ontmoeting met de tovenaars

Jasmyn was rustig op haar blaadje muziek aan het spelen op de jacht veld vlak bij de tovenaars.
Jasmyn zat op een grote rots dat in de hoek van de grasvlakte stond.
Jasmyn dee haar ogen open en zag dat er veel dieren kwam kijken naar haar muziek spel en glimlachde naar hun.
Jasmyn stopte heel even om wat te zeggen. "Vinden jullie het mooi kleine makkers van me."
En Jasmyn lachde en speelde verder en luider dan eerst. Na een tijdje dee ze haar ogen dicht en lette niet meer op wat er om haar heen gebeurde.
Jasmyn dacht toch er kan niks gebeuren, wie zou in godsnaam iets doen.
Jasmyn zette dat uit haar gedachte en dacht aan mooie momenten die ze in haar leven had meegemaakt.
Jasmyn dacht ana vroeger toen ze klein was toen haar ouders er nog waren en moes toen glimlachen en daarna een klein traantje laten vallen.
Jasmyn stopte weer met muziek maken en veegde de traan weg en zei tegen haar zelf "Kom op je bent een grote meid je ouders zouden trots op je zijn."
Het helpte niet zo maar toch ging Jasmyn verder met muziek maken omdat ze de dieren niet droevig wou maken.
opeens hoorde Jasmyn en takje breken en keek toen om haar heen.
Er was geen enkele ridder hier dacht ze en keek toen naar ed grens van de tovernaars en zag een gedaante staan die waarschijnlijk naar haar had geluistert.
Jasmijn glimlachde en keek naar de persoon die daar stond ze kon niet zien wie het was maar die zou vast niks doen.
Jasmyn klopte op de steen en zei "Kom maar zitten en doe gerust mee."
Jasmyn wachte op de persoon maar ging alvast verder met haar muziek spel.


(voor alle ridders en tovernaars maak er wat moois van ^^)

Chabelli liep, op haar sneeuwwitte paard met donkerdere manen, op haar gemak langs het terrein van de tovenaars, zonder een enkel spoor van angst. Ze veranderde haar koers toen ze een melodieus geluid hoorde, wat net niet als een fluit klonk, "Nee," Dacht ze. "Dit klinkt absoluut scheller." En sprong soepeltjes van haar paard af. Nieuwsgierig bleef ze even staan kijken, luisteren. Toen ze na een tijdje had geluisterd, stopte de persoon even, en klopte naast haar op een steen, met een uitnodigende uitdrukking. Licht aarzelend ging Chabelli op die uitnodiging in, en liep langzaam naar die steen toe, waarna ze zich erop liet neerzakken. Nieuwsgierig keek ze naar de muziekmaker naast haar, het was in ieder geval geen tovenaar, dat was zeker, Dacht ze. Vaag litteken, maliënkolder.. Ja, moest wel een ridder zijn. "Posso giocare con voi? Mag ik mee spelen?" Vroeg Chabelli, gebarend op haar viool.



W/N;; Geweldig lang stuk. Sarcasm sarcasm.

Jasmyn keek naar de jonge ridder en lachde ze keek even van top tot teen naar de ridder en luisterde wat ze te vertellen had.
"Posso giocare con voi? Mag ik mee spelen?" Jasmyn gllimlachde naar haar en zei op een toon die prachtig mee waaide met de wind. "Natuurlijk waarom niet?"
Zei Jasmyn op een liefde volle toon. Jasmyn keek even naar de lucht en begon toen op haar blaadje aan het spelen en wachde tot de onbekende ridder ook mee zou doen.
Jasmyn keek even weer op en zag dat er allemaal dieren kwamen om te kijken van hun mooie muziek stuk.
Jasmyn glimlachde lief naar hun en keek even naar de onbekende ridder die ook prachtig kon spelen.
Jasmyn glimlachde naar haar en stopte heel even met spelen. "Ik heb me nog niet voorgestelt." Zei Jasmyn op een liefde volle toon met haar groene ogen gericht op de onbekende ridder die mee speelde.
"Ik ben Jasmyn Queen van de ridders. En wie ben jij?"
Zei Jasmyn met een mooie glimlach terwijl haar ogen schitterde in de zon.
Jasmyn keek naar de ridder en begon weer aan haar muziek spel die door de lucht ging en iederen kon horen van het ridderrijk.
Jasmyn dee haar ogen dicht en speelde door en zou stoppen als de ridder een antwoord gaf op haar vraag.

"Ah, bedankt." Zei de ridder naast haar en Jasmyn glimlachde naar haar en speelde met alle rust verder. Jamyn keke nog even wachtent op haar antwoord van de bekende ridder tot dat ze opeens op springde en het eerste woordje zei die Jasmyn kon verstaan. "Eh.." Zei de onbekende ridder en Jamyn zag hoe ze op sprong en stopte met spelen.
"Het is een eer om u te zien.. Ik ben Chabelli Bianchi.. Zoals U misschien al wist. Ik ben een van de beschermers van de king en queen"
Jasmyn glimlachde lief naar de ridder. "Het is meer een eer om jou te zien Chabelli ben ook maar ene gewoone ridder netzoals jij. Ik was eerst ook een beschermer tot dat ik door het volk werd gekozen." Zei Jasmyn met een rustige toon en begon langzaam te spelen en bleef lieftallig glimlachen en stopte heel even om wat te zeggen.
"Misschien word jij ook een keer Queen kan zomaar." Zei Jasmyn met lieve ogen en ging verder spelen.
Jasmyn speelde zo hard dat de lucht de klanken mee nam naar de rest van de gebieden.
Jasmyn keek nog even naar de ridder en Zei met een lieve toon.
"Wil je een potje zwaardvechten doen? Als ej het wilt."
Jasmyn lachde lief en legde haar blaadje op de rots neer en wachte af wat de ridder zou gaan zeggen. Maar Jasmyn bleef nu ben een uitdagende blik naar haar kijken voor een potje zwaardvechten

"Ah.. Ik vecht niet met zwaarden. Ik vecht met een floret. Maar het is wel goed.. Denk ik." Antwoorde Chabelli. Jasmyn keek haar even aan en knikte toen en keke haar toen nog even diep aan en maakte een gebaar.
"Weet je zeker datie niet door midden breekt als ik met me zwaard er tegen aan ga." Zei Jasmyn zacht en pakte toen haar zwaard die even licht gaf en toen weg ging met tekst er in gesmeden dat ej bijna niet kon lezen.
Jasmyn keek even naar de ridder en keke met een vragend hoofd zoudie niet breken?
Jasmyn zette haar zwaard even stvig in de grond en keek haar nog strak aan.
"Weetje zeker datie niet zou breken?" Zei ze met een vragend hoofd