Mommy, daddy il miss you..

Isa liep naar de rustplaats van haar ouders. Die waren overleden toen ze vijf jaar was. Toen had ze ee mooi kruis van hout bewerkt met bloemen en mooie planten. Dat had ze op de plek gezet waar haar ouders lagen begrafen. Ze ging op haar knieen zitten en eerde haar ouders. langzaam rolde er een traan over haar wang. Toen voelde ze een warme hand op haar schouder en ze keek omhoog.

-probeer langer te posten-

Stil zat Alassea teruggetrokken in de schaduw op de heilige rustplaats, haar vader had hier begraven moeten worden, maar dat was hij niet. Elfen waren wreed, nakomelingen moesten boeten voor de fouten van hun ouders, maar haar grootmoeder was er weer wel begraven, terwijl het haar fout was geweest dat haar vader voor Alassea's leven had moeten vechten en daarin de dood gevonden. Tranen brandde achter haar ogen toen ze een jonge elfin aan zag komen lopen, ze liep naar een graf waar een mooi houten kruis bij stond, en bloemen. De jonge beschermster huilde en zonder erover na te denken liep Alassea naar haar toe en legde warm een hand op de schouder van het meisje, waarom ze het gedaan had, misschien omdat ze zichzelf ook rot had gevoeld en meelij met het meisje had maar het was wel op een van haar zeldzame warme gebaren uitgelopen.

Verbaast en een beetje geschrokken keek Isa omhoog. Ze zag een trouwe beschermer van de Elfen. Dat moest Alassea zijn. Ze had veel verhalen over de loyale krijger gehoord. Isa zag in de ogen van de krijger dat ze ook iemand had verloren. Isa stond op. "'U heeft ook iemand verloren he?" vroeg ze beleefd. Toen boog ze haar hoofd even om respect te tonen. "Ik wel, Mijn vader is gedoodt door de vampiers en mijn moeder is verdronken. Toen heb ik dit kruis gemaakt en ons familie amulet eraan gehangen. Zij zeiden dat ik het moest dragen en door moest geven maar dat is te veel eer voor iemand als ik. Daarom is het hier beter af. Denk ik." Zei ze tegen de grote krijger.

Felix liep een beetje lusteloos rond op de heillige rustplaats. Ze verveelde zich. Overal stonden tombes en grafzerken, maar geen van hen had de achternaam van Felix, of Samina. Ze schopte tegen een kiezelsteentje dat met een boog wegvloog. Ze schreeuwde van frustratie. Niemand vertrouwde haar, iedereen hield haar in de gaten. Zo kon ze nooit haar plan uitwerken, laat staan beginnen. Twee gedaantes verderop vertelde haar dat ze niet alleen was. Fijn, nooit alleen dat kon er ook nog wel bij. Ze liep op de twee figuren af.'Lekker weer he?' Sprak Felix met een koude, ijzige stem. Het weer was grauw en grijs, maar Felix hield hier wel van.

"'U heeft ook iemand verloren he?" zei het meisje beleefd en Alassea knikte "Ik wel, Mijn vader is gedoodt door de vampiers en mijn moeder is verdronken. Toen heb ik dit kruis gemaakt en ons familie amulet eraan gehangen. Zij zeiden dat ik het moest dragen en door moest geven maar dat is te veel eer voor iemand als ik. Daarom is het hier beter af. Denk ik." onieuw knikte Alassea 'Ik ben verstoten door mijn moeder en mijn vader is gedood toen hij mij probeerde te beschermen' zei ze, zonder erover na te denken tegen het totaal vreemde meisje. Daarna zweeg ze maar ze hoorde wel voetstappen achter zich naar hun toekomen en ze wierp even een blik over haar schouder en zag de elfen beschermster aan komen lopen, beschermster was iets wat zij nooit zou worden en waar ze ook niet naar smachtte of iets dergelijks, al zou ze wel vechten voor de elfen als er oorlog zou komen, tenminste, als de elfen voor het zelfde standpunt als haar zouden staan. 'Lekker weer he?' sprak de beschermster die op hen af was komen lopen op een koude en ijzige toon, het irriteerde Alassea en haalde ze haar hand van de schouder van de schouder van de andere jongere elf en snauwde naar de nieuweling 'De lucht is grijs en grauw, en jij noemt het lekker? Nou, dan heb jij wel een hele andere definitie van lekker weer!' ze keek de dark elf niet eens aan, dat was ze niet waardig vond ze, die was te stom geweest geen respect te tonen en de doden die hier zwijgend begraven lagen.

Isa was inmiddels opgestaan. Toen kwam er een Dark elf aan gelopen. 'Lekker weer he?' Sprak de Dark elf. Alessea leek boos te worden. 'De lucht is grijs en grauw, en jij noemt het lekker? Nou, dan heb jij wel een hele andere definitie van lekker weer!' Isa werd ook boos. "Je komt in de begraafplaats zonder reden! Je verstoord de doden! Je hebt een erg rare smaak voor lekker weer! Wat moet je hier!" Blies ze fell. Met haar staart hard zwaaiend.

'Wat ik hier doe, gaat niemand aan, ik kom hier wel met een reden, maar dat hoeven jullie niet te weten.'Sprak Felix kil en ijzig.'En ik hou nou eenmaal van dit weer, het is teminste niet koud, en het is erg aangenaam warm voor dit weer.' Koel keek Felix van Alessea naar Isa en weer terug.'Het is hier altijd zo stil, dat vind ik fijn, maar ik kom hier ook voor mijn eigen bedoelingen en redenen, wat ik al zei.' Ze schopte een steenje weg, Het viel een heel eind verderop met een kloink tegen een marmere zerk aan. Felix fronsde even, maar het was maar een seconde. Ze keek even naar de twee, en haalde toen haar schouders op.