik weet zeker dat je een geweldige Queen zal worden.''Hij glimlachte breed. ''En als ze geen vertrouwen in jou hebben zijn ze knettergek.'' Zei hij nu vriendelijk en glimlachte breed naar zijn zusje. ''Maar vertel eens, hoe zit het met de rest in het leven?'' Ze keek hem blij aan, ze hoorde zijn overtuiging in zijn stem, hij geloofde echt dat ze het kon maken! ‘Ik zal wel vertellen, maar jij dan ook!’ Beveelde ze hem lachend. ‘In ieder geval, tja.. Lang. Nu ik klaar ben met mijn training heb ik veel meer tijd over, raar. Maar ik ben wel blij dat het achter de rug is. Ook heb ik eindelijk mijn specialisatie ontdekt, wat iets helemaal anders was dan ik had verwacht. Water en licht. Echt heel raar, maar ik kan het gewoon heel goed, en ik doe het graag. Misschien is het toeval, maar Setherian is dan duistere, en ik licht, grappig he?’ Ze lachte even zacht, ‘Ook heb ik al terug nieuwe vrienden gemaakt, en een speciale, Sean. Hij is echt mega aardig tegen mij enzo, geen zorgen. Misschien krijg ik binnenkort zelfs een leerling, maar dat weet ik nog niet. Ik hoop eigenlijk de eerste tijd van niet, aangezien ik nog maar zelf net afgestudeerd ben, en ik zou totaal niet weten wat ik moest doen. Had jij daar nooit last van? Het ligt misschien anders, maar in principe is het nog steeds een leerling. Maar ja. Hoe is het met jou nu? Alles beetje goed? Geen stoute leerling? Geen vriendin?’

SORRY