Murder a wizzard, meet a wizzard.

Miyoko was weer op jacht. Na uit het kamp te zijn gelopen en het tovenaars territorium te zijn binnen gegaan, liep ze nog een paar kilometer. Een tovenaar verscheen in haar blikveld. Geruisloos sprong ze in de bosjes en sloop richintg het ridder territorium, zodat het leek alsof ze bij de ridders vandaan kwam. Daarna rendde ze tegen de tovenaar op en viel over hem heen. De tovenaar keek haar verbijsterd aan maar zijn aandacht ging al snel naar wat er onder haar gezicht te zien was.
"Oh, het spijt me meneer.", zei ze met een onschuldige blik en kwam gelijk overeind. Met zogenaamd veel moeite hielp ze de tovenaar overeind. Ze hield haar armen strak langs haar zij en haar handen hielden zich aan elkaar vast voor haar buik, waardoor haar borsten groter leken. Zenuwachtig begon ze excuses te stamelen, maar ze zag de overwinning al aankomen. De tovenaar leek niet eens naar haar te luisteren, hij keek alleen maar geobsedeerd naar haar lichaam. Hij lijkt wel bijna te kwijlen, dacht ze.
Terwijl ze zich verder 'excuseerde', klopte ze op een 'charmante' manier zijn kleding af. Ze keek op naar hem en keek hem onschuldig aan. Het enige wat hij deed was haar terug aankijken. Hij was een kop groter dan zij. Ze ging op haar tenen staan en tuitte haar lippen lichtjes. Ze pakte met haar handen zijn gezicht beet en en de man liet zich meeslepen. Nog voor de tovenaar er erg in had brak ze zijn nek. De man zakte in elkaar. Miyoko's gezicht werd weer emotieloos. en ze keek naar het gezicht van de man, wiens hoofd ze nog steeds in haar handen had. De ogen van de dode man keken haar leeg aan. Miyoko keek leeg terug.
Ze zakte door haar knieën en zette haar tanden in de man zijn nek. Die heerlijke, rode, licht naar ijzersmakende vloeistof die voor haar werkte als drugs. Ze voelde het bloed haar mond vullen en uit haar mondhoeken stromen, zoveel was het. Haar kleren raakte besmeurd met bloed, maar daar gaf Miyoko niks om. Ze zou hier toch zo weg zijn, deze man had meer dan genoeg bloed in zich.
Ze stond op en liep weg, richting het vampierenterritorium, maar ze stopte gelijk. Een vreemde man had haar al een tijdje gadegeslagen. Miyoko observeerde zin uiterlijk. Een staf, een tovenaar, constateerde ze. Even emotieloos als ze altijd was als ze niet een prooi probeerde te lokken keek ze hem aan.

Seth snoof toen hij de vampier aankeek die net de man had vermoord. "Was het lekker?" vroeg Seth. Ze had net een van de wachtposten gedood en Seth kreeg een flinter woede omhoog. Hij keek het meisje aan en twijfelde even, hijzelf was een beetje slapjes sinds hij last ahd van schaduwvuur, "was het nodig zo'n zooitje te maken. en eerst hem te verenederen en die arme man op te winden." zei Seth terwijl een vlam ontstond en het lichaam afbrandde. "Moge je nog in de dood triomferen," zei Seth terwijl het lichaam vervaagde. Seth keek de vampierin aan en liep pijnlijk vooruit met een steek in zijn zij. Het had zich van de longen ook naar de spieren verplaatst wat leidde tot spierpijn. Twee gedaanten verschenen naast hem, de een in een klein blauw harnas de ander in een nog kleiner rood harnas. Beide hadden een staart die langs hun benen naar benenden gleed en op hun beurt bewoog, beide bezaten leerachtige vleugels die licht geopend waren en bij beide zaten twee magnifieke hoorns. De twee vrouwelijke wezens hielpen Seth vooruit te komen aangezien degene in het blauwe harnas Seth's arm vast had en hem op haar liet steunen. Degene in het rode harnas had Seth's lange staf overgenomen en drukte die las een paal tegen haar aan en liep naast Seth. "Wij geven je de kans om weg te gaan... nadat je gestraft bent..." gromde Seth terwijl hij eventjes zuchtte toen hij weer stil kon staan. Alleen toen hoestte hij en als gevolg kwamen er zwarte vlammen uit zijn mond.

