De Taverne in de Ridderstad (alle rassen)

Er verscheen een glimlach op Vyndi's gezicht. Dit was weer eens wat anders. "Leuk om je weer te zien Vyndi, alleen je hebt de verkeerde stad gekozen om iemand aan te vallen. Want volgens mij was dit mijn terein." Sprak Jasmyn kalm. Daarna zij ze nog wat maar Vyndi lette er niet op. Ze wou wat zeggen maar de kleine halfleeg gezogen Zeemeermin was haar voor. Ze stapte vel naast Jasmyn en spande haar boog richting Vyndi. Vyndi lette niet eens op de vlijmscherpe pijlpunt die op haar was gericht en keek Jasmyn aan. "Ook fijn U weer te zien o grote koningin." Ze boog terwijl ze vals lachte en kwam opnieuw overeind. "Ik wist wel dat jij zou komen, jij verpest altijd mijn avondeten." Ze veegde langs haar mond waar nog een paar druppels van de Zeemeermin druppelde. "En wat jou betreft kleintje." Ze richtte haar aandacht op het meisje. "Als ik jou was zou ik die pijl maar wegdoen. Hij zal mij niet vermoorden. En wil jij mij boos maken?" Ze spuugde vals de woorden uit en wachtte op reactie van een van de twee.

(Sheila je onderschrift is een beetje veelste groot.. kun je dit veranderen.)

"Als ik jou was zou ik die pijl maar wegdoen. Hij zal mij niet vermoorden. En wil jij mij boos maken?", waren de woorden van de vals lachende vampier.
Seira-chan dacht aan haar ouders, die zomaar verdwenen waren. Er ging ooit het gerucht rond dat toen ze op het land liepen, ze allebei zijn vermoord door vampiers. Beiden haar ouders konden op het land lopen. Seira had al van kinds af aan geen twijfels over het feit dat zij ook zou kunnen lopen. Een gedachte schoot door Seira-chan's hoofd.
Zouden haar ouders vermoord zijn door vampiers. Wat als ze dat waren? Ze keek de vampier aan, die nog steeds vals grijnsde. Alleen om de dorst te lessen van vals grijnzende zelfingenomen vampier? Haar gezicht werd uitdrukkingloos en het werd rood voor Seira-chan's ogen. Zonder verder na te denken spande ze haar boog en schoot de pijl door de vampier haar been, terwijl ze zachtjes fluisterde: "Mijn naam is Seira."

Jasmyn keek de vampier aan en lette op haar woorden die ze zou uitspugen.
"Ook fijn U weer te zien o grote koningin." En ze boog Jasmyn werd dara alleen maar bozer op en wou de zwaard door haar heen steken maar ze moes de kleine meid ook in de gaten houden.
"Ik wist wel dat jij zou komen, jij verpest altijd mijn avondeten." Jasmyn grinnikte en zei met ene lach op haar gezicht. "Geen wonder he doe ik graag bij alle vampiers ze verdienen het om lastig te gevallen worden door mij." Jasmyn moes flink lachen.
Hoe gaat het met je of ben je weer pissig dat ik je avond eten weer verpest?" Zei Jasmyn met een lach.
"En wat jou betreft kleintje ." Zei vyndi. "Als ik jou was zou ik die pijl maar wegdoen. Hij zal mij niet vermoorden. En wil jij mij boos maken?"
Jasmyn zag dat de kleine meid naast haar de pijl op vyndi richt en schoot Jasmyhn wist dat dit niet zou helpen.
Jasmyn dacht even were aan haar ouders die vermoord was door vampiers met haar zussen er bij ze was de enige die het over leeft had dat een wonder leek.
Toen Jasmyn de grijns van Vyndi zag werd ze pissig en schopte Vyndi tegen de grond aan omdat ze verzwakt was door de pijl.
Jasmyn sprong op haar en schoof de zwaard onder haar nek.
Jasmyn keek met een pissige bik in Vyndi's ogen. "Jij vieze vermoorder naar!"
Jasmyn kon zig niet meer beheersen en drukte de zwaard steviger in haar nek.
"Ik zou maar vertrekken of je moet ej kop er af willen hebben!"
Jasmyn zette nog meer kracht in haar zwaard.
Opeens zag ze dat het raare tekens er op zaten die niet in haar taal was maar iets anders een taal die ze nooit had gezien.
Jasmyn lette er niet meer en keek naar de zeemeermin.
"Kop op meid je moet hier weg! Zo snel mogelijk!"
Jasmyn kreeg waan beelden van de vampier de Vampier die haar ouders had vermoord ze had ook rode krullen netzoals Vyndi.
Jasmyn werd nog pissiger en zette nog meer kracht in de zwaard en keek wat ze zouden doen.

