what is it that we call Death..

Seth dacht na toen hij wat gegeten had en liep naar de wolvin toe, "....." hij opende zijn mond maar zei niks. Hij twijfelde "Soullink," zei hij uiteindelijk en een lichte flits verscheen en verdween. 'hoor je me?' dacht Seth en keek de wolvin even aan terwijl hij terug liep naar het stuk lichaam en nog een stuk nam. Hij keek de wolvin aan en keek Selene aan die nog steeds met smaak het rauwe vlees at met haar gescherpte tanden. Seth keek de wolvin aan en twijfelde even, 'Als je me goed kan begrijpen, hebben wolven een naam? Heb jij een naam?' vroeg Seth via Soullink aan de wolvin, als zij iets zou denken zou hij het verstaan alleen of hij het wou weten wist hij niet, dit was de eerste keer dat hij het met iets anders dan een mens of summon had gedaan. Twijfelend at hij nog wat vlees en was klaar. Selene echter leek onverzadigbaar en had het grootste deel van de geit al weggewerkt, haar kledij en gezicht was bebloed maar dat was niet minder eng dan haar normale licht grijsachtige huid.

Seth liep naar de haar toe, hij opende zijn mond maar zei niks. Hij leek te twijfelde "Soullink," zei hij uiteindelijk en een lichte flits verscheen en verdween. Even sprong Delaney op 'hoor je me?' Hoorde Delaney Seth's stem door haar hoofd galmen. Delaney dacht niets en bleef zo stil zitten. Wat was dit voor grap. Seth en keek haar even aan terwijl hij terug liep naar het stuk lichaam en nog een stuk nam. Hij keek de haar opnieuw aan en keek daarna Selene aan die nog steeds met smaak het rauwe vlees at met haar gescherpte tanden. Seth keek de Delaney weer aan. 'Als je me goed kan begrijpen, hebben wolven een naam? Heb jij een naam?' Hoorde ze opnieuw in haar gedachtes galmen. Delaney likte even over haar borst. En daarna galmde haar heldere stem door haar hoofd. 'Ik heb een naam ja. Mijn naam is Delaney wel te verstaan. ' Daarna keek ze diep in zijn ogen en liet een spoor van twijfel in die van haar zien. 'Ik weet niet wat voor trucje je hebt uitgehaald. Maar zo kan ik me tenminste fatsoenlijk laten horen.' Dacht ze standvastig maar wiebelde daarna op haar poten. 'Is mijn oogkleur echt veranderd?' Had haar vraag onzeker geklonken. Daarna schudde ze haar hoofd. 'Bedankt voor me hier heen brengen in ieder geval. Ik sta bij u in het krijt. Wat er ook is, u hoeft maar te fluiten en ik zal u helpen. Ik ben mijn leven aan u verschuldigd.' Daarna boog Delaney even respectvol haar kop en wachtte op zijn antwoord.

'Ik heb een naam ja. Mijn naam is Delaney wel te verstaan. ' Daarna keek de wolvin diep in zijn ogen en liet een spoor van twijfel in die van haar zien. 'Ik weet niet wat voor trucje je hebt uitgehaald. Maar zo kan ik me tenminste fatsoenlijk laten horen.' Dacht ze standvastig maar wiebelde daarna op haar poten. 'Is mijn oogkleur echt veranderd?' dacht de wolvin. Seth grijnsde, 'Fijn je te spreken Delaney. Of.. met je te communiceren. Dit is een tak van mijn kracht, je oogkleur is veranderd, ik weet niet hoe precies maar het ziet er anders uit. Het was me eerst niet opgevallen maar net wel.' zei Seth in gedachten tegen Delaney en glimlachte. Selene die van nature al Seth's gedachten hoorde en kende luisterde mee en glimlachte terwijl ze het bloed wegveegde met haar hand en haar vingers schoonlikte alsof er een delicatesse op zat. 'Bedankt voor me hier heen brengen in ieder geval. Ik sta bij u in het krijt. Wat er ook is, u hoeft maar te fluiten en ik zal u helpen. Ik ben mijn leven aan u verschuldigd.' Daarna boog Delaney even respectvol haar kop. Seth grijnsde 'Geen u, zelfs mijn summons doen dat niet. Daarbij was het gewoon een gebaar als ... jagers onder elkaar. Alleen ik kan hulp nooit weigeren,' dacht Seth en grijnsde eventjes weer. 'Jij bedankt voor de geit Delaney, Selene vond het overheerlijk en ik vond het wel lekker.'

