just like I have a new friend

Voorzichtig liep hij door het schaduw van de bomen zodat niemand hem zou zien. Niet dat hij het erg vond ofzo maar hij had gee nzin in een saai gezeur van stomme regels dat je neit zomaar naar een andere territoria. Ager liep in zijn normale honden vorm naast hem en je zou hem niet kunnen zien als je van ver af keek. De jonge liep rustig naar de zilvere meer waar hij paar uurtjes rond zou hangen en dan terug zou lopen. Zijn litteken deed nauwelijks pijn maar soms kwam deed het nog pijn al zeker als een demon iets kwaad wou doen of iets dergelijks. Hij dacht steeds aan Brenna zou zij al wat e=hebben bedacht om Rinaldo's hart te veroveren??? Hij wist het niet maar wou het ook niet weten en als het toch niet lukken zou ze vast naar hem komen? neeh vast niet..hoewel alles kan dat heeft hij ook gemerkt toen hij naar d e hell reisde om zijn kracht op te halen en moet je hem nu zien, hij was een sterke jongen geworden die bijna 18 had bereikt??? Is dat neit een hele goede Pad. HIj was zelf goed gespierd en beheerste over grote kracht. Tja de jonge was weer zo in zijn dag dromen dat hij de boomwortel die boven de grond uitstak niet zag en er over struikelde en viel net een voor een meisje die roze haar had.

'Je bent een grote slappeling Lucy! Als je naar mij zou luisteren zou je nu al een droomleven hebben. In deze wereld is geen plek voor jou, dus maak er plek!' 'Hou je kop dicht Jane!' 'Als je gewoon zou luisteren had je nu alles wat je zou willen!' Lucy sloeg tegen haar hoofd, 'gaweggaweggaweg!!!' 'Ik kan niet weg, ik ben een deel van jou!' 'En ik ook.' viel Nyuu haar bij. Lucy zuchtte, het was hopeloos... Ze rende min of meer, struikelde, vloekte en rende weer verder. Toen stond ze stil, hijgend van uitputting. Ze ging zitten met haar armen over haar hoofd en hoorde Jane razen en Nyuu zachtjes zuchten. 'Jij kunt gewoon niks krijgen! Kijk naar jezelf Lucy, je hoort nergens bij!' Jane deed haar pijn, dat was ook precies haar bedoeling. 'Waarom donderen jullie twee niet gewoon op, ik weet best hoe ik mijn leven moet leiden, als jullie twee gewoon oprotten!' het was weer stil in haar hoofd, die twee waren weer op hun tenen getrapt. Ze stond opgelucht op. Ze liep richting een paar grote bomen die koele schaduw brachten. Er was nog iemand, die leek niet helemaal zichzelf. Hij struikelde over een boomwortel, vlak voor Lucy's voeten. 'Ehm...hallo.' Ze stak haar jand naar hem uit. 'Pijn gedaan?'

Hij stond meteen op en glimlachte naar het meisje die roze haar had. 'Ehm...hallo.' Ze stak haar jand naar hem uit. 'Pijn gedaan?' Hij schudde zijn hoofd 'Nee helemaal niet.' Zei hij zo rustig mogelijk en zijndoberman kwam te voorschijn en ging naast hem staan. 'Ik hoop dat ik je niet heb gestoord door me stunt.' vroeg hij uiteindelijk en glimlachte naar het meisje. 'Ze heeft iets waar ze gek van word hoorde ze Asa in zijn hoofd zeggen en knikte 'Met dit meisje klopt iets niet Dave.' daarna keek hij naar zijn hond die duidenlijk bezorgd was. 'ohja sorry mijn naam is Dave en die van jou schoonheid.' Zei hij met een scheve glimlach.