Vyndi keek naar haar nagels terwijl Jasmyn verder praatte. Ze keek even naar haar been waar de pijl in zat en trok hem er zonder moeite uit. Ze schudde lachend haar hoofd en brak de pijl door de midden met een hand. Ze hief haar hoofd toen Jasmyn opeens iets schreeuwde. "Jij vieze moordenaar!" Schreeuwde ze terwijl ze Vyndi op de grond duwde en haar zwaard tegen de vampier haar nek aan duwde. Vyndi glimlachte vals naar Jasmyn terwijl die iets riep naar Seira. Jasmyn keek even wezenloos naar haar en daarna kwam pure haat in haar ogen met een scheut verdriet er door. "Dus je bent er eindelijk achter?" Sprak Vyndi lachend terwijl ze Jasmyn met lichte moeite van zich af duwde. Ze stond op en veegde even haar schone kleren af. "Ik moet toegeven waardige Queen, je ouders smaakte zeer goed. Beter als menig ander Ridder. Al moet ik toegeven dat jouw moeder niet bepaald Ridderlijk smaakte. Iets dat niemand anders wist? Maar natuurlijk, ik weet het. Ik heb alle herinneringen van je familie gevoelt en er zaten me toch een paar interesante bij. Maar ik dwaal af, wil je niet weten waarom ik lieve kleine Jasmyntje heb gespaard? Maar natuurlijk wil je dat niet weten, je gaat me nu vermoorden nietwaar." Sprak Vyndi rustig. "Maar onthoud, voor je wat doet. Je krijgt een heel leger van bloeddorstige Vampiers tegen je, en tegen je hele rijk. Is dat werkelijk wat je wilt?" Siste Vyndi koud en keek Jasmyn aan.

Jasmyn keek toen naar het zwaard en zag dat een elfen zwaard was en schrok toen.
"Mijn moeder was een elf." Zei Jasmyn keek met geschokte ogen naar Vyndi die nog steets lachde.
"Ik moet toegeven waardige Queen, je ouders smaakte zeer goed. Beter als menig ander Ridder. Al moet ik toegeven dat jouw moeder niet bepaald Ridderlijk smaakte. Iets dat niemand anders wist? Maar natuurlijk, ik weet het. Ik heb alle herinneringen van je familie gevoelt en er zaten me toch een paar interesante bij. Maar ik dwaal af, wil je niet weten waarom ik lieve kleine Jasmyntje heb gespaard? Maar natuurlijk wil je dat niet weten, je gaat me nu vermoorden nietwaar."
Jasmyn keek boos naar Vyndi en wou het heel graag weten maar hielt de zwaard tegen haar keel aan.
Maar onthoud, voor je wat doet. Je krijgt een heel leger van bloeddorstige Vampiers tegen je, en tegen je hele rijk. Is dat werkelijk wat je wilt?"
Jasmyn werd woest en zei met een schreeuwende stem.
"Hoest alles op jij moordernaar je wete dat ik je nu kan doden omdat dit geen ridder zwaard is! Jij weet dat ik geen ridder ben jij weet gewoon me hele familie geschiedenis!
Spuug de woorden nu uit! Of ik zal je...!" Jasmyn keek met een boze blik naar de vampier zij heeft mijn ouders vermoord dacht ze en keek boos aan.
Opeen dach Jasmyn dat ze geen ridder was door haar moeder ze was een soort eelf met ene menselijk uiterlijk van haar vader. Jasmyn had vuur in haar ogen die boos keken naar Vyndi.
"Waarom zou jij ooit mijn ouders vermoord hebben en mij gespaard ebben je weet dat ik geen moeiete heb met een oorlog!"Zei Jasmyn woedend met toch tranen in haar oog ze keek nara haar zwaard en hielt hem stevig bij Vyndi's nek.
"Spuug alle woorden nu uit nu!"

