Gathering Bleeding war.

" O lieve Sethy, lieve Mimi en Jasmyn, iedereen hier." Ze draaide zich om naar alle toeschouwers. "Jullie, jullie allemaal zijn hier, omdat jullie vertrouwen in jullie kings en queens!" Riep ze uit en keerde zich duister naar de drie kinderen die ze wou. "Geen van hen, geen enkel is zoals jullie denken dat ze zijn. Jasmyn, liegt al haar hele leven tegen jullie, Mimi, is een verraadster en absoluut niet wie ze zegt dat ze is. En Setherian, tja.. Hij steld zijn eigen belangen boven zijn ras, en wat hij daarvoor doet is letterlijk.. Kracht van mij halen. LETERLIJK!" riep Vyndi. Seth's ogen werden bleek...... letterlijk, zijn ogen waren volledig wit. Geen enkele andere kleur was meer te zien. "Nu is mijn vraag, wie vertrouwen jullie het meest? Als ik elk bewijs heb dat jullie king en queens niet eens zijn wie ze zeggen dat ze zijn. Kijk enkel naar Jasmyn's zwaard, het is niet draagbaar voor wie dan ook van jullie, enkel voor de Elfen!" Riep ze uit en keek Mimi aan. "En voor de Elfen jullie lieve Queen, dat is pas hoogverraad zeg, nietwaar Hunter." Ze keek hem aan. "Jij weet meer als genoeg van haar verraad, maar er is meer! Ik zal de plezier voor haar niet verpesten. Maar ik waarschuw jullie, kom niet te dicht bij haar in de buurt." Haar blik werd duister toen ze vervolgde. "En Setherian, is de grootste verrader van dit drietal! Zien jullie hen." Ze wees naar het kleine Eliteteam. "Zij zijn Setherian's betaling. Hij heeft mij hun tien zielen gegeven, voor kracht, het eeuwige leven. DE BEWIJZEN ER VAN STAAN NOG OP MIJN HUID!!" Schreeuwde ze uit en opnieuw gegrom van de vampiers. "Daarom zeg ik nu dit. Een oorlog zal er komen! Maar dat is geen oorlog tegen jullie, maar voor jullie! Deze oorlog is tegen hen!" riep VYndi.

Seth zijn ogen werden van wit naar niets... geen enkele kleur was er om te beschrijven. Zijn lichaam veranderde.... alle zielen absorberend die hij genomen had... alle doden gebruiken die hij vermoord had. Seth was geen man.. hij was een vlek geworden..... een bol.... een ei... dat brak. Een groteske karikatuur van wat Seth ooit was geweest. Hij was groter... weerzinwekkender dan ooit van tevoren, groter, valser, woedender. Twee skeletachtige vleugels staken uit zijn schouderbladen, een gigantische vuist en een klauwachtige haak bewapende zijn armen terwijl zijn hoofd uigerust was met een wolfachtige muil vol tanden. "Ik ga de waarheid niet ontkennen..... ik heb 10 zielen geruild.. voor veiligheid voor de volkeren... wat blijkbaar niet gaat gebeuren. ALLEEN ... IK DEED HET VOOR VEILIGHEID EN BESCHERMING. NIKS ZOU MIJ OOIT MIJN VOLK LATEN VERRADEN! Ook... is het waar.. Ik... heb iets met Mimi. Vyndi wilt zeggen dat ze een vampier is. ALLEEN ZIJ IS DE ENIGE... DIE MOGELIJK TE GENEZEN VALT! NIMMER HEEFT ZE BLOED GEDRONKEN, NIMMER HEEFT ZE GEMOORD! Haar bloedlust is wat ik heb genezen!" Riep Seth. Hij zweeg even en keek rond in het monsterlijke gedaante. Hij werd langzaam normaal en de woede zakte weg, "Ik.. Setherian Fel'dan Etherrior. Zoon van Valencia Fel'dan. Accepteer... deze oorlog en laat het wederzijds zijn, alleen ik zeg het namens mezelf, niet namens de andere volkeren... niet namens de wizards. Hun keuze is de hunne. Dit is de mijne," zei Seth beheerst.

Mimi was al die tijd stil geweest maar nu legde ze haar hand met de ring er om op Seths hand. Met haar diepblauwe ogen keek ze hem even aan, maar daarna keek ze van Jasmyn naar Hunter. "Het spijt me.. Dit is de waarheid, ik ben niets meer als een bloeddrinkend monster, gemaakt om te moorden." Fluisterde ze met een gekwelde stem. Maar daarna staarde ze Vyndi recht aan. "En jij monster.. weet dondersgoed dat wij hier samen vechten. Seth en ik staan sowieso naast elkaar. Je wil ons toch! Probeer ons dan maar te kringen!" Siste ze en pakte Seths hand vast. Daarna keek ze Hunter aan. Ze zei niets maar haar ogen zeiden genoeg. Ze had hem het eerder willen vertellen. Maar dat zou haar dood geworden zijn. Langzaam keek ze Jasmyn aan. Haar beste vriendin.. Haar blik ging langs Seth en ze kneep even in zijn hand. Tien eindigde haar blik bij Vyndi. "Jouw nichtje.. Ze zal sterven door Telrûnya bloed begrepen!" Siste ze zacht en gromde daarna licht. "En jouw sterfdag zal ook binnenkort komen, ik hoef niet eens op de steun van mijn volk te wachten om jou hier ter plekke te vermoorden." Gromde ze en al haar zachtheid leek verdwenen te zijn als sneeuw voor de zon. "Ik verwacht niet eens meer dat de Elfen willen dat ik hen leid, dus.. Ik zal inderdaad afscheid van de troon nemen als jouw verloren ziel terugkeert naar waar zij thuishoort!" Riep ze uit en keek Vyndi grommend aan.

