Who does she think she is.. Miss perfect...?

Sneller dan voor mensen ogen zichtbaar flitste het slanke two hands sword door de lucht. Met een pijnlijke kracht kwam het lemmet neer op de oefenpop en versplinterde het onder zijn kracht. Grijnsend trok het blonde 25 jarige meisje haar zwaard weg en stak hem in haar lange schelde op haar rug. Ze keek goedkeurend naar haar werk. Dit was nog niet half van wat ze met haar Queen zou doen als ze klaar was met dat verwende kind. Jasmyn had al haar lol van een paar avonden geleden grandioos verpest met haar optreden. Dawn wou wraak. En als Dawn iets wou, kreeg ze het ook. Mevrouw de o zo lief en goed opgevoede Queen dacht dat ze Dawn onder controle kon houden. Dawn?! Dan had ze absoluut de verkeerde voor zich. Dawn, meesteres in verleiden. Heerseres in vechten. Ze zou die zielige Queen van een Jasmyn zo de grond in slaan. Een slag van haar machtige two hands sword was al genoeg om Jasmyn te doen bibberen op haar kleine verwende pootjes. Grommend veegde ze de laatste restjes hooi die de trainingspop had achtergelaten van haar gladde bepantsering en sloeg haar capuchon op. Haar haar viel zoals altijd perfect. Maar Dawn was niets anders gewend. Plotseling klonk een kraakgeluidje en sacherijnig gromde Dawn zonder op te kijken. "Wie ben je en wat moet je van me, ik ben in een pestbui." Na haar woorden keek ze op om te zien wie haar rust verpeste en keek recht in de blauwe ogen van Jasmyn, haar o zo geweldige Queen..

Jassy only x)

"Nog stetes pissig op me?" Klonk haar stem en de irritatie kwam weer omhoog borrelen. Ze stond op en keek Jasmyn geiriteerd aan. Ze pakte haar two hands sword er bij en stak het lange brede zwaard in het gras. Ze leunde op haar zwaard en keek met haar door Seth rood gemaakte ogen Jasmyn aan. "En waarom word ik een simpele ziel vereerd met Uw bezoek o zo grote Queen!" Honend sprak ze haar woorden uit. Ze keek in de ogen van het kind en zag alles wat zij nooit had gekregen. Dit verwende nest had haar familie nog gekend. Dawn, was afgestoten na haar geboorte. Ze was opgevoed bij een stel armtierige boeren. Ze had hun voor altijd vaarwel gezegd toen ze leerling werd. Ze zou nooit meer naar hun terug komen. Dawn kwam overeind en trok haar zwaard uit het gras. Ze legde het brede blad in haar hand en keek er naar. Het laatste wat ze over had van haar ouders. Het zwaard van haar vader. En meer had ze niet nodig. Het krachtigste zwaard van het Ridderrijk was in haar handen. En zij alleen kon er mee omgaan. Niemand anders, en al helemaal niet dat zielige Queentje!

Jasmyn negeerde het enven en ztte har licht gevende zwaart in de grond en ging er toen even op leunen. "Jij weet echt niet wie ik ebn he en daarom doe je zo erg? Ik ben je Zusje!"Jasmyn keke met een pissig gezicht naar haar en pakte haar zwaard toen were hard uit de grond. Jasmyn liep langzaam weg en zwaaide haar uit. "Doei zus je weet vast ook niet hoe onze ouders zijn ongekomen en je kan em een krng noemen maar ik heb egnoeg beleefd om het niet et zijn." Jasmyn ging met woendende stappen richting het kasteel. Even bleef de blonde 25 jarige vrouw staan, schudde haar hoofd en voelde woede opkomen. "Hoe kan je dat nou weten verwend kind! Ik heb geen ouders en ook geem zus!" Daarna twijfede ze toch, greep haar zwaard op uit de grond, stopte hem in haar schelde en rende achter Jasmyn aan. Daar zag ze haar n Jasmyn keek even naar achter met een boze blik en liep toen boos weg tussen de mensen. Maar dat was genoeg voor Dawn met haar lichte Armor eas ze zo bij haar. Ze greep Jasmyn bij haar schouders en duwde haar een zijstraat in tegen een muur aan. Woest keek ze haar aan met haar door Seth rood gemaakte ogen. "Als jij zegt wie je bent Jasmyn." Ze spuugde de naam uit. "Bewijs het me dan. Voor al wat ik weet hebben mijn vreselijke ouders mij in de steek gelaten, waarom zouden ze jou ooit wel houden dan he! Wat is er zo veel beter aan jou dan aan mij Queentje!" Ze schreeuwde weer maar in haar ogen was vraagen en verdriet te lezen. Stiekem hoopte ze echt dat Jasmyn geen gelijk had, maar waarscheinlijk had ze dat wel. En voor het eerst in haar leven, liep er een traan over haar wang. "Jasmyn, vertel me dat je een grapje maakte." Fluisterde ze bijna en liet haar greep op Jasmyn verzwakken.