Hij schudde zijn hoofd 'Nee helemaal niet.' Zei hij zo rustig mogelijk en ging naast hem staan. 'Ik hoop dat ik je niet heb gestoord door me stunt.' vroeg hij uiteindelijk en glimlachte naar Lucy. Ze schudde haar hoofd, 'Nee, integendeel!' 'ohja sorry mijn naam is Dave en die van jou schoonheid.' Zei hij met een scheve glimlach. Lucy werd knalrood maar giegelde even. 'Nee, ik heet Lucy.' zei ze. 'Slijmbal!' siste Jane in haar hoofd. 'Ik vind hem aardig.' viel Nyuu haar in. 'Probeerd vrienden met hem te worden!' Lucy wist niet echt wat ze ervan moest denken, de jongen was zeker vier jaar ouder dan zij. 'Het is een tovenaar, die zijn voor geen meter te vertrouwen!' jane raasde weer door. Lucy was niet van plan hem te vertellen over de stemmen, tegen een elf durfde ze dat wel, maar tegen een tovenaar... 'Lucy Declonii, niet bepaald in een hoog plaatje staand, maar goed, ik klaag niet.' Wat een slappe smoes! ze had gewoon geen vrienden, maar dat tegen een wildvreemde zeggen was nou niet echt iets wat je zo een twee drie zou doen.

Hij zag dat het meisje een knal rode hoofd kreeg en bloosde en hij beantwoorde haar kenmerke met een grijns 'Nee, ik heet Lucy.' Zijn grijns werd nog breder en hij antwoorde 'Prachtige naam zeg.' En hij merkte dat ze er niet helemaal bij was dus gaf hij een aai over de hofd van zijn trouwe dier. 'Er zijn duidelijk paar draatjes los.' Zei ager in zijn gedachten en hij knikte. 'Ze heeft meer stemmen in haar hoofd.' Zei Asa plotseling ook in zijn gedachten die de hele tijd stil was geweest 'I kvoel het aan haar aura, ze is heel erg verward en haar geest ook.' Zei Asa alweer en hij knitke even verward. 'Maar ik hoor toch ook jullie in me hoofd..Is mijn geest dan niet verward?' vroeg hij geinterresseerd aan Asa en zij schudde haar hoofd 'JIj weet dat we je dienen en je niet gek maken, jou geest staat sterk.' Hij knitke en richte zijn aandacht weer nar Lucy 'Zo jonge dame en heb je nog wat te vertellen of kan ik je ergens mee helpen?' Vroeg hij met een scheve grijns.

'Prachtige naam zeg.' En hij merkte dat ze er niet helemaal bij was dus gaf hij een aai over de hofd van zijn trouwe dier, een enorme hond. Lucy had niks tegen dieren, maar toch werd ze een beetje bang van het beest. 'Zo jonge dame en heb je nog wat te vertellen of kan ik je ergens mee helpen?' Vroeg hij met een scheve grijns. Ze keek hem verbaasd aan, hoe kon hij weten...? Ze keek hem schuw aan. 'Nee, bedankt.' was hij te vertrouwen? Waar waren Jane en Nyuu als je ze nodig had?! 'Waarom eigenlijk?' vroeg ze. Ze keek weer naar de hond. Hij was echt heel groot! 'Hoe heet hij?' vroeg ze wijzend op de hond.

(omg, faal!)

Ze keek hem schuw aan. 'Nee, bedankt.' Hij keek haar scheef aan en haalde zijn schouders op 'Waarom eigenlijk?' vroeg ze. Ze keek weer naar de hond. 'Ik weet nie ik heb het gevoel dat ik je ergens mee meot helpen misschien?' hij keek misterieuze haar aan. 'Hoe heet hij?' vroeg ze wijzend op de hond. Hij glimlachte naar haar en keek toen naar zijn trouwe maatje 'Dit is Ager me beste maatje.' Hij zag hem kwispelen toen hij hoorde dat hij zijn beste maatje was en neit gewoon zijn slaafje. De hond kwam naar voren en begon aan haar te snuffelen 'Je mag hem heus wel aaien, hij bijt niet als je niks slechts in de zin hebt.' Hij grijnsde weer en keek toe hoe ager haar bestudeerde.

