Rox's ontmoeting

(Alleen raven en Cormag)



Rox was als gewoonlijk weer terug van een bloedirige jacht en wou zich wassen in de riddersmeer.
Rox dee haar kleren uit en ging met een handdoek het meer in. Het meer was rustig en stil de ridders merkte niks die sliepen nu. Rox was gek op een avond zwem in de vollemaan die op haar scheen.
Haar haar die met de wind mee waaide haar ogen die straalde in de licht en leek of er duizende sterrentjes er in zaten.
Rox pakte haar kleren en probeerde het bloed er uit te krijgen maar zonder hoop ging het er niet uit en ze zuchte en keek toen naar de maan.
Zou er ooit iemand komen die Rox zou bevrijden uit deze harde lichaam. Iemand die Rox zou ontdooien en om haar zou geven.
Rox bleef naar de maan staren zuchte. Niemand zou Rox willen dacht ze.
Opeens hoorde ze iemand die uit een boom viel en ze schrok op. Rox sloeg een handdoek om haar heen en keek naar het figuur die uit de hemel is gevallen.
Rox keek hem aan en zei met een stille toon. "Wie ben jij?" Zei Rox met stralende ogen en haar haar die mee ging met de wind.

Raven sprong door de bomen en dacht in zichzelf aan alles wat er in het verleden gebeurt was. Hij lette niet goed op de takken waar hij op sprong en hoorde "krak!" de tak was gebroken, hij viel, hij raakte de grond met zijn rug en ging zitten en hoorde een stem "Wie ben jij?". raven keek naar de kant waar de stem vandaan komt "zeg eerst wie jij bent!" zij raven verward.

De jonge keek verward naar haar en zei met een verwarde stem. "zeg eerst wie jij bent!"
Rox glimlachde naar hem en stapte het water uit richting hem met een handdoek omzig heen.
"Ik ben Rox, dat je me niet kent?" Zei Rox met een warme stem naar de vreemdeling en glimlachte naar hem.
"Wie ben jij?" Zei Rox met een stem en dee zijn haar beetje voor zijn ogen weg en keke in zijn rode kijkers.
En ag wie hij was en Rox glimlachde naar hem met een lief gezichtje en wachte op zijn antwoord.

Raven keek haar aan zonder angst "Ik ben raven." hij keek haar aan terwijl zij zijn haar weg haalde hij keek haar vreemd aan. "Wat doe je?" zij hij vreemd, hij keek haar aan en dacht "hmm.. ze heeft ook rode ogen".Hij vroeg "en wat doe je hier?" zij hij een beetje verward en had een wantrouwige blik gekregen om hij haar niet vertrouwde.

De jonge keek haar aan zonder angst en was van plan om net iets te gaan zeggen en Rox keek hem toen kill aan.
"Ik ben raven." Zei de vampier voor Rox en keek haar gek aan waar ze mee bezig was en keek weer naar haar zonder gevoel in de ogen en Rox keek ook in zijn mooie rode ogen.
"Wat doe je?" Zei de jonge man voor haar en Rox lied zijn haar toen weer gaan.
"Ik kijk altijd iemand aan zo ik wou je gewoon even goed zzien."Zei rox met een zachte stem en stapte een stapje achteruit.
"en wat doe je hier?" Zei de jonge voor Rox een beetje verward en een wantrourige blik. Rox hield haar handdoek stevig vast en keek hem aan.
"Ik was aan het zwemmen." Zei Rox zach en keek toen naar haar kleren die nat en onder het bloed zaten.
Rox keek weer naar hem en zette een kille stem op met ogen zonder gevoel terwijl haar haar waaide door de lucht.
"Wat doe jij hier." Zei Rox terwijl ze nog steets alleen een handdoek aan had en keek hem strak aan.

Hij keek naar rox en ze vroeg "wat doe jij hier?", hij keek haar aan en zij "jagen, tenminste ik ben net terug van het jagen." hij keek haar aan en deed zijn handen in zijn zakken "tja.. tot ik uit de boom viel.." zij hij en keek naar de grond grinnikend zij hij er achteraan "lekker gezwommen?" hij keek haar aan met een glimlach die heel vertrouwlijk was

Rox wachte geduldig op zijn antwoorden en hij vertelde het volgende met een prachtige stem."jagen, tenminste ik ben net terug van het jagen." Rox keek hem aan terwijl haar ogen glinsterde in het maanlicht en luisterde aandachtig naar hem wat hij te vertellen had.
"tja.. tot ik uit de boom viel.." en Rox moes er om lachen het klonk echt heel grappig maar was ook wel lullig om te lachen en ze stopte.
"lekker gezwommen?" Zij hij nog zacht en Rox keek toen naar zich zelf met een handdoek aan en werd rood en dee toen een pokerface om te verbergen dan ze voorschud stond.
"Ik heb wel lekker gezwommen alleen het bloed wilt niet zo uit me kleren." Zei Rox zacht en dee toen haar handdoek strakker om haar lichaam dat hij niet zou afvallen.
Ze keek Weer naar de jonge die uit de boom was gevallen ide glimlachte naar haar en ze glimlachte terug terwijl haar haar mee waaide.