" O lieve Sethy, lieve Mimi en Jasmyn, iedereen hier." Ze draaide zich om naar alle toeschouwers. "Jullie, jullie allemaal zijn hier, omdat jullie vertrouwen in jullie kings en queens!" Riep ze uit en keerde zich duister naar de drie kinderen die ze wou. "Geen van hen, geen enkel is zoals jullie denken dat ze zijn. Jasmyn, liegt al haar hele leven tegen jullie, Mimi, is een verraadster en absoluut niet wie ze zegt dat ze is. En Setherian, tja.. Hij steld zijn eigen belangen boven zijn ras, en wat hij daarvoor doet is letterlijk.. Kracht van mij halen. LETERLIJK!" riep Vyndi. Seth's ogen werden bleek...... letterlijk, zijn ogen waren volledig wit. Geen enkele andere kleur was meer te zien. "Nu is mijn vraag, wie vertrouwen jullie het meest? Als ik elk bewijs heb dat jullie king en queens niet eens zijn wie ze zeggen dat ze zijn. Kijk enkel naar Jasmyn's zwaard, het is niet draagbaar voor wie dan ook van jullie, enkel voor de Elfen!" Riep ze uit en keek Mimi aan. "En voor de Elfen jullie lieve Queen, dat is pas hoogverraad zeg, nietwaar Hunter." Ze keek hem aan. "Jij weet meer als genoeg van haar verraad, maar er is meer! Ik zal de plezier voor haar niet verpesten. Maar ik waarschuw jullie, kom niet te dicht bij haar in de buurt." Haar blik werd duister toen ze vervolgde. "En Setherian, is de grootste verrader van dit drietal! Zien jullie hen." Ze wees naar het kleine Eliteteam. "Zij zijn Setherian's betaling. Hij heeft mij hun tien zielen gegeven, voor kracht, het eeuwige leven. DE BEWIJZEN ER VAN STAAN NOG OP MIJN HUID!!" Schreeuwde ze uit en opnieuw gegrom van de vampiers. "Daarom zeg ik nu dit. Een oorlog zal er komen! Maar dat is geen oorlog tegen jullie, maar voor jullie! Deze oorlog is tegen hen!" riep VYndi.

Seth zijn ogen werden van wit naar niets... geen enkele kleur was er om te beschrijven. Zijn lichaam veranderde.... alle zielen absorberend die hij genomen had... alle doden gebruiken die hij vermoord had. Seth was geen man.. hij was een vlek geworden..... een bol.... een ei... dat brak. Een groteske karikatuur van wat Seth ooit was geweest. Hij was groter... weerzinwekkender dan ooit van tevoren, groter, valser, woedender. Twee skeletachtige vleugels staken uit zijn schouderbladen, een gigantische vuist en een klauwachtige haak bewapende zijn armen terwijl zijn hoofd uigerust was met een wolfachtige muil vol tanden. "Ik ga de waarheid niet ontkennen..... ik heb 10 zielen geruild.. voor veiligheid voor de volkeren... wat blijkbaar niet gaat gebeuren. ALLEEN ... IK DEED HET VOOR VEILIGHEID EN BESCHERMING. NIKS ZOU MIJ OOIT MIJN VOLK LATEN VERRADEN! Ook... is het waar.. Ik... heb iets met Mimi. Vyndi wilt zeggen dat ze een vampier is. ALLEEN ZIJ IS DE ENIGE... DIE MOGELIJK TE GENEZEN VALT! NIMMER HEEFT ZE BLOED GEDRONKEN, NIMMER HEEFT ZE GEMOORD! Haar bloedlust is wat ik heb genezen!" Riep Seth. Hij zweeg even en keek rond in het monsterlijke gedaante. Hij werd langzaam normaal en de woede zakte weg, "Ik.. Setherian Fel'dan Etherrior. Zoon van Valencia Fel'dan. Accepteer... deze oorlog en laat het wederzijds zijn, alleen ik zeg het namens mezelf, niet namens de andere volkeren... niet namens de wizards. Hun keuze is de hunne. Dit is de mijne," zei Seth beheerst.

