Not a real fairy

Savannah haar lange weelderige haar zwiers door de lucht die het zachte briesje teweeg bracht, ze dacht na over haar leven, ze wist wel dat ze eigelijk niet de normale fee was. Haar haat aan dingen die haar medefeeën broederlijk deelden. Het zachte gras voelde jeukend aan haar blote voeten die zacht over het gras streelden. Savannah haatte alles wat hier leefde en haar eigen leven, de manier waarop ze werd gedwongen vrolijk te doen, een act voor te houden. Het liefste wilde ze gewoon zich zelf zijn en niets anders, waarom was ze een fee en niet een of andere vampier die zo duister mochten denken. Savannah zou het liefste al die positieve gedachtes willen wissen en het zwart en koud maken hier. Asl zei zou regeren was het zwart en koud. Precies zoals zij er van houd, ze haatte de vrolijke kleur van haar vleugels die haar zwarte jurkje niet zo donker liet lijken. Ze haatte haar blonde haren die haar mooi en onschuldig deden lijken. Savananh zuchte en liet zich meteen achter over vallen, al 17 jaar gevangen in het verkeerde lichaam, zo zag ze zichzelf altijd gevangen in het verkeerde lichaam, misschien had ze wel helemaal niet moeten worden geboren.

- Open voor iedereen -

Kynia bewoog zich zacht en bijna niet zichtbaar door het gebied van de feeen. Ze stopte aan de rand van een heide en bleef rustig staan. Wat ze hier telkens deed wist ze nu eindelijk. De geur van een fee was in haar ogen het lekkerste dat er was. Ze was hier al een aantal keer eerder geweest. Ze had ze allemaal zitten sparen, maar nu wilde ze het gaan draaien. De laatste avond had ze er nog een te pakken gekregen. Als ze er terug dacht proefde ze de smaak opnieuw in haar mond. Haar rode ogen gleden over het veld en tot haar verwondering lag er een fee. De zachte, warme wind blies de geur van de fee naar haar toe. Ze hoorde het geklop van een hart en besloot dichterbij te komen. Het enige wat haar in de weg zat.. of juist niet was de grote openvlakte. Ze kon zich nergens verbergen en zou er recht op af moeten gaan. Laag gebukt liet ze zich zoveel mogelijk tussen het hier en daar lange gras verbergen, maar ze wist dat de fee haar zou opmerken. Pech gehad. Deze kans mocht en kon ze niet laten liggen.

De zon scheen neer op zijn donkere haar toen Hadley zich voortbewoog tussen de bomen. Hij was het stilzitten weer eens zat en had nu zin in wat actie. Iedereen wist dat er iets te wachten stond. Iets dat de hele wereld op zijn kop zou zetten. Hij had er liever niks meer mee te maken, maar hij had geen keus. Even zuchtte hij en voelde het weer opkomen. Zijn duistere stemming was weer terug. Zijn ogen kregen hun kille glans weer terug en hij begon sneller te vliegen. Hoewel zijn vleugelslagen geruisloos bleven kon hij het toch niet laten om telkens toch een blaadje te raken. In de verte zag hij iets bewegen, of toch iemand? Nee niet iets, zonder twijfel iemand, maar wie? Nu begon hij pas op zijn weg te letten en ontweek behendig alle obstakels. Pas nu zag hij het, een vampier! De duistere trekken van zijn gezicht verergerde en zijn ogen werden vreemd zwart. Nog iets verder zag hij een blonde fee liggen en hij fronste. Wat deed het zusje van de Queen hier nu weer? Wat was haar naam ookalweer? Sabrina,samira nee.. Savannah! Dat was het. Stilletjes bleef hij boven het hoofd van de vampier hangen. ''Denk je nu echt dat je haar onopgemerkt kunt besluipen?'' Klonk zijn duistere stem en hij vloog iets verder weg en daalde weer iets af. Nu hing hij precies op ooghoogte, zo dat de vampier hem kon zien.