Seth had op haar eerste vraag geantwoord en dat verontruste Delaney licht. Daarna antwoordde hij op haar tweede zin. 'Geen u, zelfs mijn summons doen dat niet. Daarbij was het gewoon een gebaar als ... jagers onder elkaar. Alleen ik kan hulp nooit weigeren. Jij bedankt voor de geit Delaney, Selene vond het overheerlijk en ik vond het wel lekker.' Delaney grijnsde en gaapte even. 'Het was niets. En het is nou niet echt dat ik terug kan gaan naar dat bos. Ik word er al mijn leven lang opgejaagd.' Delaney rekte zich even uit. 'Dus het is fijn eens echt rustig aan te doen. Ik zal jou bijstaan, zolang je me maar niet behandeld als een van je summons.' Ze liet even het beeld van hoe hij afrekende met de summon Salia door haar hoofd schieten. ' Je bent niet mijn meester, en dat zal je ook nooit zijn. Maar voor nu, zal ik je volgen.' Ze liet de waarschuwing duidelijk door haar hoofd galmen. Hij kon zich er niet genoeg bewust van zijn dat zij een moordenaar was, en ze zichzelf tegen hem kon keren wanneer zij de tijd er goed voor vond. Ze likte even haar poot en daarna kwam ze met glimmende ogen overeind. Wachtend op zijn antwoord.

'Het was niets. En het is nou niet echt dat ik terug kan gaan naar dat bos. Ik word er al mijn leven lang opgejaagd.' Delaney rekte zich even uit. 'Dus het is fijn eens echt rustig aan te doen. Ik zal jou bijstaan, zolang je me maar niet behandeld als een van je summons.' Ze liet even het beeld van hoe hij afrekende met de summon Salia door haar hoofd schieten en Seth hoorde het geluid van Salia die stierf. ' Je bent niet mijn meester, en dat zal je ook nooit zijn. Maar voor nu, zal ik je volgen.' zei Delaney. 'Delaney, je mag blijven zolang je wilt, ik zie jou niet als summons, mijn summons hebben trouw gezworen mij te beschermen. Sommigen gaan te ver en... moeten sterven alleen summons worden herboren en voelen bijna geen pijn. Hun sterven is bijna net zo erg als jouw verwondingen van de beer. Jij bent een levend wezen van nature, ik zou je enkel doden als je mij naar het leven stond en ik geen andere keus had. Daarbij, als ik de meeste van mijn summons met respect behandel zoals Selene hier, dan behandel ik jou beter. Je hoeft me niet perse te volgen. Al dank ik je wel voor het idee al.' dacht Seth en glimlachte. Selene was opgestaan en had de restjes van het karkas opgeruimd en was naar Seth toe gegaan. "Delaney was het? Hier," zei ze. Ze trok een mouw naar achter. Een zwart teken was op haar boven arm te zien. Een menselijk hoofd met 2 hoorns en aanweerszijden erachter een vleugel. In het midden stond een S. "Dit teken heb ik mezelf laten geven toen ik me bond aan Seth, dit betekent dat ik hem zal beschermen. Een summon is niet iets oneervols, ik heb een echt leven. Alleen Seth heeft gelijk, mijn leven is al ga ik dood oneindig. Als Seth sterft is mijne voorbij, dat is de reden van ons Agressieve gedrag. Seth heeft jouw wonden genezen en zichzelf daarmee pijn gedaan. Wat wij horen te doen voor hem deed hij voor jou zodat jij zou overleven. Dat is een teken van respect en moed tegenover jou." zei Selene met mooie benamingen die toch leken te kloppen.

Delaney, je mag blijven zolang je wilt, ik zie jou niet als summons, mijn summons hebben trouw gezworen mij te beschermen. Sommigen gaan te ver en... moeten sterven alleen summons worden herboren en voelen bijna geen pijn. Hun sterven is bijna net zo erg als jouw verwondingen van de beer. Jij bent een levend wezen van nature, ik zou je enkel doden als je mij naar het leven stond en ik geen andere keus had. Daarbij, als ik de meeste van mijn summons met respect behandel zoals Selene hier, dan behandel ik jou beter. Je hoeft me niet perse te volgen. Al dank ik je wel voor het idee al.' Selene was opgestaan en was naar Seth en haar toe gegaan. "Delaney was het? Hier," zei ze. Ze trok een mouw naar achter. Een zwart teken was op haar boven arm te zien. Het zag er vreemd uit en Delaney trok even met haar oren. "Dit teken heb ik mezelf laten geven toen ik me bond aan Seth, dit betekent dat ik hem zal beschermen. Een summon is niet iets oneervols, ik heb een echt leven. Alleen Seth heeft gelijk, mijn leven is al ga ik dood oneindig. Als Seth sterft is mijne voorbij, dat is de reden van ons Agressieve gedrag. Seth heeft jouw wonden genezen en zichzelf daarmee pijn gedaan. Wat wij horen te doen voor hem deed hij voor jou zodat jij zou overleven. Dat is een teken van respect en moed tegenover jou." Delaney snuffelde aan het teken. Het leek in haar huid te zitten en niet er op. Ze onderdrukte de neiging er een lik over te geven en keek op naar Selene. 'Ik snap het denk ik. Maar toch ook weer niet, al heb ik nooit wat van tovenarij gesnapt.' Ze glimlachte even en schudde haar witte kop. 'Niemand zal mij ooit leiden, en ik zal niemand ooit leiden. Degene die mij van hun willen maken, eindigen als een dood karkas. En degene die mij willen volgen, krijgen hetzelfde lot.' Ze keek diep in Selene's ogen en glimlachte een klein beetje. Daarna keek ze naar seth. 'Kan ze me eigenlijk horen?' Ze voelde zich lichtelijk dom met die vraag stellen en zwiepte genegeerd haar staart heen en weer over de stoffige steenbodem.

