Your love is my love

Met een glimlach keek Hunter uit het raam. Hij zat altijd nog bij het raam, maar zijn karakter was veranderd. Hij had alles achter zich weten te zetten en was zijn eigen zelf weer geworden. Hij had zijn trots weer teruggevonden en was klaar om deze oorlog in te gaan. Niks kon hem stoppen, Mimi mocht dan wel een vampier zijn maar hij was sterker dan ooit. Met een glimlach sprong hij van de vensterbank af en liep naar zijn bed. Er bleef natuurlijk nog wel een complicatie over, Dawn. Dawn en haar kind waren nog wel iest raars. Hij schudde zijn hoofd. Daar moest hij nu echt niet aan denken, misschien later pas. Hij ging languit op zijn bed liggen en staarde even naar het plafond. Hij had eigenlijk alles wat een ander zou kunnen wensen. Hij had liefde en hij had een goede plaats onder zijn volk. Hij sloot zijn ogen en zuchtte lang. hij opende ze weer toen hij geklop op de deur hoorde en ging rechtop zitten. Hij stond op en liep naar zijn deur. Met een grote zwaai opende hij de deur en voelde meteen zijn hart sneller slaan.''Felix,'' fluisterde hij zacht en glimlachte breed


-FELIX ONLY!

Haar mantel rusitte over het rode tapijt van het kasteel. Haar ogen glansdde en haar handen lagen gevest op haar zilveren dolk. Ze dook een schaduw in, bij he zien van een wachter, die er op zijn dooie gemakje aan kwam lopen. Felix pakte hem bij zijn keel en trok hem de dusiternis in, sneed hem de keel door en nam zijn, helm en zwaard af. Misschien nog handig voor later. Ze liep naar een kast toe en trok die met een ruk open, legde de spullen erin, en deed de kast opslot. Ze borg het lichaam, en liep weer verder. Ze zuchtte, waarom was zij nou zo? Maar dit as haar ware aard, dus ze zou er mee moeten leven. Ze bleef staan voor de deur waar ze stil ilde blijven staan en klopte zacht aan. Niet veel later werd de deur opengegooid en stond Hunter er met een vriendelijke glimlach aan te gapen. Ze glimlachtte terug en borg de dolk op, in de schede. Ze stapte naar binnen, en gaf hem een zoen op zijn wang.''Ik heb je gemist.."' Fluisterde ze.

(OMG dit gaat zo falen 0,0)

Hij zag dat ze terug glimlachte en hij grijnsde nu breed. Ze stapte naar binnen, en gaf hem een zoen op zijn wang.''Ik heb je gemist.."' Fluisterde ze. Hunter strekte zijn armen uit en sloeg ze om haar heen. Met een kleine kracht trok hij haar naar zich toe en drukte een kus op haar lippen. ''En ik jou ook,'' fluisterde hij zacht en streelde over haar haar. Hij klemde haar stevig tegen zich aan en grijnsde even. ''Geen woord kan beschrijven goe blij ik ben dat je hier nu bent,'' zei hij zacht en glimlachte liefdevol. hij gaf de deur een zetje met zijn voet en trok Felix een stukje mee naar achteren. ''Ik ga je nu niet vragen me te vertellen waar je altijd maar bent, maar ik hoop wel dat je wat vaker hier bent.'' Fluisterde hij zacht en drukte nu een kus op haar voorhoofd. Hij keek haar recht aan en voelde zijn hart razen. Hij hoefde haar maar aan te kijken en al zijn twijfels vervlogen als stof op de wind. Niemand kon hem nog vertellen dat zij slecht was, dat had hij al veel eerder gezien.

-failpost en idd xd

''En ik jou ook,'' fluisterde Hunter zacht en streelde over haar haar. Hij klemde haar stevig tegen zich aan en grijnsde even. ''Geen woord kan beschrijven goe blij ik ben dat je hier nu bent,'' zei hij zacht en glimlachte liefdevol. Hunter gaf de deur een zetje met zijn voet en trok Felix een stukje mee naar achteren. ''Ik ga je nu niet vragen me te vertellen waar je altijd maar bent, maar ik hoop wel dat je wat vaker hier bent.'' Fluisterde hij zacht en drukte nu een kus op haar voorhoofd. Hij keek haar recht aan.''Ik zal er altijd zijn, voor jou, en als ik er niet ben, dan hier..'' En ze legde haar hand op zijn hart. Ze glimlachtte teder, en maakte zich los van zijn omhelzing.''Zeg Hunter...begon ze een beetje aarzelend.''heb jij ooit gedacht aan..Kinderen? Van jou en mij?'' ze slikte even maar ze hield de glimlach op haar gezicht. Achter haar rug speelde ze gefrustreerd met haar vingers.