''Denk je nu echt dat je haar onopgemerkt kunt besluipen?'' Klonk zijn duistere stem en hij vloog iets verder weg en daalde weer iets af. Nu hing hij precies op ooghoogte, zo dat de vampier hem kon zien. Kynia was uit haar sluipende houding gekomen en keek hem rustig aan. 'Nee, dat idee had ik niet.' zei ze met lichte grijns. 'Maar ik moest het toch gewoon proberen?' en ze keek hem vragend aan, maar nog steeds met dezelfde kille blik in haar ogen. 'Jullie feeen bemoeien zich zeker echt overal mee!' snauwde ze nu en haar stemming leek plots omgeslagen te zijn. 'Altijd als er iemand alleen is komt er iemand bij. Wat een rottig, vies en nuteloos leven moeten jullie hebben. Werkelijk je kunt hier niet alleen zijn zonder dat er alweer iemand voor je neus verschijnt.' Ze keek hem nu met een lichte haat en afschuw aan. 'Je laatste seconden van je leven wil ik bespelen!' en ze hield naar hem uit. Een test poging in haar ogen. Zien wie ze nu voorzich had.

Savannah keek op van het gepraat van twee wezens, Savannah stond op en zwiepte met haar krachtig groene vleugels. Savannah vloog naar de vampier en nog een Fee. Ze had geen idee wie de fee was, ze kende niemand omdat het haar niet boeide, net als het gesprek dat ze voerde, toen ze zag dat ze vampier uithaalde naar de fee keek ze kwaad. Hoe durfde ze uit te halen naar een fee, ''hij is dan nog wel klein maar veel machtiger dan jou vuile bloedzuiger'' zei ze arrogant en hatelijk. Zoals ze altijd klonk

Nadat hij had gesproken was de vampier uit haar sluiphouding gekomen en keek hem rustig aan. 'Nee, dat idee had ik niet.' zei ze met lichte grijns. 'Maar ik moest het toch gewoon proberen?' en ze keek hem vragend aan, maar nog steeds met dezelfde kille blik in haar ogen. 'Jullie feeen bemoeien zich zeker echt overal mee!' snauwde ze nu en haar stemming leek plots omgeslagen te zijn. 'Altijd als er iemand alleen is komt er iemand bij. Wat een rottig, vies en nuteloos leven moeten jullie hebben. Werkelijk je kunt hier niet alleen zijn zonder dat er alweer iemand voor je neus verschijnt.' Ze keek hem nu met een lichte haat en afschuw aan. 'Je laatste seconden van je leven wil ik bespelen!' Ze haalde naar hem uit maar Hadley steeg soepel weer op en ontweek haar uithaal en lachte. ''hij is dan nog wel klein maar veel machtiger dan jou vuile bloedzuiger'' Klonk nu een arrogante en hatelijke stem en Hadley draaide grijnzend zijn hoofd op. ''Je haalt de woorden uit mijn mond Savannah.'' hij sprak haar naam uit alsof hij haar al jaren kende. ''Want ze heeft gelijk, jij als bloedzuiger kan ons niks maken.'' Een grijns verscheen op zijn mond maar zijn ogen hadden nog al;tijd dezelfde hatelijke uitdrukking

Hadley steeg soepel weer op en ontweek haar uithaal en lachte. ''hij is dan nog wel klein maar veel machtiger dan jou vuile bloedzuiger'' Klonk nu een arrogante en hatelijke stem en Hadley draaide grijnzend zijn hoofd op. ''Je haalt de woorden uit mijn mond Savannah.'' hij sprak haar naam uit alsof hij haar al jaren kende. ''Want ze heeft gelijk, jij als bloedzuiger kan ons niks maken.'' Een grijns verscheen op zijn mond maar zijn ogen hadden nog altijd dezelfde hatelijke uitdrukking. Kynia keek nu de beide feeen zo rustig mogelijk aan. Haar irritatie tegen deze wezentjes bleven maar stijgen. Ze veegde een lok haar uit haar gezicht en zuchtte zucht. 'Arrogant zijn ze zeker....' mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen de vliegende dingen. 'Jah hoor ga maar weer met zn tweetjes stoer staan te praten tegen een zoals jullie dat dus zeggen bloedzuiger.' en ze draaide met haar ogen en keek ze toen weer strak aan. 'Ik had jullie allang gegrepen als jullie niet als van die rot muggen bleven vliegen. Het eerste wat ik doe als ik een van jullie te pakken ga krijgen... de vleugels der af rukken.' en een nieuwe grijns verscheen op haar gezicht. 'Is dat geen leuk ideetje?'