Mimi was al die tijd stil geweest maar nu legde ze haar hand met de ring er om op Seths hand. Met haar diepblauwe ogen keek ze hem even aan, maar daarna keek ze van Jasmyn naar Hunter. "Het spijt me.. Dit is de waarheid, ik ben niets meer als een bloeddrinkend monster, gemaakt om te moorden." Fluisterde ze met een gekwelde stem. Maar daarna staarde ze Vyndi recht aan. "En jij monster.. weet dondersgoed dat wij hier samen vechten. Seth en ik staan sowieso naast elkaar. Je wil ons toch! Probeer ons dan maar te kringen!" Siste ze en pakte Seths hand vast. Daarna keek ze Hunter aan. Ze zei niets maar haar ogen zeiden genoeg. Ze had hem het eerder willen vertellen. Maar dat zou haar dood geworden zijn. Langzaam keek ze Jasmyn aan. Haar beste vriendin.. Haar blik ging langs Seth en ze kneep even in zijn hand. Tien eindigde haar blik bij Vyndi. "Jouw nichtje.. Ze zal sterven door Telrûnya bloed begrepen!" Siste ze zacht en gromde daarna licht. "En jouw sterfdag zal ook binnenkort komen, ik hoef niet eens op de steun van mijn volk te wachten om jou hier ter plekke te vermoorden." Gromde ze en al haar zachtheid leek verdwenen te zijn als sneeuw voor de zon. "Ik verwacht niet eens meer dat de Elfen willen dat ik hen leid, dus.. Ik zal inderdaad afscheid van de troon nemen als jouw verloren ziel terugkeert naar waar zij thuishoort!" Riep ze uit en keek Vyndi grommend aan.

Jasmyn keke Vyndi pissig ana en keke toen Seth en Mimi aan. "Ik Jasmyn Muzen gata de oorlog aan Vyndi." Zei ze grommend. "Ik zorg er voor dat al jou bloedverbanden ten onder gaat Vyni ik zou niet voor ze vrezen of medelijden tonen waqnt weetje dit zwaard hier is jullei ondergang in mijn handpalm!" Jasmyn wist dat ze haar nu zo neer kon steken met haar zwaard maar wist dat ze het met eer wou doen voor haar volk. "Vyndi jij ziet ons al veraders voor ons volk maar de enige verrader ben jij zelf vies klein monstertje! Jij hebt ons zo gemaakt hoe we zijn." Jasmyn haalde toen ene stuk ijzer van haar schouder af en de littekens kwamen te voorschijn. "Deze heks hier die voor ons ogen stata heeft mijn familie afgeslacht om mij op de troon te krijgen en em zo te maken hoe ik nu ben en ik wet dat ze het ook bij Mimi en Seth heeft geflikt voor haar vel begeerde prijs die ze wilt." Jasmyn haalde even adem en keke Vyndi toen strak aan. "Het maakt haar niet uit of haar volk dan dood gaat samen met haar vreselijke nichtje, als ze maar het lang krijgt die ze wilt hebbn en de macht te beheersen! Maar Vyndi over mijn lijk dat ej ooit de ridders in je handen rijg want ik zal niet rusten voordat je in de hell brand heks!"

(inspiloos)

Ik Jasmyn Muzen gata de oorlog aan Vyndi." Zei ze grommend. "Ik zorg er voor dat al jou bloedverbanden ten onder gaat Vyni ik zou niet voor ze vrezen of medelijden tonen waqnt weetje dit zwaard hier is jullei ondergang in mijn handpalm!" Jasmyn wist dat ze haar nu zo neer kon steken met haar zwaard maar wist dat ze het met eer wou doen voor haar volk. "Vyndi jij ziet ons al veraders voor ons volk maar de enige verrader ben jij zelf vies klein monstertje! Jij hebt ons zo gemaakt hoe we zijn." Jasmyn haalde toen ene stuk ijzer van haar schouder af en de littekens kwamen te voorschijn. "Deze heks hier die voor ons ogen stata heeft mijn familie afgeslacht om mij op de troon te krijgen en em zo te maken hoe ik nu ben en ik wet dat ze het ook bij Mimi en Seth heeft geflikt voor haar vel begeerde prijs die ze wilt." Jasmyn haalde even adem en keke Vyndi toen strak aan. "Het maakt haar niet uit of haar volk dan dood gaat samen met haar vreselijke nichtje, als ze maar het lang krijgt die ze wilt hebbn en de macht te beheersen! Maar Vyndi over mijn lijk dat ej ooit de ridders in je handen rijg want ik zal niet rusten voordat je in de hell brand heks!" had Jasmyn geroepen. Seth snoof en keek naar Mimi en Jasmyn, "Ik denk... dat als er een oorlog komt, wij allemaal osn moeten verenigen tegen de plaag. Death to the damned and death to the undead.... " gromde Seth en keek Vyndi aan. "Je hebt zojuist een oorlog ontketend en je eigen dood verklaart. Mijn volgende woorden moet je niet zien als die van een sadist van jou leed maar als een zoon van Fel'dan. Jouw leed zal dieper zijn, dieper gaan tot in de diepste cirkels van de vergetelheid, dieper dan hel, leed of dood. Dieper dan verlangen, marteling of eeuwige pijn, jij zal versmelten in Oblivion waar je ziel herenigd zal worden en de pijn ondragelijk. Ik.. verdien Deadhell, dat is onontkoombaar maar het plezier dat ik jou daar zal treffen, al lijdend en krijsend laat mij verlangen naar een vroege dood.... jouw pijn zal een drug zijn," gromde Seth met een beestachtige ondertoon die was doorgeslagen. Dit was het moment, als het zou gaan werken zouden de volkeren samenwerken en de vampieren bevechten.

