De Taverne in de Ridderstad (alle rassen)

Aramiro zat in zijn uppie te genieten van zijn gemberbiertje ,kijkend naar de schaakborden die bij hem in de buurt stonden. Hij wilde zo graag een spelletje spelen. Daarom riep hij zomaar even door de gelachzaal :"Heeft iemand hier zin in een potje schaak?" Natuurlijk hoopte hij dat een eerlijke ridder zijn glimlach zou zien en met hem voor een spelletje aan zou zitten.
(De Taverne is voor alle Ridders en indringers worden hier niet aangevallen.)

Raven kwam binnen lopen met zijn mantel over zijn ogen. Hij keek rond en hoorde "Heeft iemand hier zin in een potje schaak?". Raven liep naar aramiro "laten wij schaken..." hij liet zijn gezicht bijna niet zien. "Beloof je niet te gaan schreeuwen als ik mijn mantel afdoe?". Raven keek naar aramiro, hij dacht"vast een betrouwbare edelman.".Raven geloofde hem als hij zij dat hij niet zou schreeuwen, nu afwachten op zijn antwoord.

Daar hoorde hij het :"Laten wij schaken." Hij keek meteen op. Voor hem stond een lang figuur die een goed gewassen mantel droeg. Hij knikte. "Beloof je niet te schreeuwen als ik mijn mantel afdoe?" ,klonk het. "Maar natuurlijk niet" ,luidde zijn antwoord. "Kom en schuif aan ,mijnheer. U mag de witte stukken ,die beginnen." Hij zette het schaakspel op en keek de man aan. "Gaat u nog plaatsnemen? Wat is uw naam trouwens ,ik vergat bijna het te vragen." ,vroeg hij beleefd. Hij trapte de stoel achteruit voor zijn gast en wachtte op het antwoord.

Raven ging op de stoel zitten.Hij hoorde de ridder zeggen"Maar natuurlijk niet".Raven deed langzaam zijn mantel af, de ridder zij "Kom schuif aan ,mijnheer. U mag de witte stukken ,die beginnen." raven keek rustig aan "oke.".De ridder vroeg nog iets "Wat is uw naam trouwens ,ik vergat bijna het te vragen.".Hij antwoorde kill "Raven, en uw naam?".Hij zette een schaak stuk voor uit."uw beurt."

Hij keek rustig toe hoe de vampier aanschoof. Hij had dit al door ,lang voordat de man dan eindelijk zijn mantel afdeed. Toen de vampier zat en Aramiro zijn ogen goed zag ,zag hij het killersinstinct dat in hem sluimerde. "Raven ,en uw naam?" ,hoorde hij. Dat moest zijn naam zijn; Raven."Mijn naam is Aramiro." ,zei hij. Hij mocht nu alles vragen dat hij kon bedenken ,behalve de leeftijd van dit onsterfelijke monster. Hij keek toe hoe zijn gast een pion naar voren schoof. "Uw beurt.." ,klonk het. Hij zette vriendelijk lachend een pion vooruit en zei grappend "Schaak." De grap bleek niet aan te komen en hij vroeg de vampier maar of hij een gemberbiertje wilde. Hij moest dit wezen leren kennen.

"Schaak,wilt u een gemberbiertje?" vroeg aramiro.
Raven "nee dankje." hij keek een paar keer om zich heen, hij vertrouwde het niet.
Hij pakte een fles uit zijn mantel en dronk daar wat uit, hij zij tegen aramiro "schaakmat.". hij keek aramiro aan.Hij glimlachte en zij "zo.. wat doe jij allemaal?" hij zette de fles weg "dit keer mag jij wit zijn" zij hij lachend hij keek weer even om zich heen, het beviel hem niet. "mocht je nog vragen hebben.. je mag alles vragen"