Even bleef de blonde 25 jarige vrouw staan, schudde haar hoofd en voelde woede opkomen. "Hoe kan je dat nou weten verwend kind! Ik heb geen ouders en ook geem zus!" Daarna twijfede ze toch, greep haar zwaard op uit de grond, stopte hem in haar schelde en rende achter Jasmyn aan. Daar zag ze haar n Jasmyn keek even naar achter met een boze blik en liep toen boos weg tussen de mensen. Maar dat was genoeg voor Dawn met haar lichte Armor eas ze zo bij haar. Ze greep Jasmyn bij haar schouders en duwde haar een zijstraat in tegen een muur aan. Woest keek ze haar aan met haar door Seth rood gemaakte ogen. "Als jij zegt wie je bent Jasmyn." Ze spuugde de naam uit. "Bewijs het me dan. Voor al wat ik weet hebben mijn vreselijke ouders mij in de steek gelaten, waarom zouden ze jou ooit wel houden dan he! Wat is er zo veel beter aan jou dan aan mij Queentje!" Ze schreeuwde weer maar in haar ogen was vraagen en verdriet te lezen. Stiekem hoopte ze echt dat Jasmyn geen gelijk had, maar waarscheinlijk had ze dat wel. En voor het eerst in haar leven, liep er een traan over haar wang. "Jasmyn, vertel me dat je een grapje maakte." Fluisterde ze bijna en liet haar greep op Jasmyn verzwakken. Jasmyn keke haar nog steets met een pissige blik aan en had haar greep zo los. "Ik ben een Muzen de familie van de geweldige moeder Jaden Muzen die haar leven heeft gegeven om mij levend te houden terwijl de rest vor em ogen werd afgeslacht. Ze heeft ed kinderen bespaard die het meeste van haar had de kracht die ze bezitte! Jaden Muzen was niet zomaar een vrouw hetv was een elf! Je moeder was dus een elf maar je had teveel van ej vader weg, dus heb jij het niet meegemaakt hoe ze grof werden afgeslacht want je andere zusje mij twelings zusje is dara ook aan overleden!" Jasmyn keke pissig naar haar en met een duw gooide ze haar uit te weg om naar het kasteel te lopen en in alle rust te genieten en et herdenken ana haar woorden.

Jasmyn keke haar nog steets met een pissige blik aan en had haar greep zo los. "Ik ben een Muzen de familie van de geweldige moeder Jaden Muzen die haar leven heeft gegeven om mij levend te houden terwijl de rest vor em ogen werd afgeslacht. Ze heeft ed kinderen bespaard die het meeste van haar had de kracht die ze bezitte! Jaden Muzen was niet zomaar een vrouw hetv was een elf! Je moeder was dus een elf maar je had teveel van ej vader weg, dus heb jij het niet meegemaakt hoe ze grof werden afgeslacht want je andere zusje mij twelings zusje is dara ook aan overleden!" Jasmyn keke pissig naar haar en met een duw gooide ze haar uit te weg om naar het kasteel te lopen en in alle rust te genieten en et herdenken ana haar woorden. Dawn siste en greep haar zwaard. "Dat betekend dus dat onze moeder een verraadster was en jij geen recht hebt op de troon Jasmyn!" Schreeuwde ze uit en hielt haar zwaard voor haar. "Kom dan kreng.." Siste ze terwijl haar ogen gevaarlijk rood oplichtte. "Kom dan en ik laat je zien wie ik werkelijk ben!" Gromde ze zacht en uitdagend, Jasmyn had haar gehoort, nu maar hopen dat ze zich om zou draaien mooi lief klein Queentje zou snel het metaal van haar zwaard voelen.

-Sorry had hem niet gezien D=
en Dawnie is gemeen maar zo is ze gwn-

Dawn siste en greep haar zwaard. "Dat betekend dus dat onze moeder een verraadster was en jij geen recht hebt op de troon Jasmyn!" Schreeuwde ze uit en hielt haar zwaard voor haar. "Kom dan kreng.." Siste ze terwijl haar ogen gevaarlijk rood oplichtte. "Kom dan en ik laat je zien wie ik werkelijk ben!" Gromde ze zacht en uitdagend, Jasmyn had haar gehoort, nu maar hopen dat ze zich om zou draaien mooi lief klein Queentje zou snel het metaal van haar zwaard voelen.
Jasmyn draaide met ene woedende blik om en haar ogen begonnen paars te gloeien en keek pissig haar zus aan. Haar zward begon de gloeien naar de kleuren van haar ogen en de ruimte om hun heen werd stil en donker jasmyn keek pissig met paarse vuur in haar ogen naar haar zus. "Denk jij dat jij overal recht op heb met je grote mond!" Jasmyn was nu pissig pissiger dan bij Vyndi. Jasmyn wist dat ze haar kracht niet mocht gebruiken maar misschien zou het de hard van haar grote zus ontdooien de grote bekken prinses. Jasmyn zwaaide toen met haar zwaard sneller dan normaal kon gaan. "Onze moeder was geen verader en nu zul je haar woede proeven!"