Glory to the dead.. O just shut up stupid vampire

Mimi zuchtte en sprong over het hek heen. Daar was ze dan. Ze moest dit doen, wou ze later terug kunnen komen voor haar dochters. Ze waren nu bij Mordon, daar waren ze veilig. Als Mordon ze al naar Hunter zou brengen zou Hunter ze onderbrengen. Hunter zou goed voor ze zijn. Absoluut, zolang hij niet wist dat zij de moeder was. De overdreven geur van bloed prikkelde haar neusgaten en ze moest weer kokhalzen. Ze zakte door haar knieën en viel op de grond. Op haar handen steunend gaf ze opnieuw over. Tranen stroomde weer over haar wangen terwijl ze zo bleef zitten. Plotseling klonken voetstappen en Mimi hief haar gezicht om recht in de ogen van de vampier te kijken.

IEDEREEN MAG MIMI PESTEN
EN DAN BEDOEL IK OOK ECHT PESTEN

Verveeld hing Brandon in het kamp rond. Hij had geen zin om Elias weer te gaan trainen, die jongen deed wel zijn best maar kon hem gewoon niet tippen. Bijna niemand die aan hem kon tippen, dat werd op een gegeven moment best wel saai. Langzaam begon hij te lopen en keek even in het rond. Het was ook al altijd zo saai in het kamp, er was gewoon niks te doen. In de verte zag hij een vrouw staan met lang blauw haar en even fronste hij en liep in haar richting. Zijn voetstappen waren simpelweg onhoorbaar en hij zag haar kokhalzen en door haar knieën zakken. Zacht grinnikte hij en ging toch iets harder lopen zodat hij voor haar stond. Hij zag de tranen over haar wangen lopen en glimlachte sadistisch. Zodra ze opkeek ontmoette Brandon haar blik en hij grinnikte weer. ''Kan je het niet aan jonkie?'' Vroeg hij honend en sloeg zijn armen over elkaar. ''Of ben je zo zielig dat je moet janken omdat je jezelf een monster vind?'' Zelf had hij natuurlijk meer ervaring in dit leven dan zij, zij was hun nieuwste lid. Maar er was iets vreemds aan haar, niet dat het hem veel kon schelen, zolang hij maar wat te doen had. En op dit moment was dat het irriteren van haar.

BRANDY!!

Na zijn opmerking hoorde hij haar grommen en hij lachte weer. Ze kwam overeind zodat ze net zo groot was al hij. Jij... Hebt werkelijk geen idee... Met wie je te maken hebt.. Smerige bloedzuiger!" Siste ze en greep naar haar keel. Onbewogen bleef hij staan en keek haar aan. ''Als ik een smerige bloedzuiger ben wat ben jij dan wel niet? En bovendien boeit het me niet met wie ik te maken heb, weet jij dan met wie jij te maken hebt?'' Zijn stem klonk kil en spottend. Hij was niet bang voor anderen, vooral niet voor meiden. En dood was hij toch al dus wat deed het er nog toe? Ze keek diep in zijn ogen en hij gaf nog altijd geen krimp. "Mijn naam, smerige bloedzuiger, is Mimi Telrúnya, en ik ben Queen of the Elves. En ik ben niet gediend van jouw lage woorden!" Het was duidelijk at ze haar woorden krachtig wilde laten klinken, maar ze faalde. hij keek op haar neer toen ze weer door haar knieën zakte en hij lachte. ''Geweldig, nog een elf hier.'' Sprak hij koeltjes. ''En onder ons ben jij niks, zeker geen Queen.'' Hij lachte weer en haalde een hand door zijn zwarte haar. Zijn ogen kil en uitdagend.

-do you now know why I love my Brandy?

Zijn opmerkingen vielen blijkbaar verkeerd bij haar, want ze gromde weer. "EN WAT BEN JIJ DAN WEL! Sta jij dan zo hoog hier!'' Ze gromde opnieuw maar bleef zitten. Bradon snoof even en keek weer op haar neer. ''Heb ik dat dan ooit gezgd?'' Sprak hij kil en zoner zich ook maar iets van haar aan te trekken. ''Maar zoals ik net al zei, je bent zielig, bang om de waarheid onder ogen te zien.'' Brandons blauwe ogen stonden vol spot. Hij lachte weer en keek naar Mimi. Hij stond ook niet zo hoog, maar dat wilde hij ook niet. Nu kon hij nog weggaan zonder dat iedereen het hoefde te weten. En dat was voor hem goed genoeg. ''Het brand nietwaar?'' Vroeg hij spottend en lachte weer.