"Nee ,dank je." ,klonk het tamelijk hard door de zaal. De gast wilde geen gemberbier. Diezelfde gast die zo aardig was keek nu wel heel nerveus om zich heen. Direct daarna pakte hij een fles uit zijn mantel en toen hij hem opende rook het sterk naar bloed. Nu wist Aramiro het zeker. Deze 'gast' was niet alleen vampier ,maar ook nog eens voorbereid op een lang bezoek aan de stad. "Schaakmat." ,klonk het nu. Zo te zien had ons natuurtalent aan de andere kant van de tafel gewonnen. "Zo..Wat doe jij allemaal?" ,het was een duidelijke vraag met een onduidelijk antwoord. "Mensen ridderen ,vergaderen ,mezelf bezatten aan non-alcoholische dranken.. Zijn gangetje dus." ,zei hij met een brede grijns. Hij wist dat hij met die eerste twee zijn mond voorbij had gepraat. Hopelijk had de 'ongenode' ,hoewel extreem aardige ,gast het niet zo opgevat. Aramiro zag hoe de vampier zijn fles met bloed wegzette en direct daarna kwam het : "Mocht je nog vragen hebben.. Je mag alles vragen." Gretig stelde de Ridder zijn brandende vraag : "Hoe bevalt het vampierenleven? Nu was hij zeker weten te ver gegaan.

"Hoe bevalt het vampierenleven?" hoorde raven "uhm.. goed..." ondertussen hoorde raven een paar stoelen schruiven, hij keek niet om"zo.. jij bent dus de koning van deze stad..?" hij keek hem aan " 1 gemberbier hier!" roepte raven. "ik trakteer." hij hoorde een paar mensen aan komen lopen, foute boel dus.Raven hield zijn hand in zijn hand bij zijn mes.

Toen hij de stoelen aan hoorde schuiven stond hij op. "ORDE IN DE ZAAL." ,riep hij. Alle ridders bogen. Raven was ondertussen opgefokt en had zijn hand al bij zijn dolk. "Hand weg daar.." zei hij rustig ,"Ze doen je niks." Hij begon weer te roepen : "Wij zijn vredige lui hier! Zo zijn we bekend ,niet waar? Hij is hier in vrede. Laat ons dan in vrede zijn met hem." Daarna gingen alle ridders weer zitten en ze vervolgden hun schaakspel.

Vyndi raakte onrustig in het kamp. Ze keek even naar de King van de vampiers Joey en knikte. Ze zou Raven gaan zoeken. Zo lang was hij nog nooit weg geweest, en zijn geurspoor liep regelrecht het Ridderterritorium in. Ze kreeg een diepzwarte mantel aangereikt en sloeg hem om. Ze maakte hem stevig vast en drukte snel een kus op Joey's mond waarna ze over het hek sprong en het geurspoor volgde in de richting van Raven.

Na een paar minuten rennen kwam ze aan bij de rand van het kasteel. Ze rook vreemd genoeg nogsteeds de geur van Raven, was hij naar binnen gegaan? Vyndi schudde ongerust haar hoofd en sloeg de kap over haar lange rode haar heen. Haar gezicht werd bedekt in het duister van de zwarte kap en haar vuurrode haren staken af tegen het diep zwarte gewaad. Ze stapte uit de laatste schaduwen in de volle zon. Met haar hoofd gebogen liep ze stug door alsof ze hier dagelijks kwam. De werkelijkheid was anders. Ze vertrouwde volledig op haar zintuigen en liep geruisloos in de richting van de lucht. Ze kwam aan in een grote open zaal waar een aantal Ridders zaten te schaken. Ze haalde haar neus op bij de sterke geur van alcohol en voelde hoe iemand aan haar mantel trok. Ze draaide zich woest om en zag de halflamme 'edelman' haar lachend aankijken. Hij vroeg haar iets wat nauwelijks verstaanbaar was en ze schudde haar hoofd. Ze wou doorlopen maar op dat moment hoorde ze een rauwe stem het woord vampierenleven zeggen en met dat leek het wel alsof alle Ridders opstonden. Vyndi bleef als verstijfd staan toen een schelle stem naar hun schreeuwde. "ORDE IN DE ZAAL." De Ridders leken hem te gehoorzamen en gingen weer zitten. De stem sprak licht verder maar Vyndi lette al niet meer op de stem. Al waar ze nog op lette was het donkere haar van Raven. Wat deed hij hier, compleet in het zicht. Compleet weerloos tegenover dit peloton van soldaten. Ze stapte snel hun richting op en liet een licht gegrauwd horen dat alleen vampiers als code verstonden. Ondertussen was ze bij de tafel aangekomen en keek strak van onder haar dichte kap naar Raven. Ze had hem niets hoeven te vertellen. Hij zou begrijpen dat hij goed in de problemen zat.

