Lost in an unknown world and separated from my other half

Strompelend liep Abigail door de straten, ze hoestte luid en kromp telkens in elkaar. Ze voelde een onbekende maar brandende pijn in haar keel. Ze greep naar haar keel en stortte door haar voeten. Happend naar adem keek ze om zich heen, ze hoopte om iemand te zien die haar kon helpen. Ze wist niet meer wat er was gebeurd, haar laatste herinnering waren de rode ogen van de onbekende man die haar aanstaarden en het uizicht op een stel witte scherpe tanden. Het volgende moment had ze zijn tanden in haar nek gevoeld en was al gauw verzwakt tegen de grond gezakt. Nukon ze nauwelijks meer lopen door de brandende pijn in haar keel. Ze richtte zichzelf weer op en stortte meteen weer terug naar de grond en kromp in elkaar. ''Help...'' Kwam er nog fluisterend uit haar mond.

Rox alleen

Rox liep door de staarte en haar ogen stonden vl ze botste toen tegen ene onbekende vampier op een keek toen heel sagerijnig naar hem. Rox duwde hem zo om ver met haar kracht maar zag toen opeens iemand liggen een meisje die weg aan het smelten van de pjn. Rox had het eerder meegemaakt ze werd daar door een monster. Rix keek toen heel erg vies naar de dader en zette haar spieren even uit en gooide hem met een stomp om in de muur. Rox rende toen snel naar het meisje dien in elkaar kromp.''Help...'' Beveelde ze en Rox keke naar haar en legde toen haar hand op de wng van het meisje. "Het komt goed ik heb het ook meegemaakt." Rox wist als ze har nu niet haar bloed lied drinken dat ze zou sterven maar wist ook aan de andere kant dat ze ene moordmachine met veel kracht werd. Rox beet toen haar pols open en brengde de bloed naar het meisjes mond toe. "Drink er staat iets groots op je te wachten." Rox wist nu dat het al et laat was om terug te gaan en wist dat ze netzoals haar zou worden en dat pijn haar leer meester zou wordn. rox keek naar het arme meisje terwijl de pijn haar weg vrat.

Opeens verscheen er een onbekende vrouw en Abigail staarde even naar haar. Ze voelde de hand van de vrouw op haar wang en kneep haar ogen dicht uit angst. "Het komt goed ik heb het ook meegemaakt." Klonk de stem van de vrouw en ze opende haar ogen weer. Haar ogen zochten de onbekende en ze zag hem overeind krabbelen. Ze keek weer naar de vrouw. Ze wist niet wat er ging gebeuren met haar, was dit hoe iedereen doodging? Ze schrok toen ze zag dat de vrouw in haar eigen pols beet, maar een volle branding in haar keel weerhield haar van een enkele beweging. Ze bracht het bloed uit haar pols naar Abigails mond en ze begon zacht tegen te stribbelen. "Drink er staat iets groots op je te wachten." Ze wist niet wat de bedoeling was maar haar ogen stonden vol angst. Iets aan de vrowu vertelde haar dat ze wist wat ze deed en voorzichtig opende Abigail haar mond. Zo dra het bloed van de vrouw haar keel binnenstroomde voelde ze hoe de brandende pijn in haar keel wegtrok. Het werd steeds doffer en verdween. Abigail sloot haar ogen en rilde een keer. Wat was er gebeurd met haar?

Haar ogen zochten de onbekende en ze zag hem overeind krabbelen. Ze keek weer naar de vrouw. Ze wist niet wat er ging gebeuren met haar, was dit hoe iedereen doodging? Ze schrok toen ze zag dat de vrouw in haar eigen pols beet, maar een volle branding in haar keel weerhield haar van een enkele beweging. Ze bracht het bloed uit haar pols naar Abigails mond en ze begon zacht tegen te stribbelen. "Drink er staat iets groots op je te wachten." Ze wist niet wat de bedoeling was maar haar ogen stonden vol angst. Iets aan de vrowu vertelde haar dat ze wist wat ze deed en voorzichtig opende Abigail haar mond. Zo dra het bloed van de vrouw haar keel binnenstroomde voelde ze hoe de brandende pijn in haar keel wegtrok. Het werd steeds doffer en verdween. Abigail sloot haar ogen en rilde een keer. Wat was er gebeurd met haar? Rox glimlachde en deed haar pols bij haar weg en nam haar tillend op maar hoorde dat de vampier aanvallend op hun kwam. rox gaf een knikje naar ed vampier en het zat al meteen pijn te lijden. Rox glimlachde naar de vampier en grijnsde toen en zag hem toen langzaam smeken om de pijn weg te halen. "Je blijft van deze meid af vieze zwakke vampier!" Spuugde ze uit en lied het toen ophouden. Even keke
rox naar het onbekende meisje en glimlachde. "Ik ben Roxanne Nemesis die vent zult je nooit meer pijn doen anders zou ik hem wat aan doen." Rox liep toen rustig door de bossen terug naar de vampieren om de kleine gerust te stellen onder haar volk die ze later alles voor haar zou laten doen. Rox glimlachde naar het kleine meisje en zete ene lieve stem op. "Zo wie ben jij?" Zei ze nog kalm en beleefd maar ed pijn zou al snel terug trekken.