"Ik heb wel lekker gezwommen alleen het bloed wilt niet zo uit me kleren." zei rox, raven keek naar de jurk en zij "mischien kan ik je met je jurk helpen?".hij keek even naar rox en ging naar het water en ging aan de waterkant zitten en wachte tot zij antwoord gaf, langzaam ging hij met zijn hand door het water en glimlachte, "mooie nacht he?" zij hij rustig terwijl hij naar haar keek

Rox zag dat hij naar haar jurk keek en datie diep nadacht en toen met een lieve toon zei."mischien kan ik je met je jurk helpen?" Zei Hij met een lief stralend gezichtje en ging toen aan de water kant zitten.
Rox pakte haar jurk op en hield de handdoek stevig vast anders zoudie van aar af glijden.
"Ik accepteer graag je hulp." Zei rox met een sprankelijke lach.
En liep rustig naar hem toe terwijl haar haar door de lucht prachtig zwiepte en een mooi kuiltje in haar wang kwam.
Raven keek naar Rox en wou net iets zeggen en Rox luisterde naar hem.
"mooie nacht he? Zei hij rustig en Rox knikte en keek naar de volle maan.
Terwijl ze er naar keek ging ze naast hem zitten en zei ze zacht. "Het is prachtig." En keek were naar hem toen en wachte wat hij zou doen.

"ik accepteer graag je hulp" hoorde hij, hij begin het bloed van de jurk te halen en na een tijdje was hij al klaar en stond op. "hier is je jurk.." zij raven rustig en overhandigde de jurk aan rox "en heb jij ook gejaagd?" hij keek haar aan en zach haar haar stralen in de maanligt, raven keek snel naar de grond. hij dacht "hmm... haar moet ik in de gaten houden..." hij keek weer op en hield haar in de gaten met een glimlach

Cormag ging de kant op waar hij wist dat Rox in de buurt moest zijn. Hij sleurde in zijn rechterhand een lijk bij het haar mee, hij had de man gelokt door wat appels te jatten. Hij nam voorzichtig een hap maar het smaakte gewoon niet meer hetzelfde en hij gooide het weg. Hij was gevallen waarna de man zijn arm beet had gepakt en boos was gaan schreeuwen, toen hard Cormag het kruisje aan zijn ketting in de man zijn oog gestoken waarna de man was uitgegleden en met geluk zijn nek had gebroken anders had Cormag hem moeten vermoorden wat niet gelukt zou zijn. Cormag's nek en gezicht waren bedekt met bloed. Ook had hij een afdruk op zijn rechterwang waar de man hem had geslagen voor die was uitgegleden en gestorven. De plek deed pijn maar hij verbeet het zoals Rox van hem zou willen geen gezeur of gejank. Doorgaan tot hij klaar zou zijn, Cormag trok het lijk voort en merkte dat het klemde. Hij draaide zich om en zag dat de man zijn been vast zat achter een rots. Hij trok de rots weg en ging weer verder met de man. Ondertussen had hij gezien dat hij een trouwring droeg, Cormag had gekeken en was doorgelopen. Dan had zijn vrouw maar pech, hijzelf had ook niet een keuze gehad om te sterven of niet. Na een tijdje had hij Rox gezien en was haar kant opgegaan. Toen hij dichterbij was zag hij iemand naast haar maar Cormag liep door. Gewoon doorgaan niet sloom doen of twijfelen. "Mev.... Rox. Ik heb een lijk gehaald," zei Cormag en keek haar rustig aan. Hij was vergeten het oog van zijn kruisje af te halen... of beter gezegd zijn kruisje uit het oog te halen dat rond zijn nek bungelde maar voor zijn aandachtsveld niet opviel.