Aramiro was ondertussen teruggekomen en zag hoe de leiders elkaar als rappers aan het dissen waren. Seth zei nog iets over pijn en sadisme ,maar toen hij klaar was begon Aramiro ook. "Ik zie dat mijn lieftallige assistente u de oorlog heeft verklaard." Hij trok zijn kraag opzij en liet zijn wonden zien. "Ook mij heeft ze gestrikt.." ,zei hij geërgerd. Hij keek van onder zijn wenkbrauwen en schreeuwde ,ongebruikelijk en hopelijk effectief : "Wie hier is nog niet bedrogen door de wezens van de nacht?! Wie hier heeft nog niet geproefd van de maan en is toen teruggehaald naar het echte leven om de onvergetelijke pijn te ervaren van de kus van de duivel? Wie aanvaardt deze kruistocht om het kwade te verslaan ,om het goede te laten zegevieren en de poorten van de Tartarus te sluiten? De mond van de onderwereld opent nog éénmaal en Vyndi zal erin verdwijnen! Dit beloof ik u ,met alles dat mij waard is!" Hij pakte zijn katana en richtte die tegen Vyndi's keel. "De zeven ringen van de hel zullen lang gaan duren. Hopelijk heb je genoten zolang het kon.." Hij bleef zo staan : een bovenmenselijke kracht hielp hem nu.

Seth zijn ogen werden van wit naar niets... geen enkele kleur was er om te beschrijven. Zijn lichaam veranderde.... alle zielen absorberend die hij genomen had... alle doden gebruiken die hij vermoord had. Seth was geen man.. hij was een vlek geworden..... een bol.... een ei... dat brak. Een groteske karikatuur van wat Seth ooit was geweest. Hij was groter... weerzinwekkender dan ooit van tevoren, groter, valser, woedender. Twee skeletachtige vleugels staken uit zijn schouderbladen, een gigantische vuist en een klauwachtige haak bewapende zijn armen terwijl zijn hoofd uigerust was met een wolfachtige muil vol tanden. "Ik ga de waarheid niet ontkennen..... ik heb 10 zielen geruild.. voor veiligheid voor de volkeren... wat blijkbaar niet gaat gebeuren. ALLEEN ... IK DEED HET VOOR VEILIGHEID EN BESCHERMING. NIKS ZOU MIJ OOIT MIJN VOLK LATEN VERRADEN! Ook... is het waar.. Ik... heb iets met Mimi. Vyndi wilt zeggen dat ze een vampier is. ALLEEN ZIJ IS DE ENIGE... DIE MOGELIJK TE GENEZEN VALT! NIMMER HEEFT ZE BLOED GEDRONKEN, NIMMER HEEFT ZE GEMOORD! Haar bloedlust is wat ik heb genezen!" Riep Seth. Hij zweeg even en keek rond in het monsterlijke gedaante. Hij werd langzaam normaal en de woede zakte weg, "Ik.. Setherian Fel'dan Etherrior. Zoon van Valencia Fel'dan. Accepteer... deze oorlog en laat het wederzijds zijn, alleen ik zeg het namens mezelf, niet namens de andere volkeren... niet namens de wizards. Hun keuze is de hunne. Dit is de mijne," zei Seth beheerst.


Mimi was al die tijd stil geweest maar nu legde ze haar hand met de ring er om op Seths hand. Met haar diepblauwe ogen keek ze hem even aan, maar daarna keek ze van Jasmyn naar Hunter. "Het spijt me.. Dit is de waarheid, ik ben niets meer als een bloeddrinkend monster, gemaakt om te moorden." Fluisterde ze met een gekwelde stem. Maar daarna staarde ze Vyndi recht aan. "En jij monster.. weet dondersgoed dat wij hier samen vechten. Seth en ik staan sowieso naast elkaar. Je wil ons toch! Probeer ons dan maar te kringen!" Siste ze en pakte Seths hand vast. Daarna keek ze Hunter aan. Ze zei niets maar haar ogen zeiden genoeg. Ze had hem het eerder willen vertellen. Maar dat zou haar dood geworden zijn. Langzaam keek ze Jasmyn aan. Haar beste vriendin.. Haar blik ging langs Seth en ze kneep even in zijn hand. Tien eindigde haar blik bij Vyndi. "Jouw nichtje.. Ze zal sterven door Telrûnya bloed begrepen!" Siste ze zacht en gromde daarna licht. "En jouw sterfdag zal ook binnenkort komen, ik hoef niet eens op de steun van mijn volk te wachten om jou hier ter plekke te vermoorden." Gromde ze en al haar zachtheid leek verdwenen te zijn als sneeuw voor de zon. "Ik verwacht niet eens meer dat de Elfen willen dat ik hen leid, dus.. Ik zal inderdaad afscheid van de troon nemen als jouw verloren ziel terugkeert naar waar zij thuishoort!" Riep ze uit en keek Vyndi grommend aan.