Brandon wachtte haar reactie af, eigenlijk vond hij dit wel leuk. Ze mocht dan wel de queen van de elven zijn, hij was totaal niet onedr de indruk van haar. Integendeel zelfs, met haar spotten was nog leuker zelfs. Ze gromde nu alweer en stond weer af om hem aan te kijken met haar ijsblauwe ogen. "Mijn bloed loopt door de aderen van het nagelsacht van Setherian Fell'dan! En niemand, en zeker niet jij hoeft mij te vertellen wat ik voel, en hoe het ook brand of niet! Ik ben nog liever dood dan dat ik jou je zin geef." Hij gaf geen krimp bij het horen van de kracht in haar stem ''In principe geef je al toe,'' antwoordde Brandon koeltjes en lachte toch weer. ''Maar goh hoe hopeloos zal jouw nageslacht wel niet zijn, net zoals dat van die moordenaar?'' Brandon had nog altijd een hekel aan de King van de tovenaars, die zonder reden drie soortgenoten van Brandon had gedood. ''En laat me raden, jij bent zo hopeloos dat je een vampier bent geworden zodat je voor eeuwig bij hem kan blijven?'' Zijn snerende toon was nu onmiskenbaar en hij keek Mimi strak an.

Zonder enige idee te hebben wat er allemaal hiervoor gebeurd, was liep ze het kamp op. Haar wittige lokken zwierde alle kanten op bij de stappen die ze zetten. Ergen in de verste lang een meisje met lang blauw haar op de grond, waar tegenover een zwartharige jongen stond. Duidelijke manipulatie. Haar iris was ondertussen groot geworden door het licht dat in haar ogen scheen. Haar neiging naar bloed was zelden zo groot geweest. En precies voor haar stonden twee perfecte mensen die haar van haar dorst konden helpen. Even stopte ze met lopen en bekeek de twee weer. Ze pikte een paar woorden op die leken op "Mijn bloed loopt door de aderen van het nagelsacht van ...! En niemand, en zeker niet jij hoeft mij te vertellen ..., en hoe het ook brand of niet! Ik ben nog liever dood ... geef." veel meer kreeg ze niet mee. En vol nieuwsgierigheid liep ze op de twee af. ''En laat me raden, jij bent zo hopeloos dat je een vampier bent geworden zodat je voor eeuwig bij hem kan blijven?' was het enigste was ze van het gesprek meekreeg. Met haar grote pupillen keek ze het blauwharige meisje op de grond aan, vervolgens liet ze haar oog op de jongen naast haar vallen. Langzaam gleed ze eroverheen met haar oog. Beidde waren duidelijk vampieren, en langzaam ging ze met haar tong langs haar lippen. ''zo, zo wat zijn we hier aan het doen, we pesten toch zeker geen jonge dames, of wel.'' Snel draaide ze zich weer om en keek naar de vrouw op de grond. Langzaam, met een grijns van oor tot oor schudde ze met haar hoofd heen en weer.

Kan Modoka joinen :'3

Omdat de jonge vampier toch niks naders te doen had struinde hij maar wat rond over het territorium van de vampiers, het enige territorium waar hij tegenwoordig niet zonder pardon werd weggejaagd, of zelf vermoord, al zou dat laatste misschien een verlossing zijn. Plotseling trok er iets zijn aandacht, er waren drie personen waarvan hij er een direct herkende, Brandon, de tweede was een andere leerling van de vampiers, Madoka als hij zich niet vergiste, maar de derde herkende hij niet direct en zijn nieuwsgierigheid dwong hem ertoe er toch even te gaan kijken. Behoedzaam liep hij dus op het drietal af toen er een stem klonk "En wat zou JIJ dan wel willen doen aan mijn dorst he, smerige vampier!" de derde persoon, die toch wel duidelijk een vrouw was riep het uit, wat een vreemde zin daar kon je ook niets uit opmaken. Hij bekeek de vrouw beter en zag haar lange blauwe lokken, dat kon toch niet? Elias liep nog dichterbij zodat hij aan de rand van de plek met de drie personen stond en hij het gezicht van de vrouw kon zien. 'Vrouwe!' riep hij verschrikt uit toen hij hara herkende 'Wat doet u hier?' het was bijzonder stom voor een elf om zomaar het vampieren territorium op te lopen, zelfs voor een koningin.

"Roxanne.." Gromde ze licht. "Wat is dit voor Freakshow!" Riep ze uit. Rox keek haar aan en lied en klein glimlachje vallen. "Dit is gene freakshow, dit is hoe het hoord of vind je van niet?" Rox keke haar doods aan en zuchte toen z verdiende dit niet ookal had ze me verlaten bij ed verandering. Rox keke nara de andere vampiers met een nog ereger doode blik. "Brandon hier komen! Wat heb jij gedaan vieze zwakke vampier!" Rox keek hem ana terwijl ze ene grom van haar lippen lied agglijden en hem strak aan keek. "Zo ga je het nog verteleln of moet ik het uit ej slaan?" Rox keek hem nog steets pisneidig aan met ene gezicht en houding dat ze elk moment hem wat ana kon doen. Wa zou hij alelmala egdaan hebben dacht Rox in hara gedachten maar lied nooit medelijden zien dat verdiende niemand NEVER!

(flauwe post kort had gene inspi hier op sorry)