"Maar onthoud, voor je wat doet. Je krijgt een heel leger van bloeddorstige Vampiers tegen je, en tegen je hele rijk. Is dat werkelijk wat je wilt?", siste de vampier, terwijl ze de ridder aankeek.
Seira-chan keek naar de ridder. De ridder zou haar laten gaan en de vampier zou gewoon door kunnen gaan met zeemeerminnen vermoorden. Dat was precies wat de vampier wou.
Door de druk van een heel leger van vampiers in oorlog met de ridders zou de ridder opgeven en haar laten gaan. De vampier zou zonder moeite winnen.
"Maar de vampier zou toch ook wel bang moeten zijn voor de dood?", dacht Seira. Ze keek naar de zelfvoldane grijns van de vampier. "Nee, ze is zo zeker van haar zaak dat ze niet bang is", constateerde Seira-chan. Ze opende haar mond.
"Als we beloven je te laten gaan, ga je dan weg?", sprak ze zachtjes.
Ze keek naar de vampier en de ridder.

"Hoest alles op jij moordernaar je wete dat ik je nu kan doden omdat dit geen ridder zwaard is! Jij weet dat ik geen ridder ben jij weet gewoon me hele familie geschiedenis!
Spuug de woorden nu uit! Of ik zal je...! Waarom zou jij ooit mijn ouders vermoord hebben en mij gespaard ebben je weet dat ik geen moeiete heb met een oorlog! Spuug alle woorden nu uit nu!" Riep Jasmyn uit. Vyndi glimlachte vals. "I'll tell you my dear Queen. I saw you many years from now, I saw two future's in you dear child. One that you lived happy with your family on the country side near the Elfs. And an other one was this. This here, you as the mighty Queen of this race. I did this for you you ungrateful bitch. I killed all of them for you!" Vyndi siste woest en keek met ogen die vonkelde van diepe woede naar Jasmyn toen Seira opeens wat zei. "Als we beloven je te laten gaan, ga je dan weg?" Vroeg het meisje zacht. Vyndi keek woest naar de Zeemeermin. "Jij snapt echt niets van dit leven he? Rot toch op kind ga op je harp spelen in je o zo lieve Oceaan. Dit is geen plek voor Visgedrocht als jij." Ze sprak hard en ijskoud. Ze keek woest naar Seira en richtte zich toen op Jasmyn terwijl ze wachtte op een antwoord.

"I'll tell you my dear Queen. I saw you many years from now, I saw two future's in you dear child. One that you lived happy with your family on the country side near the Elfs. And an other one was this. This here, you as the mighty Queen of this race. I did this for you you ungrateful bitch. I killed all of them for you!" Zei Vyndi ijskild en toen zei Seira nog voordat Jasmyn antwoorde.
"Als we beloven je te laten gaan, ga je dan weg?" Jasmyn keke even naar haar met tranen in haar ogen en kreeg de woest weer terug.
"Jij snapt echt niets van dit leven he? Rot toch op kind ga op je harp spelen in je o zo lieve Oceaan. Dit is geen plek voor Visgedrocht als jij."
Jasmyn keek Vyndi nog woederde aan.
"Je weet meer veel meer. Je weet zelfs dat ik niet Queen hoefde teworden en je weet ook wat met seira's ouders is gebeurd er is niet een van jou er is nog een moordlustige schepsel uit je familie vertel het maar klein vampiertje van me je wou me niet zomaar als queen en je wou ook niet zomaar seira. Ik wete precies waar je mee bezig ben je hebt me niet alleen voordat gespaard hoest het uit ik wil alles weten."
Jasmyn zette de zwaard nog verder en zag dat het glimde. Ze was geen ridder ze was een elf met het uiterlijk van een ridder.
Jasmyn lette opeens om de woorden van Mimi dat ze zag dat ze niet zomaar ene ridder was maar dat was ze dus helemaal niet.
Jasmyn keke boos naar Vyndi.
"Je weet meer over me familie wat me vader was en me moeder vertel allemaal op vertel em geschiedenis even klein lief vampiertje van me."
Jasmyn bleef naar haar kijken en knikte naar Seira dat ze hulp nodig had ze moest Vyndi in leven houden voor haar rijk en om alles te weten te krijgen van haar familie.