Jasmyn keke Vyndi pissig ana en keke toen Seth en Mimi aan. "Ik Jasmyn Muzen gata de oorlog aan Vyndi." Zei ze grommend. "Ik zorg er voor dat al jou bloedverbanden ten onder gaat Vyni ik zou niet voor ze vrezen of medelijden tonen waqnt weetje dit zwaard hier is jullei ondergang in mijn handpalm!" Jasmyn wist dat ze haar nu zo neer kon steken met haar zwaard maar wist dat ze het met eer wou doen voor haar volk. "Vyndi jij ziet ons al veraders voor ons volk maar de enige verrader ben jij zelf vies klein monstertje! Jij hebt ons zo gemaakt hoe we zijn." Jasmyn haalde toen ene stuk ijzer van haar schouder af en de littekens kwamen te voorschijn. "Deze heks hier die voor ons ogen stata heeft mijn familie afgeslacht om mij op de troon te krijgen en em zo te maken hoe ik nu ben en ik wet dat ze het ook bij Mimi en Seth heeft geflikt voor haar vel begeerde prijs die ze wilt." Jasmyn haalde even adem en keke Vyndi toen strak aan. "Het maakt haar niet uit of haar volk dan dood gaat samen met haar vreselijke nichtje, als ze maar het lang krijgt die ze wilt hebbn en de macht te beheersen! Maar Vyndi over mijn lijk dat ej ooit de ridders in je handen rijg want ik zal niet rusten voordat je in de hell brand heks!"

Seth snoof en keek naar Mimi en Jasmyn, "Ik denk... dat als er een oorlog komt, wij allemaal osn moeten verenigen tegen de plaag. Death to the damned and death to the undead.... " gromde Seth en keek Vyndi aan. "Je hebt zojuist een oorlog ontketend en je eigen dood verklaart. Mijn volgende woorden moet je niet zien als die van een sadist van jou leed maar als een zoon van Fel'dan. Jouw leed zal dieper zijn, dieper gaan tot in de diepste cirkels van de vergetelheid, dieper dan hel, leed of dood. Dieper dan verlangen, marteling of eeuwige pijn, jij zal versmelten in Oblivion waar je ziel herenigd zal worden en de pijn ondragelijk. Ik.. verdien Deadhell, dat is onontkoombaar maar het plezier dat ik jou daar zal treffen, al lijdend en krijsend laat mij verlangen naar een vroege dood.... jouw pijn zal een drug zijn," gromde Seth met een beestachtige ondertoon die was doorgeslagen. Dit was het moment, als het zou gaan werken zouden de volkeren samenwerken en de vampieren bevechten.

Aramiro was ondertussen teruggekomen en zag hoe de leiders elkaar als rappers aan het dissen waren. Seth zei nog iets over pijn en sadisme ,maar toen hij klaar was begon Aramiro ook. "Ik zie dat mijn lieftallige assistente u de oorlog heeft verklaard." Hij trok zijn kraag opzij en liet zijn wonden zien. "Ook mij heeft ze gestrikt.." ,zei hij geërgerd. Hij keek van onder zijn wenkbrauwen en schreeuwde ,ongebruikelijk en hopelijk effectief : "Wie hier is nog niet bedrogen door de wezens van de nacht?! Wie hier heeft nog niet geproefd van de maan en is toen teruggehaald naar het echte leven om de onvergetelijke pijn te ervaren van de kus van de duivel? Wie aanvaardt deze kruistocht om het kwade te verslaan ,om het goede te laten zegevieren en de poorten van de Tartarus te sluiten? De mond van de onderwereld opent nog éénmaal en Vyndi zal erin verdwijnen! Dit beloof ik u ,met alles dat mij waard is!" Hij pakte zijn katana en richtte die tegen Vyndi's keel. "De zeven ringen van de hel zullen lang gaan duren. Hopelijk heb je genoten zolang het kon.." Hij bleef zo staan

Vyndi haalde even haar schouders op en haar ogen werden zwart. "Niemand, noch jij Setherian, noch Mimi, noch Jasmyn of jij Aramiro, zal het lot kunnen keren. En het spijt me voor je king. Ik zag je toch echt als.. goede vriend." Met die woorden grijnsde ze even naar Aramiro en zuchtte. "Gouw zal ik jullie weerzien mijn vrienden. En let op mijn woorden lieve kleine jonge ontschuldige mensen. Wraak is zoet, en zoeter is oorlogsgeweld in het ochtendlicht. Ik zal jullie snel zijn. Maar voor nu." Ze boog licht. "Neem ik afscheid. De oorlog.. zal weldra de mijne zijn. Vaarwel voor nu, tot het heldere maanlicht de boomtoppen weer zal verlichten, en mijn wraak zich zal voorbereiden." Met die woorden draaide ze zich simpel om en liep weg alsof er niets gebeurd was. Eenmaal bij alle vampiers aangekomen glimlachte ze even. "Maak jullie klaar, jaag zoveel jullie kunnen, binnenkort. Staat Royal blood op het menu." Met die woorden nam ze opnieuw de leiding en bracht iedereen terug naar het kamp.