(zullen we gewoon doen dat ze al zwanger is 0.0?)

''Ik zal er altijd zijn, voor jou, en als ik er niet ben, dan hier..'' En ze legde haar hand op zijn hart. Ze glimlachtte teder, en maakte zich los van zijn omhelzing.''Zeg Hunter...begon ze een beetje aarzelend.''heb jij ooit gedacht aan..Kinderen? Van jou en mij?'' ze slikte even maar ze hield de glimlach op haar gezicht. Hunter keek haar even verward aan en toen veranderde zijn blik naar een vragende. ''Hoezo?'' Vroeg hij zacht fluisterend en knipperde even. Kinderen, hij had altijd van ze gehouden en hij zou altijd alles voor ze doen. Zelfs nu zou hij zelfs hetzelfde doen voor de kinderen van Mimi, desondanks dat hij bang voor haar was. Nu keek hij even weg van Felix en dacht nog even diep na. Hij keek haar toen weer aan en legde zijn hand op haar wang. ''Kinderen van ons zou een geweldige gave zijn in ons leven. Misschien zelfs een perfectie.'' Fluisterde hij teder en glimlachte. ''Maar niks is perfecter dan dat jij al bent.'' Zei hij en drukte een zachte kus op haar mond.

mag ook xD

Hunter keek haar even verward aan, en Felix sloot even haar ogen, en toen veranderde zijn blik naar een vragende. ''Hoezo?'' Vroeg hij zacht fluisterend en knipperde even. ''Kinderen van ons zou een geweldige gave zijn in ons leven. Misschien zelfs een perfectie.'' Fluisterde hij teder en glimlachte. ''Maar niks is perfecter dan dat jij al bent.'' Zei hij en drukte een zachte kus op haar mond. Felix aarzelde even en glimlachtte.''Nou,'' Begon ze aarzelend en ze wreef over haar buik,''Ik ben zwanger, zwanger van een tweeling,'' Gooide ze er nu maar uit, ze kon er niet eeuwig mee zitten, en hij ozu er natuurlijk ook achter zijn gekomen, ze kon niet eeuwig slank blijven. Ze staarde naar de grond, haar handen achter haar rug, haar lange zwarte haren vielen over haar gezicht heen. Ze keek weer op, met smekende ogen dat hij niet gekwetst moest zijn. Maar dat zou hij neit zijn, dat wist ze, dat had hij net gezegd. He zou een gave zijn, een perfectie, maar Felix dacht er niet zo over. Felix glimlachtte even onzeker en liep toen dichter naar hem toe.

(Ik wilde je voor het ergste behoeden ^^)

Hij zag haar aarzelen en fronste, wat had ze te verbergen voor hem? ''Nou,'' Begon ze aarzelend en ze wreef over haar buik,''Ik ben zwanger, zwanger van een tweeling.'' Hunter zijn ogen werden in een klap groot. ''Dat meen je niet!?'' Fluisterde hij verbijsterd. Hij wist nu niet precies wat hij eigenlijk moest zeggen. Hij zag haar dichterbijkomen en stak zijn handen uit om haar vervolgens in zijn armen te nemen. ''Dat is echt prachtig nieuws, hoelang weet je het al?'' Zijn stem was zacht en teder. Rustig streelde hij door haar donkere haren en legde zijn hoofd op haar schouder. Hij hield van haar, dat kon hij niet ontkennen. Zij was de vrouw van zijn dromen, zij met wie hij echt oud wilde worden. Hij tilde zijn hoofd weer op en glimlachtte breed. ''Ik ben echt blij,'' fluisterde hij zacht en bleef haar lang aankijken

-flut xD