"Je weet meer veel meer. Je weet zelfs dat ik niet Queen hoefde teworden en je weet ook wat met seira's ouders is gebeurd er is niet een van jou er is nog een moordlustige schepsel uit je familie vertel het maar klein vampiertje van me je wou me niet zomaar als queen en je wou ook niet zomaar seira. Ik wete precies waar je mee bezig ben je hebt me niet alleen voordat gespaard hoest het uit ik wil alles weten. Je weet meer over me familie wat me vader was en me moeder vertel allemaal op vertel em geschiedenis even klein lief vampiertje van me." Sprak Jasmyn zo kil als ze kon. Toch ontging de pijn in haar gezichtsuitdrukking Vyndi niet. Ze ging verder zonder op de kleine zeemeermin te letten. Ze kwam dichter op Jasmyn af. "Ironisch toch, jij bent een Elf in Ridderskleding, en ik een Duivel in Engelkleding. Wij zijn zo anders nog niet Jasmyn. Jij en ik lijken veel meer op elkaar dan je hoopte. Ik heb jouw verleden en jouw toekomst in mijn handen. Jij bent niets meer dan een stuk op mijn schaakbord. Jij hebt mij nodig kleine Jasmyn. Ik heb gemaakt wie jij nu bent en ik kan je ook weer breken." Ze keek glimlachend in de ogen van Jasmyn die onzeker tegenover haar stond. Ze rekte zich zorgeloos uit. Waar zou ze zich zorgen voor hoeven maken? Wie kon haar wat maken? "Net zoals jouw lieve papa en mama, die waren niets anders dan de schaakstukken van mijn tegenstander. Simpelweg uit de weg geruimd heb ik ze. " Vyndi glimlachte. Daarna vertrok haar gezicht en vlamde haar ogen op in hun kassen. "Je zou me dankbaar moeten zijn. Zonder mij was je nu een boerendochter geweest. Kijk nu naar je, je bent Queen. Is dat niet hetgeen waar je altijd van droomde. " Siste Vyndi woest en keek Jasmyn aan.

Jasmyn lied de woede even van haar lichaam glijden en keek Vyndi even sirrieus aan.
"Ironisch toch, jij bent een Elf in Ridderskleding, en ik een Duivel in Engelkleding. Wij zijn zo anders nog niet Jasmyn. Jij en ik lijken veel meer op elkaar dan je hoopte. Ik heb jouw verleden en jouw toekomst in mijn handen. Jij bent niets meer dan een stuk op mijn schaakbord. Jij hebt mij nodig kleine Jasmyn. Ik heb gemaakt wie jij nu bent en ik kan je ook weer breken."
Jasmyn vond het onzin wat ze uitsprak en schuifde het zwaard nog verder.
"Ik lijk niet op je jou ik bn anders ik zuig geen mensen leeg ik help mensen Vyndi ik ben ying en jij ben yang je zou het maar accepteren dat ik jou hulp net nodig heb." Zei Jasmyn met nog boze ogen en toen .
ag ze dat Vyndi nog meer wou zeggen.
"Net zoals jouw lieve papa en mama, die waren niets anders dan de schaakstukken van mijn tegenstander. Simpelweg uit de weg geruimd heb ik ze. "
Jasmyn moes dan grinniken. "Ik zou nooi een stuk op jou schaakbord zijn of van jou tegen stander." Zei Jasmyn rustig.
"Je zou me dankbaar moeten zijn. Zonder mij was je nu een boerendochter geweest. Kijk nu naar je, je bent Queen. Is dat niet het geen waar je altijd van droomde. "
Jasmyn stapte op en dee haar zwaard terug.
"Ik heb er altijd van gedroomt om gelukkig te zijn met me familie al dat queen gedoe hoefde ik niet en door jou ben ik niet zo ik ben gekozen door het volk. En ga nu maar weg Vyndi ik ben echt niet bang voor een oorlog niet wat je me aan gedaan hebt denk eens aan hoe jij je zou voelen als iemand je geliefde afpakt of ben je daar te ijzig voor."
Zei Jasmyn op een rustige toen en liep toen naar Seira "Ik help je wel ej bent gewond en nu te zwak om naar huis te gaan."
Jasmyn hielp haar en keek toen weer even naar Vyndi.
"Waarom zou ik ooit jou hulp nodig hebben? of als ik niet naar je luister maak je dan een einde aan mij? Zei Jasmyn met een vraagteken.
en schraapte toen haar keel "Vyndi ik zou nooit je schaakstuk zijn je kan toch wel wat beters vinden? En niet een stop drie kwart elfje of hoe je het al zei ene elf in ridders kleding." Jasmyn pakte een werpmes en gooide het in haar arm.
"Hou het maar heb het niet nodig, je bent geen uitdaging Vyndi." Zei Jasmyn of Vyndi een stuk afval is en wachhte wat de vampier zou zeggen

Met haar hand op de wond in haar nek was Seira-chan naar binnen gegaan en had de vechtende ridder en vampier achter gelaten. Ze zou de ridder later bedanken, maar nu voelde ze zich vreselijk.
Met haar andere hand hield ze de schelp aan haar ketting vast als steun en keek om zich heen, op zoek naar iemand die haar zou kunnen helpen. Ze voelde zich alsof ze ieder moment zou kunnen flauwvallen.