-Vyndi topic uit, boos worden op elkaar mag xD
Mimi komt zo wel met t voorstel of Hunter.
Byeeeeez-

Kynia had stil zitten luisteren maar was de draad wat kwijt geraakt. Ze was ergens gaan zitten. Stil luisterd vanaf een afstandje. Ze ondersteunde haar kin met haar hand en leek weg te dromen. Ze zag de oorlog al voor zich en zuchtte zacht. Zin in actie had ze... maar haar ondode leven stond deze keer wel erg hoog in dit spel geschreven. Was dit niet waar ze op gewacht had? Het punt waar iets kon eindigen wat ze zelf niet kon stoppen. Een lichte frons verscheen op haar gezicht en haar aandacht was allang niet meer bij het onderwerp. Ze keek naar iedereen, maar keek in werkelijkheid heel ergens anders naar. Ze sloot haar ogen. Deze plaats waar ze nu was, ze wilde er blijven. Maar het was onmogelijk. Ze zou er nooit komen... hoe goed ze ook haar best ging doen. Ze opende haar felrode ogen weer. Klaar was ze voor wat komen ging en een grijns verscheen op haar gezicht. Ze zou van de oorlog gaan genieten. Ze zag Vyndi terug komen en keek stil naar haar. "Maak jullie klaar, jaag zoveel jullie kunnen, binnenkort. Staat Royal blood op het menu." sprak Vyndi en nam de leiding weer over om de vampiers terug te brengen naar het kamp. Kynia volgde als laatste en keek eenmalig achterom. Ze volgde de vampiers, terwijl ze verder dacht... dat was het probleem... ze was te nieuwsgierig en dacht altijd te veel na over dingen. Met een zucht rukte ze zich los uit haar gedachten en stapte steviger door.

Spoiler:

Mimi slikte en keek stilletjes naar de plek waar Vyndi zojuist verdwenen was. Langzaam aan kwam ze in beweging en keek elke King, Queen, Healer en Deputy aan. "Dus het word oorlog.." Fluisterde ze zachtjes en sloot haar ogen. Nu pas besefte ze het, het maakte niet uit of ze Vampier was geworden. Ze was nogsteeds Mimi Telrûnya geboren om Queen van de Elfen te zijn, en dat zou ze zijn! "We moeten ons klaarmaken.. Het heeft geen nut om hier nog langer te blijven. We moeten alleen spreken, King's en Queen's onder elkaar, een plan bedenken om die heks uit te schakelen, voor ze ons uitschakelt." Mimi zuchtte en richtte zich op Aramiro. "Jij hebt eerder met haar gepraat toch? Net als jij Jasmyn, en Seth, heeft ze iets.. Maakt niet uit wat verteld over haar plannen, ze is ijdel genoeg om haar vijand mee te laten genieten. Iets maakt niet uit wat." Mimi zuchtte en keek Hunter aan. "We moeten een plek vinden waar we alleen kunnen spreken.. Weet jij iets?" Als laatste richtte ze zich tot iedereen. Elke persoon die had toegekeken in stilte. "We gaan.. deze oorlog winnen.." Fluisterde ze net hard genoeg en staarde doelbewust naar de kaart die voor hun lag.

(hier moet leven in blijven jongensss)

In stilde had Hunter alles aangehoord. De komst van de vampier Queen en de onthulling dat Mimi vampier was. Langzaam maalde alle woorden weer door zijn hoofd. Zijn ogen stonden leeg van afwezigheid, hij kon het allemaal niet meer bevatten. "En voor de Elfen jullie lieve Queen, dat is pas hoogverraad zeg, nietwaar Hunter." Vyndi keek hem aan. "Jij weet meer als genoeg van haar verraad, maar er is meer! Ik zal de plezier voor haar niet verpesten. Maar ik waarschuw jullie, kom niet te dicht bij haar in de buurt." Telkens herhaalde die woorden zich in zijn hoofd. Hij had geen reactie gegeven op wat ze zei maar, wist toen niet helemaal waar ze het over had gehad. "Het spijt me.. Dit is de waarheid, ik ben niets meer als een bloeddrinkend monster, gemaakt om te moorden." Had Mimi nog gefluisterd. Pas toen was het kwartje bij hem gevallen. Al die tijd had ze onder hen geleefd als vampier, en nog zonder hem het te vertellen. Hij was toch wel opgelucht dat de vampiers toch weer weg waren. Maar nog altijd had hij zijn aandacht er niet bij, dit was voor hem moeilijk te bevatten. "Dus het word oorlog.." De fluisterende woorden van Mimi trokken nauwelijks tot hem door. "We moeten ons klaarmaken.. Het heeft geen nut om hier nog langer te blijven. We moeten alleen spreken, King's en Queen's onder elkaar, een plan bedenken om die heks uit te schakelen, voor ze ons uitschakelt." Mimi zuchtte en richtte zich op Aramiro. "Jij hebt eerder met haar gepraat toch? Net als jij Jasmyn, en Seth, heeft ze iets.. Maakt niet uit wat verteld over haar plannen, ze is ijdel genoeg om haar vijand mee te laten genieten. Iets maakt niet uit wat." Mimi zuchtte en keek nu naar hem. Hunter weigerde haar aan te kijken en had het ook niet eens door. "We moeten een plek vinden waar we alleen kunnen spreken.. Weet jij iets?" Als laatste richtte ze zich tot iedereen. Elke persoon die had toegekeken in stilte. "We gaan.. deze oorlog winnen.." Fluisterde ze net hard genoeg en staarde doelbewust naar de kaart die voor hun lag. Pas nu besefte hij waar Mimi het over had gehad. Hij schudde langzaam zijn hoofd, niet mogeijk om zichzelf tot woorden te brengen. Nog altijd was hij bezig met het beseffen van wat hij net gehoord had.