Er stond een dame in gewaad bij hen. Ze was duidelijk een vampier ,aan haar gelijkende kleding met die van Raven te zien. Grappend zei hij toch nog tegen de gestalte : "Zo heb ik de serveersters nog nimmer gezien. Kom erbij zitten ,ik weet wie en wat je bent." Het laatste volgde zacht en toch doordringend. Hij keek de zaal rond. Dit ging hem nooit lukken zonder hulp; maar de helft van de mannen was zat. Daarom was zijn keuze snel gemaakt : "Bier voor iedereen!" ,riep hij schel. Hij keek nog een keer naar de gestalte ,die nog steeds stond ,en liet erop volgen : "Het wordt er echt niet veiliger op... ,hij lachte diep ,"majesteit..." en hij zette zijn schaakstuk opzij.

Raven keek om naar vyndi en stond op "wat doe je hier?, kom er snel bij zitten." hij ging weer zitten. hij keek naar aramiro. en even naar vyndi "wat kom je hier doen?" hij keek naar vyndi, hij kreeg achtermoed dat mensen op hem lette maar deed of er niets was, langzaam legde hij iets op tafel en zij "hier." hij keek aramiro aan.

Vyndi keek licht geïrriteerd naar de Ridder aan de andere kant van de tafel. Ze bleef staan op zijn verzoek en keek naar Raven die omhoog kwam. "wat doe je hier?, kom er snel bij zitten." sprak hij snel. Vyndi gromde even en voor ze antwoord kon geven ging hij weer zitten. Ze keek weifelend naar de deur aan de andere kant van de zaal maar ging toen toch zitten. Ze lette niet echt op wat de duidelijk aangeschoten Ridder sprak maar hoorde hem "majesteit..." zeggen. Het beviel haar niet hoe hij tegen haar sprak. Ze had het gevoel dat tientallen ogen op haar gefixeerd waren en ze bewoog even ongemakkelijk. "wat kom je hier doen?" Sprak Raven nogmaals en ze gromde licht naar hem. "Jou hier weghalen." Fluisterde de vampier kil. Ze had zich voorover gebogen naar Raven en kwam weer overeind. Ze keek vanonder haar kap naar de Ridder en sprak koeltjes. "Jij mag misschien weten wat ik ben, maar jij zal nooit weten wie ik ben. Ik ben te gecompliceerd voor je menselijke brein. Er mag dan misschien nog Elfenbloed in je schuilen. De menselijke zwakheid overheerst. " Sprak ze hard. Ze kreeg het behoorlijk heet onder de diep donkere kap. Ze zuchtte nauwelijks hoorbaar en sloeg de kap af. Haar vuurrode haar kwam onder de kap tevoorschijn. Het licht weerkaatste verblindend op haar melkwitte huid en terwijl ze de mantel helemaal losmaakte en losjes over de stoel hing keek ze half naar de Ridder. Haar gezicht stond onverradelijk en koud. Het gezicht van een engel hadden sommige van haar slachtoffers het genoemd vlak voor ze stierven. Misschien het uiterlijk van een engel, maar het innerlijk van een levende duivel. Ze was beeldschoon, en dat was de verleiding waar de Sterfelijke niet tegen konden. Uiterlijk was al wat telde bij de oppervlakkige zieltjes dacht Vyndi grimmig terwijl ze wachtte op het antwoord van de Ridder.

raven keek naar vyndi en fluisterde dat alleen zij het kon horen "we moeten hem afmaken.".hij hield zijn hand bij zijn mes en keek weg, hij hield de heer in de gaten hij fluisterde nog wat naar vyndi "of we kunnen weg rennen zo snel als we kunnen.." ze maar wat jij wilt.. ik ben klaar voor bijde dingen. hij keek de heer aan en keek waar hij het zwakst was en had een pokerface