(had toestemming van Rox)

Rox dee de kleren aan in de bosjes die schoon waren liep toen wer de kant op van Raven die aan het wachten was aan de kant.
"Sorry dat het zo lang duurde meneer." Zei Rox met haar mooie stem en keek hem toen weer even aan tot dat ze iemand hoorde.
Rox draaide zig om en zag dat haar zoontje was met een oogbal aan zijn ketting en een lijk in ze handen.
Rox keek trots naar hem en stond op om naar hem toe te lopen.
Met een glimlach kwam ze op Gormag af en gaf een aai over zijn hoofd en gaf toen een mooi lachje naar hem van trotsheid.
Rox dacht in haar zelfs dat hij zoon in zijn eentje een lijk had zonder haar hulp en dat zou ook de bedoeling worden dat hij sterk zou worden.
Rox keek naar zijn blauwe kijkers en wachte rustig af wat hij zou gaan zeggen maar bukte wel even om de zelfde lengte te komen.
"Mev.... Rox. Ik heb een lijk gehaald," Rox moest lachen naar hem en gaf toen nog een aai over zijn bolletje.
"Dat heb je mooi gedaan zoontje van me." Zei Rox lief en zacht tegen hem en glimlachde toen.
Rox nam het lijk aan van hem en legde het aan de kant voor later als ze dorst zouden krijgen.Rox keek nog even in zijn blauwe kijkertjes en pakte toen zijn hand vast om naar Raven te gaan en om voor te stellen.
Toen Rox bij Raven ana kwam met het kleine jongetje in haar handen gaf ze een glimlach.
Rox zette haar stem lief en gaf nog een aai over zijn bol en zei toen zacht tegen Raven.
"Dit is mijn creatie en me adoptie zoontje." Zei Rox en keek naar Raven en wachte wat hij hier allemaal op te zeggen had.

Raven wachte op rox tot ze terug was "Sorry dat het zo lang duurde meneer." , raven keek naar een jongen die kwam aan lopen en dacht"wie is hij?". de jongen kwam dichterbijer en zij tegen rox "Mev.... Rox. Ik heb een lijk gehaald," en rox antwoorde "Dat heb je mooi gedaan zoontje van me." hij keek weer naar rox "Dit is mijn creatie en me adoptie zoontje.".Raven keek naar de jongen en vroeg"hey ik ben raven.", hij wachte op antwoord van de jongen.

Cormag zag hoe Rox neerknielde en hem over zijn hoofd streek. Een opgelucht en trots gevoel voelde Cormag van binnen. "Dat heb je mooi gedaan zoontje van me." Zei Rox lief en zacht tegen hem en glimlachde toen. Rox nam het lijk aan van hem en legde het aan de kant. Cormag twijfelde eventjes door haar woorden maar besloot dat het voor haar een compliment was. Cormag zag hoe Rox hem aankeek, toen zijn hand pakte en verder met hem liep naar de andere persoon. Toen ze bij de man stonden kreeg hij van Rox nog een aai over zijn hoofd, "Dit is mijn creatie en me adoptie zoontje." Zei Rox met een lief stemmetje. Cormag keek de man aan en zweeg eventjes. "hey ik ben raven.", zei de man. Cormag opende zijn mond en zei een beetje zacht maar beleefd aangezien zijn manieren en beleefdheden er nog waren, "Ik ben Cormag, meneer Raven" Cormag zweeg even en kneep even zachtjes in Rox haar hand. Hij kende nog niemand goed behalve Rox hoewel hij haar ook nog niet volledig vertrouwde. Cormag knikte even nog in de richting van Raven en zweeg toen volledig. Hij voelde de vuistslag van de man nog even op de plaats waar hij was geraakt maar verbeet de irriterende pijn. Nu zou hij geen zwakte tonen, hij mocht dat niet, hij wou het niet. Hoewel het vreemd was hier voelde hij zich toch een beetje veilig maar alsnog voelde hij dat hij zijn huis miste. Hij liet de hand van Rox los bij de gedachten dat hij zoveel was verloren door haar. Hij maakte geen oogcontact met beide door opzij te kijken en stond stil.