Rox glimlachde en deed haar pols bij haar weg en nam haar tillend op maar hoorde dat de vampier aanvallend op hun kwam. De vrouw gaf een knikje naar de vampier en het zat al meteen pijn te lijden. De vrouw glimlachde naar de vampier en grijnsde toen en zag hem toen langzaam smeken om de pijn weg te halen. "Je blijft van deze meid af vieze zwakke vampier!" Spuugde ze uit en liet het toen ophouden De woorden van de vrouw verbaasde haar, waarom zou ze beschermd moeten worden? En wat was een vampier? Abigail haar ogen zakten even dicht en ze probeerde erbij te blijven. Even keke de vrouw naar Abigail en glimlachte. "Ik ben Roxanne Nemesis die vent zult je nooit meer pijn doen anders zou ik hem wat aan doen." Abigail knikte even zwak en sloot even haar ogen. Rox liep toen rustig door de bossen terug naar de vampieren om de kleine gerust te stellen onder haar volk die ze later alles voor haar zou laten doen. Abigail wist niet wat er ging gebeuren of wat er al was gebeurd met haar. En waar was Delailah gebleven, waar was haar andere helft? Rox glimlachde naar het kleine meisje en zette een lieve stem op. "Zo wie ben jij?" Zei ze nog kalm en beleefd maar ed pijn zou al snel terug trekken. Abigail schrok van haar stem en staarde Roxanne aan. ''Ik? Ik ben Abigail mevrouw.'' Fluisterde ze en rilde weer even. Haar lichtblauwe jurkje zat onder het bloed, haar eigen bloed. ''Waar is Delailah?'' Vroeg ze met dezelfde fluisterstem en keek om zich heen.

De woorden van de vrouw verbaasde haar, waarom zou ze beschermd moeten worden? En wat was een vampier? Abigail haar ogen zakten even dicht en ze probeerde erbij te blijven. Even keke de vrouw naar Abigail en glimlachte. "Ik ben Roxanne Nemesis die vent zult je nooit meer pijn doen anders zou ik hem wat aan doen." Abigail knikte even zwak en sloot even haar ogen. Rox liep toen rustig door de bossen terug naar de vampieren om de kleine gerust te stellen onder haar volk die ze later alles voor haar zou laten doen. Abigail wist niet wat er ging gebeuren of wat er al was gebeurd met haar. En waar was Delailah gebleven, waar was haar andere helft? Rox glimlachde naar het kleine meisje en zette een lieve stem op. "Zo wie ben jij?" Zei ze nog kalm en beleefd maar ed pijn zou al snel terug trekken. Abigail schrok van haar stem en staarde Roxanne aan. ''Ik? Ik ben Abigail mevrouw.'' Fluisterde ze en rilde weer even. Haar lichtblauwe jurkje zat onder het bloed, haar eigen bloed. ''Waar is Delailah?'' Vroeg ze met dezelfde fluisterstem en keek om zich heen. Rox keke nhaar verbaasd aan en had ene vragende blik. "ik weet niet waar ze is maar ik weet wel dat je veilig bij em bennt." Zei rox zacht tegen haar en kwam steets dichter bij het vampier kamp wara ze thuis hoorde. "Ik zal ej altijd beschermen maa op een dag kann je het zelf als ej trainnig ten einde is." Zei Rox nog steets kalm op een verluister toon. "Je weet vast niet wat ene vvampier is he je zult daar snel ene antwoord op krijgen dat beloof ik je." Zei rox lief en aaide over haar hoofdje.