Het was Aramiro in de tussentijd niet opgevallen dat Jasmyn weg was. Hij keek wat om zich heen en zag ineens een oranje meisje staan. Na nogmaals over Raven's schouder te hebben gekeken zei hij :"Raven ,kijk achter je!" Op dat moment stond hij op en liep naar het meisje toe. "Gaat het wel?" ,zei hij bezorgd. "Je bent er slecht aan toe." Hij bekeek de wond en pakte meteen zijn medische spullen tevoorschijn. Hij verbond handig de wond en zei het kind om te zorgen dat het verband niet te veel zou opvallen. "Hoe heet je?" ,was zijn laatste vraag waarbij hij haar bezorgd aankeek.

Opeens kwam er een ridder naar Seira-chan toe gelopen.
"Gaat het wel?", zei hij op een bezorgde toon.
"J-ja, het.. gaat wel.", antwoorde Seira-chan voorzichtig.
"Je bent er slecht aan toe", was het antwoord van de ridder en hij verbond haar wond.
"Zorg ervoor dat het niet al te veel te zien is", zei de ridder. Seira-chan schoof het oranje halsbande zachtjes over het verband heen. Gelukkig had de vampier haar ongeveer op die plek gebeten. Van ver zou het zelfs lijken alsof het kleine witte randje bij het oranje halsbandje zou horen.
"Dank u", zei Seira-chan zachtjes. Ze voelde zich nog steeds alsof ze op elk moment kon flauwvallen.
"Hoe heet je?", vroeg de ridder, terwijl hij haar bezorgd aankeek. "Seira", antwoordde ze zachtjes. "Mag ik u vragen hoe U heet?".
Ze keek de vreemde ridder met een mengeling van pijn en nieuwsgierigheid aan.

Jasmyn zei een paar beledigende woorden en Vyndi had het gehad, ze verspilde veelste veel tijd om hier te zijn. Ze schopte Jasmyn in haar buik omhoog en sprong op. Ze maakte nog even een vlugge buiging met glinsterende ogen en keek haar aan. "Ik zie je later nog wel mijn koninginnetje." Sprak ze honend terwijl ze een stap achteruit deed. Ze gooide haar kap op en keek nog een keer naar het Zeemeerminmeisje. "Als ik jou nog een keer zie visgedrocht, zal je het niet overleven." Vyndi siste en deed nog een stap achteruit. "We will meet again when the time is right my little child." Honend liet ze de woorden over haar lippen klinken, draaide zich met een ruk om en sprinte weg. Ze sprong op het dak van een huis en rende daarover verder, richting de veilige haven van het vampiers kamp. Ze had werk te doen en dingen te regelen, ze kon hier niet voor eeuwig blijven hangen.

(omg srry dat jullie zo lang moesten
wachten D: maar Vyndi is gone for
the moment and you can post whatever you want)

Jasmyn wou al haar woede er uitgooien en op Vyndi richten maar ze schopte keihard in har maag en Jasmyn kwam met een knal tegen de muur aan die je in de Taverne kon horen.
Jasmyn opende even haar ogen en keek naar Vyndi en voelde toen even har maag die heel erg pijn dee Vyndi zei iets met een onbeleefde klank en Jasmyn begon alles wazig te zien en keke toen ook even naar haar maag waar een snee in zat omdat haar zwaard waarschijn er tegen aan kwam.
Jasmyn drukte op de wond dat ze niet etveel bloed zou verliezen en luisterde ton met een pijn gezicht naar Vyndi. Ik zie je later nog wel mijn koninginnetje." En Jasmyn keek toen haar aan met een boos gezicht en wou were opstaan maar verloor veel bloed en binden het eerst af voordat ze weer op stond.
Vyndi begon ook iets met een killen stem tegen de zeemeermin zeggen wat Jasmyn net kon verstaan en keke haar woedent aan.
"Als ik jou nog een keer zie visgedrocht, zal je het niet overleven." Ze siste en dee een stap achter uit en zei toen nog iets snels wat Jasmyn net kon horen.
"We will meet again when the time is right my little child."
Jasmyn wou haar weer aanvallen maar voordat het te laat was sprinte ze alweer weg over de daken naar haar eigen kamp.
Jasmyn mompelde iets wat zei alleen kon horen en rende toen de Taverne in met haar harnas onder het bloed en keek toen met een angstige blik naar Aramiro en wachte af wat hij zou doen.