'Ik snap het denk ik. Maar toch ook weer niet, al heb ik nooit wat van tovenarij gesnapt.' Ze glimlachte even en schudde haar witte kop. 'Niemand zal mij ooit leiden, en ik zal niemand ooit leiden. Degene die mij van hun willen maken, eindigen als een dood karkas. En degene die mij willen volgen, krijgen hetzelfde lot.' Ze keek diep in Selene's ogen en glimlachte een klein beetje. Daarna keek ze naar seth. 'Kan ze me eigenlijk horen?' klonk het vanuit Delaney's gedachten. Seth knikte 'Ik snap het, Selene snapt het. Tovenarij is ook niet simpel trouwens. Ja, Selene heeft zich via het teken met mij verbonden. Ze kan zelfs mijn gedachten horen als ze dat wenst, de spreuk werkt op ons twee, alleen via mij hoort zij jou ook.' zei Seth in gedachten. Hij keek naar Selene die dat bevestigde met een knikje. "Seth is een summonner, gebruiker van zwarte, duistere en demonische magie. Alleen vanuit ons oogpunt is hij als een heilige. Door hem kunnen we hier leven, ademen en rondlopen. Zonder hem zou het instorten. Dat is waarom we ons aan hem binden, hij geeft wat en wij geven wat. Delaney, je bent een levend en vrij beest dat begrijpt iedereen. Jij hoeft niet gebonden te zijn aan iemand, mijn soort ook niet alleen wij kiezen ervoor. Jij kan die keuze niet maken, jij bent vrij geboren en zal dat blijven." zei Selene hardop. Ze kon niet haar gedachten naar dat van Seth verplaatsten dus moest ze praten.

'Ik snap het, Selene snapt het. Tovenarij is ook niet simpel trouwens. Ja, Selene heeft zich via het teken met mij verbonden. Ze kan zelfs mijn gedachten horen als ze dat wenst, de spreuk werkt op ons twee, alleen via mij hoort zij jou ook.' Zei Seth in gedachten. Waarop Selene verder ging. "Seth is een summonner, gebruiker van zwarte, duistere en demonische magie. Alleen vanuit ons oogpunt is hij als een heilige. Door hem kunnen we hier leven, ademen en rondlopen. Zonder hem zou het instorten. Dat is waarom we ons aan hem binden, hij geeft wat en wij geven wat. Delaney, je bent een levend en vrij beest dat begrijpt iedereen. Jij hoeft niet gebonden te zijn aan iemand, mijn soort ook niet alleen wij kiezen ervoor. Jij kan die keuze niet maken, jij bent vrij geboren en zal dat blijven." zei Selene en Delaney knikte even. Ze zou de helft van Delaney's leven moeten weten, en dat ze helemaal niet zo vrij was als ze leek. Dat ze gebonden was aan niemandsland, een banneling, een mislukt project dat alleen maar op de aarde liep om te sterven. Delaney schudde even haar hoofd en hoopte dat Seth haar niet had gehoord. Daarna richtte ze zich op Selene. 'Levend ben ik zeker, maar vrij des te min. Mijn leven is gebonden aan het bos waar Seth me uit heeft gehaald. Zet ik een voet buiten het bos en word ik opgemerkt, is mijn leven verloren. Het is dan al een wonder dat ik hier nu loop. Vandaar dat ik hier best nog even wil blijven.' Ze zuchtte even. Ze had tenminste de halve waarheid verteld. En dat was meer dan zo wel Seth en Selene hoefde te weten.

