The worst day in my intyer life!

Enya smeet de deur met een harde klap dicht, ze was woedend. Hoe haalde die rotelfen het in hun hoofd. Een oorlog tegen de vampiers, die queen was niet goed snik dat ze nog wilde leven nadat ze gebeten was. En die tovenaar was ookal zo'n leeghoofd, ze rukte ruw een handoek van het haakje en ging nijdig in bad zitten. Deze oorlog zou nog eens het einde van Fantasia kunnen worden. Ze droogde zich af en pakte een blauwe jurk uit de kast, ze deed een schort voor enging de aardappels schillen. Ze schilde met zo'n kracht dat het leek of iedere knol haar een groot persoonlijk onrecht had aangedaan. Er werd geklopt, 'Wat nou weer?!' riep ze kwaad naar de deur. Ze had haar stem niet meer onder controle.

Loriana liep met rustige tred door het feeendorp. Ze had al een paar dagen geen les gehad, en ze wilde enya eens verrassen. Ze had een mand bij met zelfgeplukte bloemen bij met daarin een erg zeldzaam kruid dat ze had gevonden op de heide. en ze huppelde zingend door de straten. Sommige feeen keken raar op, een fee van 15 die noghuppelde en zong was duidelijk nog een teken dat er nog veel speelsheid in haar zat. Haar ogen twinkelden. Ze ging nu weer lopen, want ze voelde dat er nu wel heel veel ogen op haar gericht waren. Rustig klopte ze aan, en deinsde even verschrikt terug bij het horen van de rouwe en sneerende stem van Enya.'wat nu weer?' krijstte ze, en met een diepe demhaling sprak Loriana:''Enya? Ik ben het Loriana, ik wilde even kijken of alles goedging..''[ Ze slikte even bang dat Enya woest naarbuiten zou komen en haar weg zou jagen. Ze keek nog steeds naar de dichte deur, en haalde nog een keer diep adem.''kan ik binnen komen?''

'Enya? Ik ben het Loriana, ik wilde even kijken of alles goedging..' Enya bedaarde en legde haar vork met een klap op tafel. 'kan ik binnen komen?' Enya deed de deur open, ze voelde zich schuldig dat ze zo uit de bocht gevlogen was. 'Sorry, Loriana. Kom binnen, ik heb gewoon een pesthumeur.' Ze ging weer aan tafel zitten en schoof nog een bord met eten naar Loriana toe. 'Heb je gehoord dat er een vreselijke oorlog komt? Ik ben gewoon bang dat het het einde zal betekenen. Ik probeer al maanden uit te vissen waarom die vampiren queen niet beter op haar onderdanen heeft gelet. Weet je Loriana, ik ben nog nooit van mijn leven zo bang geweest...' Ze roerde door haar eten en legde haar hand onder haar kin.

Loriana keek hoe de deur openvloog, en ze deed even een stapje achteruit.''Sorry, Loriana. Kom binnen, ik heb gewoon een pesthumeur.'' Enya ging weer aan tafel zitten, en Loriana volgde. Ze kreeg een bord met eten naar haar toegeschoven, en dankbaar nam ze het aan.'''Heb je gehoord dat er een vreselijke oorlog komt? Ik ben gewoon bang dat het het einde zal betekenen. Ik probeer al maanden uit te vissen waarom die vampiren queen niet beter op haar onderdanen heeft gelet. Weet je Loriana, ik ben nog nooit van mijn leven zo bang geweest...'' Ze roerde door haar eten en legde haar hand onder haar kin. Loriana was stil, en in haar gedachten ging ze terug naar de Vergadering. Ze zuchtte even, en legde haar vork neer.''Ikweet het ook niet Enya, ik voel me ook niet meer op mijn gemak, maar ze doen het juiste, ze zijn niet voor niets tot King en Queen gekroond, bovendien maak ik me zorgen om mijn zus Sheila, ze is zichzelf niet meer, ik ben bang dat ze gebeten is door een vampier, ze loopt al dagen rond als een zombie..'' Ze richtte zich weer op het eten, maar helaas, ze had geen honger meer. Ze vond het fijn om met Enya te praten, dan konden haar zorgen niet meer zo opkroppen.

(sorry voor de laatheid D:)

''Ikweet het ook niet Enya, ik voel me ook niet meer op mijn gemak, maar ze doen het juiste, ze zijn niet voor niets tot King en Queen gekroond, bovendien maak ik me zorgen om mijn zus Sheila, ze is zichzelf niet meer, ik ben bang dat ze gebeten is door een vampier, ze loopt al dagen rond als een zombie..'' Ze richtte zich weer op het eten, ze leek geen honger meer te hebben. 'Werkelijk?' vroeg Enya geschrokken. 'Zal ik eens met haar gaan praten? Ik ben healer, ik herken de symptomen van een gebetenen.' Ze aaide Loriana even over haar rug. Haar zus was 10 jaar spoorloos geweest en nu bleek ze tante te zijn van twee kleine meisjes. 'Puck is bij me geweest, hij vertelde me wat onze taak wordt tijdens de oorlog. Jij en ik verzorgen de gewonden terwijl Maxime ons bewaakt, we moeten je training dus een beetje versnellen want we zijn nog niet bij ''oorlogletsels en traumawonden''. Kom morgen weer naar me toe dan leer ik je hoe je amputeert, het is geen leuke les maar het hoort er bij... helaas...' Een flauwe glimlach verscheen om haar mond.

(goh, ik wist niet eens meer dat ik deze was begonnen xD)