Vyndi was zo snel verdwenen als dat ze gekomen was. Mimi had met bevelen gestrooid en Aramiro had gezien dat Hunter heel stil was geworden. "Zwakkeling.." ,dacht hij. "We moeten een krijgsraad uit de grond stampen." ,zei hij terwijl hij opstond. "De vampiers zijn misschien geraffineerd ,maar ze hebben één zwakte: ze zijn niet georganiseerd. Ze laten zich afleiden. Dat is onze kans!" Hij keek Mimi aan. "Heb ik permissie om mijn plan te veropenlijken of moet ik het nog op smaak brengen totdat we een goede plaats hebben om zonder VAMPIERS te praten?" Terwijl hij het zei had hij nog snel een mes naar een vluchtende vampier gegooid. Hij draaide zich om en zei : "Dit stellen wij niet op prijs..." Hij liep weer terug naar zijn zetel en ging zitten.

Mimi slikte en keek stilletjes naar de plek waar Vyndi zojuist verdwenen was. Langzaam aan kwam ze in beweging en keek elke King, Queen, Healer en Deputy aan. "Dus het word oorlog.." Fluisterde ze zachtjes en sloot haar ogen. Nu pas besefte ze het, het maakte niet uit of ze Vampier was geworden. Ze was nogsteeds Mimi Telrûnya geboren om Queen van de Elfen te zijn, en dat zou ze zijn! "We moeten ons klaarmaken.. Het heeft geen nut om hier nog langer te blijven. We moeten alleen spreken, King's en Queen's onder elkaar, een plan bedenken om die heks uit te schakelen, voor ze ons uitschakelt." Mimi zuchtte en richtte zich op Aramiro. "Jij hebt eerder met haar gepraat toch? Net als jij Jasmyn, en Seth, heeft ze iets.. Maakt niet uit wat verteld over haar plannen, ze is ijdel genoeg om haar vijand mee te laten genieten. Iets maakt niet uit wat." Mimi zuchtte en keek Hunter aan. "We moeten een plek vinden waar we alleen kunnen spreken.. Weet jij iets?" Als laatste richtte ze zich tot iedereen. Elke persoon die had toegekeken in stilte. "We gaan.. deze oorlog winnen.." Fluisterde ze net hard genoeg en staarde doelbewust naar de kaart die voor hun lag. "We moeten een krijgsraad uit de grond stampen." ,zei hij terwijl hij opstond. "De vampiers zijn misschien geraffineerd ,maar ze hebben geen zwakte: ze zijn niet georganiseerd. Ze laten zich afleiden. Dat is onze kans!" Hij keek Mimi aan. "Heb ik permissie om mijn plan te veropenlijken of moet ik het nog op smaak brengen totdat we een goede plaats hebben om zonder VAMPIERS te praten?" Terwijl hij het zei had hij nog snel een mes naar een vluchtende vampier gegooid. Hij draaide zich om en zei : "Dit stellen wij niet op prijs..." Hij liep weer terug naar zijn zetel en ging zitten. Jasmyn zuchte. "Vyndi heeft gesproken ja om mij zwakker te maken." Zei Jasmmyn en keek toen naar Mimi. "We gana eerst naar de juiste plek en bespreken alles." Hier had geen nut dat wist ze nu zeker maar ze zou Vyndi niet laten winnen. "Mimi het bos van de elfen dan maa?' Sprk ze uit en keek vragend naar haar.