Vyndi luisterde rustig en aandachtig naar wat de Ridder allemaal zei. Het waren ingewikkelde zinnen waar Vyndi alleen maar om kon lachen. Toch verraadde haar gezicht niets. "we moeten hem afmaken. Of we kunnen weg rennen zo snel als we kunnen.. Zeg maar wat jij wilt.. Ik ben klaar voor bijde dingen." Fluisterde Raven tegen haar. Vyndi dacht even na over de ideeën. Ze waren veelste voorspelbaar, ze zou precies niet voorspelbaar zijn. Ze hief haar perfecte witte en gespierde arm en keek glimlachend naar de Ridder. "Een Rode wijn alsjeblieft." Haar stem klonk standvastig en met een lichte grijns op haar gezicht zag ze het meisje achter de bar knikken. Ze draaide zich om naar de Ridder en glimlachte vals naar hem. "Misschien blijf ik nog even rondhangen." Met die woorden werd haar drankje bezorgt en ze nam hem knikkend aan. De laatste keer dat ze ooit wijn had geproefd was 60 lange jaren geleden geweest. Die laatste nacht van haar menselijke bestaan. Wat was ze toen naïef geweest. Ze nam een slok van het spul en slikte het door zonder een kik te geven. Het brandde in haar keel en liet een vreemd gevoel achter in haar slokdarm. Vyndi zette het glas neer en sloeg haar hoofd naar achteren. Haar lange rood golvende haren glommen in het zonlicht terwijl ze er licht met haar handen doorheen ging. Ze kwam weer overeind en keek naar Raven. Daarna richtte ze zich weer op de Ridder en alsof ze niets van zijn preek had gemerkt keek ze gemaakt geïnteresseerd naar de jonge man en glimlachte. "En wat is jouw naam dan wel Heer." De laatste woorden kwamen licht spottend en ze zuchtte. Ze draaide het wijnglas in haar hand terwijl ze wachtte op het antwoord van de Ridder.

raven hield zijn hand vanhet af wat ie op tafel had gelecht. het was een kleine diamant "je herkent dit vast wel" zij hij lachend, hij keek hem gewoon aan of er niks aan de hand was om zich heen waren de dronken ridders aan het zingen dat helemaal niet goed klonk, hij stond op en deed zijn mantel om en keek naar vyndi "laten we niet weg gaan voor ze nog valser gaan zingen?" grinnikte hij. hij pakt de fles op en stopte hem weg, en hield vyndi omhoog.

Vyndi knikte bij het horen van de stemmen van de twee. Raven wou weggaan maar Vyndi was dat nog niet helemaal van plan. Raven hielp haar omhoog maar toen ze opstond weigerde ze verder te lopen. Ze wist dat diep in zijn gedachtes Raven haar waarschijnlijk voor gek verklaarde. Maar haar eeuwige nieuwsgierigheid dwong haar toch om haar vijand te leren kennen. "Als je wilt Raven, ga dan. Zeg tegen Joey dat ik kom. Ik ben nog niet klaar hier. " Met die woorden ging ze weer zitten en pakte haar glas opnieuw op. Ze nam nog een slok en keek twijfelend naar de Ridder die luisterde naar de naam Aramiro en naar Raven die twijfelend stond te kijken. Ze wist dat hij dit als verraad kon zien. Ze knikte bemoedigend naar hem en daarna richtte ze zich op Aramiro alsof Raven er al niet meer was.