Hadley steeg soepel weer op en ontweek haar uithaal en lachte. ''hij is dan nog wel klein maar veel machtiger dan jou vuile bloedzuiger'' Klonk nu een arrogante en hatelijke stem en Hadley draaide grijnzend zijn hoofd op. ''Je haalt de woorden uit mijn mond Savannah.'' hij sprak haar naam uit alsof hij haar al jaren kende. ''Want ze heeft gelijk, jij als bloedzuiger kan ons niks maken.'' Een grijns verscheen op zijn mond maar zijn ogen hadden nog altijd dezelfde hatelijke uitdrukking. 'Arrogant zijn ze zeker....' mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen de vliegende dingen. 'Jah hoor ga maar weer met zn tweetjes stoer staan te praten tegen een zoals jullie dat dus zeggen bloedzuiger.' en ze draaide met haar ogen en keek ze toen weer strak aan. 'Ik had jullie allang gegrepen als jullie niet als van die rot muggen bleven vliegen. Het eerste wat ik doe als ik een van jullie te pakken ga krijgen... de vleugels der af rukken.' en een nieuwe grijns verscheen op haar gezicht. 'Is dat geen leuk ideetje?' Savannah keek de vampier aan. ''Uhm nee ik pas'' Savannah keek naar hadley, ze keek naar zijn gezicht, naar zijn bruine haren. Haar haren waaide voor haar gezicht en vielen daarna terug op huin plek. Haar perfect gevormde krullen hingen op haar rug. Savannah ging op haar hoofdstaan. ''We zijn niet bang voor jou parasiet'' ze savannah hatelijk. ''Buiten dat ben je op feeën terrein dus ga weg'' haar stem klonk dreigend.

Savannah keek de vampier aan. ''Uhm nee ik pas'' Savannah keek naar hadley, ze keek naar zijn gezicht, naar zijn bruine haren. Haar haren waaide voor haar gezicht en vielen daarna terug op huin plek. Haar perfect gevormde krullen hingen op haar rug. Savannah ging op haar hoofdstaan. ''We zijn niet bang voor jou parasiet'' ze savannah hatelijk. ''Buiten dat ben je op feeën terrein dus ga weg'' haar stem klonk dreigend. Kynia gromde en hield uit met haar hand naar de fee die hatelijk tegen haar sprak. 'Dat hoef je me niet te vertellen. Iedereen zegt dat ze niet bang voor me zijn als ik langs kom. Iedereen zegt dat ik op een ander terrein ben en weg moet.' snauwde ze en deed een stap naar achteren. 'Waarom moet ik hier weg als ik nog niks gedaan heb?!'

'Arrogant zijn ze zeker....' mompelde ze en Hadley grinnikte even. 'Jah hoor ga maar weer met zn tweetjes stoer staan te praten tegen een zoals jullie dat dus zeggen bloedzuiger.' en ze draaide met haar ogen en keek ze toen weer strak aan. 'Ik had jullie allang gegrepen als jullie niet als van die rot muggen bleven vliegen. Het eerste wat ik doe als ik een van jullie te pakken ga krijgen... de vleugels der af rukken.' en een nieuwe grijns verscheen op haar gezicht. 'Is dat geen leuk ideetje?' Savannah keek de vampier aan. ''Uhm nee ik pas'' Savannah keek naar hadley, ze keek naar zijn gezicht, naar zijn bruine haren. Haar haren waaide voor haar gezicht en vielen daarna terug op huin plek. Haar perfect gevormde krullen hingen op haar rug. Savannah ging op haar hoofdstaan. ''We zijn niet bang voor jou parasiet'' ze savannah hatelijk. ''Buiten dat ben je op feeën terrein dus ga weg'' haar stem klonk dreigend. Hadley grijnsde zwijgend, dit zou nog wel leuk worden. Hadleys grijns trok echter weg toen hij zag dat de vampier uithaalde naar Savannah en hij schoot iets naar voren. 'Dat hoef je me niet te vertellen. Iedereen zegt dat ze niet bang voor me zijn als ik langs kom. Iedereen zegt dat ik op een ander terrein ben en weg moet.' snauwde ze en deed een stap naar achteren. 'Waarom moet ik hier weg als ik nog niks gedaan heb?!' Hadley snoof nu zelf. ''Ten eerste val je een zusje van onze Queen aan en ten tweede is jouw soort niet welkom onder ons volk.'' zijn stem was kil en hij zloot even zijn ogen. Als het moest zou hij toch zijn magie moeten gebruiken. Maar voor nu, wist hij wel iets anders. Zonder een woord te zeggen schoot hij de lucht in en vloog buiten zicht terug tussen de bomen. Stilletjes verscheen hij weer achter de vampier en grijnsde gemeen. ''En waarom denk jij dat je ons aankunt?'' Sprak hij ineens en ging op het hoofd van de vampier zitten.