Hunter schudde langzaam zijn hoofd, niet mogeijk om zichzelf tot woorden te brengen. Nog altijd was hij bezig met het beseffen van wat hij net gehoord had. "We moeten een krijgsraad uit de grond stampen." ,zei Aramiro terwijl hij opstond. "De vampiers zijn misschien geraffineerd ,maar ze hebben een zwakte: ze zijn niet georganiseerd. Ze laten zich afleiden. Dat is onze kans!" Hij keek Mimi aan. "Heb ik permissie om mijn plan te veropenlijken of moet ik het nog op smaak brengen totdat we een goede plaats hebben om zonder VAMPIERS te praten?" Terwijl hij het zei had hij nog snel een mes naar een vluchtende vampier gegooid. Hij draaide zich om en zei : "Dit stellen wij niet op prijs..." Hij liep weer terug naar zijn zetel en ging zitten. Jasmyn zuchte. "Vyndi heeft gesproken ja om mij zwakker te maken." Zei Jasmmyn en keek toen naar Mimi. "We gana eerst naar de juiste plek en bespreken alles." Hier had geen nut dat wist ze nu zeker maar ze zou Vyndi niet laten winnen. "Mimi het bos van de elfen dan maa?' Sprk ze uit en keek vragend naar haar. Mimi knikte langzaam en slikte even. "Een krijgsraad zonder vampiers. Hoe bedoel je precies Aramiro?" Stilletjes keek ze hem strak aan terwijl haar hand zich verkrampte in een vuist. Daarna keek Mimi langzaam op. "De elfenheuvel.. eerstvolgende halve maan zullen wij elkaar daar treffen. Om.. de oorlog uit te werken." Sprak Mimi langzaam en keek op naar Seth. "Iedereen mee eens.." Klonk haar rustige stem terwijl ze haar hand ontspande en overeind kwam.

Terwijl de leiders stonden te ruzieën, was Miyoko tegen de grote boom gaan zitten. Ze sloot haar ogen, maar deed ze toch een klein beetje open, waardoor je echt dacht dat ze haar ogen dichthad.Niemand zou toch proberen haar aan te vallen, dat zou wel erg dom zijn, maar ze hield ze toch maar voor de zekerheid op een spleetje en luisterde mee met het gesprek.
Ze viel bijna in slaap toen het gesprek opeens interessant begon te worden. Miyoko spitste haar oren. Dus koningin Vyndi stelt een oorlog voor, huh? Miyoko luisterde relaxt verder en haar aandacht dwaalde af. Een oorlog.. zou ze dan moeten vechten.. Ach, vechten ging haar goed af na twee millennia en haar verleidkunsten zouden vast wel hun steentje bijdragen. Tenminste, dat lag aan hoever de oorlog zich zou uitbreiden. Als het alleen vechtende royals werd die allemaal hier zaten te ruzieën, zou er geen verleidingsdoelwit bijzitten.
"Staat Royal blood op het menu." Miyoko schrok op uit haar gedachten en stond geruisloos op. Ze liep naar Vyndi toe en in een paar seconden liep ze vlak achter haar. De andere vampiers volgden.
Miyoko stond stil en keek omhoog. Het leek nu zo vredig.. De zon scheen. Maar de zon haatte ze sinds 2000 jaar geleden. Hoewel de zon nooit bepaald haar planeet was geweest, had ze toch erg van de zon gehouden. Vroeger.
"Houdt het nooit op..", fluisterde ze, en ze liep door, achter Vyndi aan.

Het kon hem bar weinig schelen hoe de rest over hem dacht, hij had gewoon even tijd nodig. "We moeten een krijgsraad uit de grond stampen." ,zei Aramiro terwijl hij opstond. "De vampiers zijn misschien geraffineerd ,maar ze hebben geen zwakte: ze zijn niet georganiseerd. Ze laten zich afleiden. Dat is onze kans!" Hij keek Mimi aan. "Heb ik permissie om mijn plan te veropenlijken of moet ik het nog op smaak brengen totdat we een goede plaats hebben om zonder VAMPIERS te praten?" Terwijl hij het zei had hij nog snel een mes naar een vluchtende vampier gegooid. Hij draaide zich om en zei : "Dit stellen wij niet op prijs..." Hij liep weer terug naar zijn zetel en ging zitten. Hunter had zorgvuldig naar zijn woorden geluisterd en gaf hem toch wel gelijk. Jasmyn zuchte. "Vyndi heeft gesproken ja om mij zwakker te maken." Zei Jasmmyn en keek toen naar Mimi. "We gana eerst naar de juiste plek en bespreken alles." Hunter zweeg nog altijd maar balde zijn vuist even. "Mimi het bos van de elfen dan maa?' Sprk ze uit en keek vragend naar haar. "Een krijgsraad zonder vampiers. Hoe bedoel je precies Aramiro?" Stilletjes keek ze hem strak aan terwijl haar hand zich verkrampte in een vuist. Daarna keek Mimi langzaam op. "De elfenheuvel.. eerstvolgende halve maan zullen wij elkaar daar treffen. Om.. de oorlog uit te werken." Sprak Mimi langzaam en keek op naar Seth. "Iedereen mee eens.." Klonk haar rustige stem terwijl ze haar hand ontspande en overeind kwam. ''Mee eens.'' Sprak Hunter toen en stond ook op. Hij richtte zijn hoofd weer op met hernieuwde levenskracht. Hij mocht zich niet meer laten neerhalen door tegenslagen. Het werd tijd om zijn volk te steunen en te laten zien dat hij niet zwak was.