'Ik weet nie ik heb het gevoel dat ik je ergens mee meot helpen misschien?' Lucy zei niks en keek naar haar voeten. Hij glimlachte naar haar en keek toen naar zijn trouwe maatje 'Dit is Ager me beste maatje.' De hond begon te kwispelstaarten en leek opeens minder eng. 'Je mag hem heus wel aaien, hij bijt niet als je niks slechts in de zin hebt.' dat liet Lucy zich geen twee keer zeggen. Ze krabde het beest achter zijn oren. 'Misschien is het veilig om te vertellen...' Begon ze. 'Ik heb twee stemmen in mijn hoofd, Jane en Nyuu...' nu was het eruit, ze keek Dave aan. 'Jane bekt me altijd af en Nyuu is gewoon te braaf, ik word er echt gek van! Geen moment rust krijg ik!' 'Slappeling!' siste Jane in haar hoofd. 'En ik betwijfel of jij me daar bij kunt helpen...' Zei Lucy die Jane negeerde.

Ze krabde het beest achter zijn oren. 'Misschien is het veilig om te vertellen...' Ik heb twee stemmen in mijn hoofd, Jane en Nyuu...' Hij knikte begrijpend . 'Jane bekt me altijd af en Nyuu is gewoon te braaf, ik word er echt gek van! Geen moment rust krijg ik!' Hij Hoorde van Asa dat Jane haar uitschold voor slappeling. 'En ik betwijfel of jij me daar bij kunt helpen...' Zei Lucy die Jane negeerde. Hij haalde even zijn hand door zijn haar en dacht na 'Tja nu je het zo zegt, ik hor ook stemmen in me hoofd en daar mee kan ik leven hoewel ik soms gek van word.' Hij keek naar Ager die nu zijn staart liet hangen en en toen ging hij verder 'Het is wel lastig om er aan te wennen.' Hij hield zijn mond en keek naar Lucy wat zij zou doen.

Hij haalde even zijn hand door zijn haar en dacht na 'Tja nu je het zo zegt, ik hor ook stemmen in me hoofd en daar mee kan ik leven hoewel ik soms gek van word.' Hij keek naar Ager die nu zijn staart liet hangen en en toen ging hij verder 'Het is wel lastig om er aan te wennen.' Hij hield zijn mond en keek naar Lucy wat zij zou doen. Ze keek hem doordringend aan, hij had ook stemmen in zijn hoofd... maar hij was vast niet zo'n gek als zij! Als ze hem vertelde wat ze had gedaan.... hij zou voor haar terugdeinzen. 'Ik ben nog niet even oud als jij, dus misschien heb je gelijk...Ik ben gewoon bang....bang dat Jane voor eeuwig bezit van me neemt en dat ik dan....vreselijke dingen ga doen! Stelen....liegen..of erger nog....' Dat simpele woordje kon ze niet uitspreken, datgene wat ze al eens gedaan had....

'Ik ben nog niet even oud als jij, dus misschien heb je gelijk...Ik ben gewoon bang....bang dat Jane voor eeuwig bezit van me neemt en dat ik dan....vreselijke dingen ga doen! Stelen....liegen..of erger nog....' Hij knikte begrijpend en stak zijn handen in zijn zakken 'Goed dus je bent bang dat ze je iets fout laten doen...Ik kan het heus wel begrijpend maar je moet er tegen kunne nweren.' Toen hij dat gezegd had ging hij met gekruisde benen bij het water zitten en keek naar de uitzicht. UIteindelijk klopte hij naast zich en zei vriendelijk 'KOm ik zal je wel helpen Lucy.' Ager ging naast hem liggen en waakte over hem.

'Goed dus je bent bang dat ze je iets fout laten doen...Ik kan het heus wel begrijpend maar je moet er tegen kunne nweren.' Toen hij dat gezegd had ging hij met gekruisde benen bij het water zitten en keek naar de uitzicht. UIteindelijk klopte hij naast zich en zei vriendelijk 'KOm ik zal je wel helpen Lucy.' Ager ging naast hem liggen en waakte over hem. Lucy aarzelde, Jane raasde verder. Jaaaa!! Ga naast hem zitten en verpest zijn leven!' Lucy ging zitten maar hield wat ruimte tussen haar en Dave. Hij had iets geruststellends. 'Werkelijk?' Vroeg ze met een trillerig stemmetje. Het zou geweldig zijn als iemand haar zou kunnen helpen. 'Hij stinkt! Wat doe je hier nog?!' snauwde Jane. Nyuu was nergens te bekennen.

(te lui om te wisselen...)