'Levend ben ik zeker, maar vrij des te min. Mijn leven is gebonden aan het bos waar Seth me uit heeft gehaald. Zet ik een voet buiten het bos en word ik opgemerkt, is mijn leven verloren. Het is dan al een wonder dat ik hier nu loop. Vandaar dat ik hier best nog even wil blijven.' zei Delaney. Seth zuchtte, 'Heb je geen roedel dan? Uitgestoten ofzo? trouwens zoveel valt een wolvin niet op in de bergen, je bent hier ook nog redelijk veilig. Zo nu en dan komen er wat vampiers langs... alleen die verbranden we..... ik scheur ze aan stukken voor elke stap die ze wagen te zetten op dit terrein.... eens heb ik genade getoont wegens eer voor de doden alleen als ik ze nu zie. Zijn ze beter af dood dan in mijn handen,' zei hij in een vraatzuchtige gedachte over dood en doem voor de bloedzuigende wezens. Seth keek op ''sorry ik liet me meeslepen,' zei hij lachend. Selene was terug gelopen en zat weer op de hoge rots. Hij keek Delaney nog even aan en glimlachte. Seth rekte zich uit en liep even naar een andere rots toe. De stilte werd doorbroken door het geluid van pootstappen en Seth zag enkele bokken langskomen. Hij grijnsde maar hij had al gegeten dus liet hij dat zo als het was. hij draaide zich om en keek delaney aan en zei hardop, "Als je het wenst mag je ook verkiezen om te blijven. Ik heb geen problemen met een wolvin in huis, zolang je me maar niet s'nachts opeet." lachte Seth. Selene die had staan luisteren lachte mee.

'Heb je geen roedel dan? Uitgestoten ofzo? trouwens zoveel valt een wolvin niet op in de bergen, je bent hier ook nog redelijk veilig. Zo nu en dan komen er wat vampiers langs... alleen die verbranden we..... ik scheur ze aan stukken voor elke stap die ze wagen te zetten op dit terrein.... eens heb ik genade getoond wegens eer voor de doden alleen als ik ze nu zie. Zijn ze beter af dood dan in mijn handen,' Dacht hij, "sorry ik liet me meeslepen," zei hij daarna lachend. Selene was terug gelopen en zat weer op de hoge rots. De rust keerde terug en langzaam kwam er een groep bokken voorbij. Delaney's maag zat vol dus ze had er geen behoefte aan om hun te volgen. "Als je het wenst mag je ook verkiezen om te blijven. Ik heb geen problemen met een wolvin in huis, zolang je me maar niet s'nachts opeet." Lachte Seth en Selene lachte mee. Er ontstond een grijs over Delaney's gezicht. Ze liep hun richting op en ging rustig zitten. Haar staart zwiepte zacht heen en weer. Zonder zijn eerste vraag te beantwoorden zei ze simpelweg. 'Dankjewel Seth.' Daarna gaapte ze licht en ging liggen. Rustig bleef ze zo liggen en uiteindelijk sloot ze haar ogen even. Haar staart zwiepte zacht en ritmisch over de vloer terwijl ze rustig in een lichte slaap viel.

'Dankjewel Seth.' zei Delaney en hij glimlachte. Hij zag hoe ze langzaam in slaap viel en ging op de rots verderop zitten. Hij voelde een been tegen de zijne in een seconde en zag dat Selene naast hem was verschenen. "Waar droomt ze over?" vroeg ze kalpmjes. Seth schudde zijn hoofd "dat is haar privacy, ik doe dat niet." zei Seth. Selene zuchtte, "ik weet jouw dromen ook allemaal dus..... charmant trouwens, jij als heerser. Dat zou het hier een stuk fijner vinden, of wanneer je droomt over een gevecht, altijd leuk. Of die droom waarin je denkt aan dat elf meisje. Dat is schattig ookal is het pas 1 keer gebeurt," zei Selene lachend. Seth keek haar aan en Selene haalde onschuldig haar schouders op. "Trouwens, je weet dat ik in die droom eerst een paar honderd vijanden dood en dat zij erin voor kwam toen ik even langs elven gebied ging om een stuk af te snijden?" zei Seth. Selene grijnsde en knikte. Seth zuchtte en streek langs Delaney's vacht. "Selene, hoelang is het geleden?" vroeg Seth. "14 jaar... jonge heer Seth, dat jij het boek vond en mij leerde op te roepen. Veertien jaar geleden. Twaalf jaar geleden dat ik je toen oudere broer met je hebt vermoord en 6 jaar geleden dat we je zusje van kant hebben gemaakt." zei Selene kalm. Seth knikte, "mooie tijden, als ze me niet in de weg hadden gelopen dan waren ze er nog." zei hij rustig. Beide keken naar Delaney, "Die zwakte voor moordenaars en roofdieren heb ik ook... mede door jou maar ook oorspronkelijk" zei Selene en streek met haar licht gekleurde hand over Delaney's flank.