Stupid Vampire's

Vyndi gromde terwijl ze wegrende van het kamp. Ze kreeg tranen in haar ogen maar bleef doorrennen. Moest ze zoveel opgeven voor haar liefde voor Joey? Ze zou het doen ook! Dat hun nou allemaal jaloers op haar waren. Vyndi begon rustiger te lopen en keek rond. Het was een groot rotslandschap. Ze was in het Tovenaarsterritorium. Ach wat maakte het haar uit. Dan zou ze maar gevonden worden. Ze ging zitten op een grote vlakke steen en zuchtte. Ze sloot haar ogen en sloeg haar hoofd tegen de steen waar ze half tegenaan leunde. Daarna legde ze haar hoofd in haar handen en voelde een traan over haar wang gaan. Ze dacht aan wat een aantal meiden tijdens de jacht tegen haar hadden gezegd. Ze hadden haar verteld dat Joey alleen met haar ging omdat hij haar zielig vond. Het zou haar normaal koud laten. Maar het deed haar pijn, te weten dat degene die het had gezegd, ze ooit als goeie vriendin had beschouwd. Vyndi zuchtte pijnlijk maar bleef in dezelfde houding zitten. Als het aan haar lag bleef ze daar nog wel een tijdje zitten. Ze zou wel wachten tot iemand haar ging zoeken, waarschijnlijk zou dat Joey zijn. Of Raven. Ineens hoorde ze voetstappen. Haar hoofd schoot omhoog en ze keek angstig naar waar de voetstappen vandaan kwamen. Ze ging in vluchtpositie zitten en wachtte op degene die zou komen.

(Only Ginny)

'Ginny je kan dit niet, je moet stoppen' Schreeuwde een ander tovenaars meisje. Ginny moest het kunnen ze moest Desilio kunnen. Desilio is een spreuk om een draak van vierenveertig meter uit je toverstok te laten komen. Je wist nooit wat voor draak het was, goed of slecht... 'Ginny stop je kent ze allemaal veder je hoeft dit niet te kunnen' Sprak ze nog een keer. Ginny richte haar toverstok op het meisje. 'Amnes..' sprak ze, maar werd onderbroken door het meisje. 'Nee... NEE GINNY NIET DOEN!' Zei ze. 'Amnesia!' Sprak ze. Het meisje viel op de grond. Ze zal zo weer bij komen, maar wat er vandaag was gebeurt zou ze niet herineren. 'Ginny ben je hier' Hoorde ze de stem van de leider. NEE, dacht Ginny ze mocht niet betrapt worden. Ginny sprong uit het raam, en rende weg. Het meisje wat dat net allemaal zijn had ze nooit gemogen. Ze zag een meisje zitten. Ze was aan het huilen. Ginny liep rustig naar haar toe. 'Wat is er?' Sprak ze. De zon scheen. Het was een warme dag. De takken van de paar bomen die er stonden waaide heen en weer in de warme wind. De zon scheen op haar haar, dat daardoor ook glimde. Wie was dit meisje en wat zocht ze hier?

"Wat is er?" Hoorde ze zacht een stem zeggen. Ze keek op en voelde haar mascara over haar hele gezicht zitten. Ze zag er vast nu niet uit. Maar wat zou het haar uitmaken. Het was duidelijk een Tovenaar, maar zij had nog niet door dat zij een Vampier was. Ze stond op maar hielt haar verdedigingshouding aan. "Wat maakt jou dat uit. Alsof er iemand om mij geeft." Vyndi sprak de woorden bitter uit. Ze zag geen licht nu. Het viel haar nog mee dat de Tovenaar haar niet had aangevallen. Ze keek even naar het meisje. Ze leek niet oud, waarschijnlijk een jaar of 20 maar zeker niet ouder. Haar donkere haar stak af tegen haar lichte huid. Ze bleef stil staan en zuchtte terwijl ze wachtte op het moment dat ze ontdekte dat Vyndi een Vampier was.

"Wat maakt jou dat uit. Alsof er iemand om mij geeft." Zei het meisje. Ginny zuchte even. Ze lege har hand op Vyndi haar schouder. 'Dat moet je niet zeggen, er is altijd iemand die om je geeft! Van welk ras dan ook! Ik vind dat als iedereen zig een beetje aanpast dat iedereen mer elkaar op zouden moeten kunnen schieten... Kijk ik denk wel dat je me snapt, want jij bent een vampier, en je valt me niet aan, ieder ander ha het wel gedaan' Sprak ze. Ze wist het al toen ze aan kwam, maar ze vond vampiers wel stoer, maar het was zo jammer dat je leeg gezogen werd door de vampiers. Ze glimlachte zelfverzekert.