(kortje T_T)

"Ik wacht wel buiten..." zei raven, hij liep naar buiten terwijl hij naar de dronk lappen keek.Buiten ging hij tegen de muur staan en keek rond, allemaal mensen, net wanneer hij dorst had.Hij wou ze 1 voor 1 aanvallen. maar hield zich in, hij kreeg steeds meer trek en hoopte dat vyndi snel kwam want hij wou weg... het bevoel hem niet

"Mijn theorie is dat men tijd moet nemen om interessante gesprekken met interessante personen te voeren om de wereld echt te begrijpen. Daarom ben ik nog niet gevlucht. Alles wat jij zegt voordat je me koud maakt kan mijn leven voltooien." ,hij zei dit zo koeltjes dat hij zou willen dat er een open haard was. "Laat je vriendje daarbuiten niet te lang wachten ,hij is een blijvertje." ,zei hij spottend. Niets kon hem ervan overtuigen dat die twee geen liefdesconnectie hadden en dat liet hij merken ook. "Immers ,liefde is een van de belangrijkste dingen in het leven en de dood." Hij keek vol bewondering en toch ook fascinatie naar het wezen dat zo snel was gekomen en zo koelbloedig had gesproken. Dat kon makkelijk over de meeste sterflijke vrouwen heen.

"Mijn theorie is dat men tijd moet nemen om interessante gesprekken met interessante personen te voeren om de wereld echt te begrijpen. Daarom ben ik nog niet gevlucht. Alles wat jij zegt voordat je me koud maakt kan mijn leven voltooien. Laat je vriendje daarbuiten niet te lang wachten ,hij is een blijvertje." Immers ,liefde is een van de belangrijkste dingen in het leven en de dood." Met elk woord dat Aramiro sprak irriteerde hij haar meer en meer. Ze kneep haar hand tot een vuist en gromde licht. "Zo oppervlakkig als jullie sterfelijke zijn, ik zie hem als mijn broer dankjewel. " Vyndi keek grommend naar de Ridder en zuchtte. "Hij zou wensen dat hij mijn partner was. Zo veel wensen dat, vlak voor ik ze vermoord." Ze keek vals naar Aramiro terwijl ze nog een slok van de rode substantie nam. Ze vroeg zich licht af hoe de Ridder op haar zou antwoorden en keek vanuit haar ooghoeken naar hem terwijl ze rustig verder dronk.

Hij klapte in zijn handen en glimlachte. "Zoveel temperament.. Ik moet je maar gelijk geven. Jammer voor hem ,misschien wel vervelender voor jou.." ,met een zielig glimlachje maakte hij zich er weer vanaf. "Natuurlijk zie ik dat die wijn je niet bevalt. Daarom ben ik maar een goede gastgever." ,terwijl hij dit zei stak hij zijn pols uit. "Als het natuurlijk niet te laag voor je is." Hij lachte hartelijk. Dit was precies wat hij nodig had. Een wals met de duivel om de saaiheid wat te kunnen ontwijken. Maar gebruik maken van dit meisje dat ooit ook een inwoner van hier was? Nou ja. Hij haalde zonder het te weten zijn schouders op terwijl hij dit dacht. "De aandacht zal niet op je gevestigd zijn ,de ridders hier zijn stomdronken en ik denk dat Raven zelf ook wel een hapje pakt zo.."

De ridder klapte in zijn handen en glimlachte. "Zoveel temperament.. Ik moet je maar gelijk geven. Jammer voor hem ,misschien wel vervelender voor jou.. Natuurlijk zie ik dat die wijn je niet bevalt. Daarom ben ik maar een goede gastgever." Zei hij en stak zijn pols uit. "Als het natuurlijk niet te laag voor je is." Vyndi keek geobsedeerd naar de arm van Aramiro. Hij bood haar zomaar zijn bloed aan. Hoewel Vyndi tegen haar gevoelens wou vechten bracht ze toch haar arm naar zijn pols en volgde met haar vingers zijn aders die duidelijk zichtbaar waren onder zijn o zo dunne huid. "De aandacht zal niet op je gevestigd zijn ,de ridders hier zijn stomdronken en ik denk dat Raven zelf ook wel een hapje pakt zo.." Sprak Aramiro zacht. Vyndi knikte afwezig en voelde haar keel meer en meer branden. Ze hielt zichzelf onder controle en haalde haar blik met moeite van de pols en keek hem aan terwijl ze nogsteeds met haar dunne vingers over zijn huid streek. "Speel geen spelletjes met me Aramiro. Wat is dit voor grap." Fluisterde ze woest maar schor van de pijn in haar keel die de droogte met zich meebracht.