Rox zag dat hij Raven aan keek en luisterde wat hij had te vertellen."hey ik ben raven." Zei Hij met een mooie lach en zachte stem. Cormag opende zijn mond en zei op een zachte maar beleefde toon. "Ik ben Cormag, meneer Raven" Rox zag dat Cormag zweeg en zachtjes in in haar hand kneep en Rox keek naar hem. Rox wist dat ze liever moes zijn voor hem omdat hij zo snel leerde maar op ene harde manier zou hij het beter leren.
Cormag knikte naar Raven nog en zweeg heel erg.
Rox maakte zig zorgen er over en voelde zijn hand niet meer in de hare en zag dat hij de oogcontact niet meer wou houden.
Rox draaide zijn hoofd om en nam hem tegen haar aan en zei met een lieve toon.
"Heey het komt wel goed. En als ej iets van je oude huis terug wil wil ik het wel voor je halen."
Zei Rox toen ze diep in zijn blauw ogen keek en drkte hem ton helemaal tegen haar lichaam die koud maar toch warm aan voelde en Rox dee haar ogen dicht.
Rox lied hem even los en keek hem aan met een spijt gezicht en medelijden ten ze weer ana haar verleden dacht.
"Het spijt me dat ik je gemaakt had ik dacht gewoon dat je ook een vreselijk leven had netzoas mij vroeger maar da vast niet zo." Zei Rox en lied hem los en keek naar raven die het helemaal mee moet volgens en keek hem diep aan en ging toen maar weer zitten aan de waterkant.

Rox draaide zich naar hem toe en zorgde dat hij haar aankeek. "Heey het komt wel goed. En als ej iets van je oude huis terug wil wil ik het wel voor je halen." Zei Rox lief en kalm. Ze drukte hem tegen haar aan en Cormag sloot zijn ogen even. Hij zweeg even, de heimwee was voor zijn vader. Cormag snikte eventjes en zweeg toen. Sterk houden, sterk staan, niet huilen, niet snikken. Rox liet hem los en keek hem aan en keek spijtig. "Het spijt me dat ik je gemaakt had ik dacht gewoon dat je ook een vreselijk leven had netzoas mij vroeger maar da vast niet zo." Zei Rox. Cormag schudde zijn hoofd, "Nee... ik weet niet wat u is gebeurt, alleen... . Ik mis papa, mama deed niks, altijd zitten of liggen. Altijd zeuren. Ze schreeuwde en als ik tegensprak.. dan..." zei Cormag en slikte. "Papa was vaak weg, hij was de enige reden dat ik daar bleef. De nacht dat ik buiten was.... wou ik laten zien dat ik net als papa kon zijn. Ik... kon dus geen ridder worden. Ik mocht mama niet eens mama noemen. Mevrouw Melanie...." zei Cormag heel zacht terwijl hij Rox aanbleef keken. Hij wreef in zijn ogen alsof hij gaapte op wat tranen weg te halen die nog niet gekomen waren. Hij keek toen naar Raven en toen weer naar Rox. "Sorry... dat ik stoor. Ik wou enkel het lijk brengen maar nu.... Vind u het erg dat ik stoorde Meneer Raven?" vroeg Cormag zachtjes en keek de man aan. Het enige lastige hier was het drinken en moorden, hij hield... hij mocht Rox meer dan zijn eigen moeder en voelde zich ondanks haar chagrijnige humeur en boze buien veiliger bij haar.

Cormag schudde zijn hoofd en Rox zag dat hij wou snikken maar hij hield het stevig binnen.
Cormag keek haar aan en zei de volgende woorden dat hij echt meende.
"Nee... ik weet niet wat u is gebeurt, alleen... . Ik mis papa, mama deed niks, altijd zitten of liggen. Altijd zeuren. Ze schreeuwde en als ik tegensprak.. dan..." Hij slikte even en Rox gaf een knik dat hij rustig verder kon.
"Papa was vaak weg, hij was de enige reden dat ik daar bleef. De nacht dat ik buiten was.... wou ik laten zien dat ik net als papa kon zijn. Ik... kon dus geen ridder worden. Ik mocht mama niet eens mama noemen. Mevrouw Melanie...."
Rox keek met een schrok op en dacht aan haar zelf dat haar moedr niks omhaar gaf en dat ze niks mocht en altijd sloeg enzovoord.
Rox voelde even op haar wang waar de klap waarschijnlijk gezeten zou zijn maar ze voelde niks haar huid leekt versteent.
Rox lette even weer op en zg dat Cormag in ze ogen wreef om het verdriet weg te halen hij keek toen even weer naar Raven en toen weer naar haar en begon te spreken."Sorry... dat ik stoor. Ik wou enkel het lijk brengen maar nu.... Vind u het erg dat ik stoorde Meneer Raven?"
Rox gaf een glimlach hoe hij het zei en knuffelde hem ze keek even naar hem en begon met rustige zachte woorden te spreken.
"Weetje je bent niet de enige die een erge verleden heeft gehad. Ik heb het heel erg gehad tot ik gebeten werd en ook toen achter gelaten daarna heb ik wraak op me familie gezworen en hun voor me eigen ogen gedood me moeder kon zig niet voorstellen dat ik het was na tien jaar. Nog zo jong en nog in leven." Rox zuchte en lied hem los en kwam naast Raven staan.