Rox keke nhaar verbaasd aan en had ene vragende blik. "ik weet niet waar ze is maar ik weet wel dat je veilig bij em bennt." Zei rox zacht tegen haar en kwam steets dichter bij het vampier kamp wara ze thuis hoorde. "Ik zal ej altijd beschermen maa op een dag kann je het zelf als ej trainnig ten einde is." Zei Rox nog steets kalm op een verluister toon. "Je weet vast niet wat ene vvampier is he je zult daar snel ene antwoord op krijgen dat beloof ik je." Zei rox lief en aaide over haar hoofdje. Abigail schudde met haar hoofd, ze wilde bij haar zusje zijn. ''Maar wie beschermd Delailah dan?'' Vroeg ze met een bibberende stem en staarde de vrouw aan. Verder had ze niet kunnen denken, haar zusje was haar alles en die wilde ze niet kwijt''Waar brengt u me heen?'' Vroeg ze na een tijdje en staarde om zich heen. Ze wist totaal niet waar ze was en ook niet meer wat er nu eigenlijk aan de hand was.

Abigail schudde met haar hoofd, ze wilde bij haar zusje zijn. ''Maar wie beschermd Delailah dan?'' Vroeg ze met een bibberende stem en staarde de vrouw aan. Verder had ze niet kunnen denken, haar zusje was haar alles en die wilde ze niet kwijt''Waar brengt u me heen?'' Vroeg ze na een tijdje en staarde om zich heen. Ze wist totaal niet waar ze was en ook niet meer wat er nu eigenlijk aan de hand was. Rox staarde het kleine kind aan en zuchte. "Je zusje is waarschijnlijk door een van de andere gevonden en word ook naar het kamp gebracht." Rox zuchte toen nog een keer en wist niet of ze snel zou kunnen wennen aan ene nieuwe omgeving en mompelde dara over. Ze wist van niks daacht Rox. Haar hele leven is niks verteld hoe moet ik het dan uitleggen? Rox dacht rustig na maar zuchte alweer. "Ik breg ej veilig en als we dara zijn leggen we alles uit."

Rox staarde het kleine kind aan en zuchte. "Je zusje is waarschijnlijk door een van de andere gevonden en word ook naar het kamp gebracht." Rox zuchte toen nog een keer en wist niet of ze snel zou kunnen wennen aan ene nieuwe omgeving en mompelde dara over. Ze wist van niks daacht Rox. Haar hele leven is niks verteld hoe moet ik het dan uitleggen? Rox dacht rustig na maar zuchte alweer. "Ik breg ej veilig en als we dara zijn leggen we alles uit." Abigail keek naar de blonde vrouw en knikte even kort. Ze had zoveel vragen, maar wilde nu gewoon naar haar zus toe. Delailah was haar alles en haar mocht niks overkomen. Ondertussen keek Abigail nieuwsgierig om zich heen en rilde van angst. Die angst was ineens toegeslagen, ze wist niet waarom maar alles werd haar nu te veel. Zachtjes begonnen de tranen op te wellen in haar blauwe ogen en ze klemde haar armen om Rox haar nek heen. Luid snikkend liet ze haar hoofd tegen Rox haar schouder vallen en liet haar tranen ongeremd stromen. Alles werd haar nu echt teveel. Hoe zat het met haar ouders, met haar vrienden? Zou ze hen ooit nog terug zien, zou ze ooit nog met ze om kunnen gaan?

Abigail keek naar de blonde vrouw en knikte even kort. Ze had zoveel vragen, maar wilde nu gewoon naar haar zus toe. Delailah was haar alles en haar mocht niks overkomen. Ondertussen keek Abigail nieuwsgierig om zich heen en rilde van angst. Die angst was ineens toegeslagen, ze wist niet waarom maar alles werd haar nu te veel. Zachtjes begonnen de tranen op te wellen in haar blauwe ogen en ze klemde haar armen om Rox haar nek heen. Luid snikkend liet ze haar hoofd tegen Rox haar schouder vallen en liet haar tranen ongeremd stromen. Alles werd haar nu echt teveel. Hoe zat het met haar ouders, met haar vrienden? Zou ze hen ooit nog terug zien, zou ze ooit nog met ze om kunnen gaan? Rox klemde haar armen goed om haar heen en aaide over haar hoofd. "Het komt goed rustig maar meid." Rox zag langzaam het kamp in haar zich en glimlachde. "Heey we zijn er, we gaan eerst naar ed queen en dan zien we verder." Zei Rox rustig maar glimlachde vals achter haar rug om. Rox stapte nara de plek war haar nicht zou zitten en keke om hara heen. "Vyndi waar ben je?" Zei Rox dood en zag toen haar langzama verschijnen in al haar glory.


(Ik laat Vyndi komen om het intresanter te maken as ej het niet erg vind anders kan ik post veranderen)