-flutpost sorry-

"Was het lekker?", vroeg de tovenaar met een woedende ondertoon. Emotieloos keek Miyoko hem aan. Het leek haar beter geen antwoord te geven op die vraag. "Was het nodig zo'n zooitje te maken. En eerst hem te vernederen en die arme man op te winden. Moge je nog in de dood triomferen", vervolgde de tovenaar terwijl hij het lichaam van de dode tovenaar liet verdwijnen.
"Het spijt me heer, dit is mijn jaagtechniek. Ik gebruik deze al 2000 jaar.", zei ze kalm terwijl ze de tovenaar emotieloos als altijd aankeek. Miyoko herkende de staf. Dat was de staf van de tovenaarsking! Ik geloof dat ik in de problemen zit, ging door haar hoofd. De King keek haar aan en liep naar haar toe. Hij leek pijn te hebben in zijn zij. "Bent U ok?", vroeg Miyoko aan de woedende Tovenaarsking. Er verschenen twee vrouwen aan zijn zijden die hem ondersteunde. Dus dit zijn de beroemde Summons, nam ze aan.
"Wij geven je de kans om weg te gaan... nadat je gestraft bent...", sprak de tovenaar. Hij hoestte en er kwamen zwarte vlammen uit zijn mond. "Ik denk niet dat zwarte vlammen gezond zijn, King Setherian", sprak Miyoko terwijl ze hem aankeek. "Vergeef mij dat ik mij niet heb voorgesteld", zei ze kalm. Ze boog. "Mijn naam is Miyoko Himitsu, vampier, 18 en 2024 jaar oud. Het spijt me dat ik een een van Uw mannen heb vermoord.".
Miyoko bleef gebogen en met haar ogen dicht staan, wachtend. Zijn woedende gezicht had haar herinnerd aan haar broertje van 10, dat ze 2000 jaar geleden niet had kunnen redden. Als hij boos was had hij ook zo'n gezicht gehad. 2000 jaar later, nog steeds in rouw, had ze nooit enige emotie vertoond. Haar glimlach als ze haar prooi verleidde noemde ze geen emotie, maar een dood aanhangsel dat haar alleen hielp om verder te kunnen rouwen. De gedachte aan haar broertje liet haar ogen altijd tranen en Miyoko besloot dat het het beste was maar deze dicht te houden voorlopig, tot de Tovenaarsking antwoord zou geven.

"Het spijt me heer, dit is mijn jaagtechniek. Ik gebruik deze al 2000 jaar.", zei de vampier kalm. Seth snoof en zuchtte even zachtjes. "Bent U ok?", vroeg ze. Seth gromde enkel. "Ik denk niet dat zwarte vlammen gezond zijn, King Setherian", sprak de vrouw terwijl ze hem aankeek. "Vergeef mij dat ik mij niet heb voorgesteld", zei ze kalm. Ze boog. "Mijn naam is Miyoko Himitsu, vampier, 18 en 2024 jaar oud. Het spijt me dat ik een een van Uw mannen heb vermoord.". zei de vampierin. Seth gromde als een beest en Salia trok een zwaap los van haar riem, een lange touwzweep met spijkers eraan gehaakt kwam vrij en ze sleog hem door de lucht. "Waag het een vinger naar heer Seth uit te steken,... en dan trekken wij je hele hand los." zei Salia. Seth keek Miyoko aan, "Je moord en verontschuldigt je ervoor, de man was dom om voor zo'n trucje te vallen. Dat verdiende hij, alleen het was wel een van mijn mensen! Jij verdient pijn en marteling.... Moora, kan je me arm openhalen?" vroeg Seth. Moora pakte Seth's naakte arm en hield die rechtop, met haar nagel gleed ze langs zijn huid, ze sneed erin en maakte een lange regelmatige wond waar bloed uit kwam. "Heerlijk he... bloed, je bent er zo dol op.... BLOODSTRIKE" zei Seth. Zijn bloed kwam eruit en vormde een lemmet langs zijn arm die harder was geworden dan staal. "Bijt hier maar in." Gromde Seth en hij stapte naar voren. Salia schoot naar hem toe om hem te ondersteunen maar Seth blafte dat ze afstand moest houden. "Jij moet lijden voor het genomen leven.." zei Seth. "Hellshock." zei hij en een elektrische lading schoot weg uit zijn hand over de grond voor hem richting de vampier.

"Hellshock.", commandeerde de tovenaarskoning en er kwam een flits uit zijn hand richting Miyoko. Miyoko sprong achteruit. De flits miste haar op een millimeter na. Miyoko landde zacht op de grond en boog naar Koning Setherian.
"Tot weerziens, mijn heer.", zei Miyoko emotieloos, en keek de tovenaar leeg aan. "Het is een eer U te hebben ontmoet."
En met deze woorden rende zij weg.

-Miyoko is nu uit de topic, had namelijk geen inspiratie meer voor deze topic ^^-

Edittjeuh D: Miyoko, let wel op de postlengte! Dit is geen waarschuwing, slechts een advies~