Peace, love and friendship..... sounds like a fairytale

Celeste lag kalm aan de rand van het riviertje te kijken hoe de kinderen in het water speelden, op haar buik liggen en met haar wapen dicht binnen bereik. 'Kinderen...' zuchtte ze en glimlachte naar een meisje dat een jongentje onder trok onderwater. Haar ogen gleden af naar de moeder van de kinderen die tot haar benen aan de over stond. Ze zou later ook kinderen willen, alleen was het teveel gedoe voor haar. Zolang wachten met een bollebuik, zo veel pijn tijdens het bevallen en de problemen die kinderen meebrachten het was nog te veel voor haar om aan te denken. Langzaam pakte ze haar wapen en drukte die tegen haar aan. Zacht plaatste ze haar lippen tegen het lemmet van haar 9ring broadsword, langzaam kuste ze het lemmet en haalde haar mond toen weg. Haar licht rode lippenstift had afgegeven en zat op het zwaard. Het fluwelen doek dat erachter zat voelde zacht aan tegen haaar gezicht en ze zuchte. "Tot ik ooit iemand vind blijf jij mijn grootste schat," zei ze zachtjes tegen het wapen. Het was speciaal voor haar gemaakt door haar moeder en vader. Zowel menselijk als elfs wapen, iets wat haar betoverde door de gratie en sierlijkheid. Hoewel ze pas enkele keren gedood heeft, heeft ze met haar wapen verwond en ontwapend. Zachtjes glimlachte ze en keek weer naar de spelende kinderen terwijl ze over hen waakte van een afstand.


-Iedereen mag reageren, gelieve de kinderen niets te doen vampiers... want dan zijn jullie nog lang niet jarig-

Cressida liep wat rond. Ze was dan wel een vampire maar ze had een goede kant. Ze zou nooit slecht zijn. Je kon haar vegatarisch noemen. De vampier nam daarom ook alleen maar dieren, waarvan ze wist dat ze niet meer lang zouden leven of pijn leden. Soms als ze echt het jacht instinct over nam, dan jaagte ze roekeloos op de dieren. Maar dat kwam zelden voor, ze was nogal voorzichtig met wat ze deed. Ze wilde natuurlijk niet veel wezens op haar dak hebben. Cressida wilde namelijk nog lang niet dood. Ze was net een nieuw leven begonnen. De vampier liep naar een meer. Ze wist niet waar ze was. Maar in ieder geval ergens in deze wereld. Plots zag Cressida iemand staan. Ze bleef zelf abrupt stilstaan en keek, de waarschijnlijk, ridder aan. Het meisje glimlachte en liep op haar af. Een goede zelfbeheersing zorgde ervoor dat ze nooit iemand zo maar zou aanvallen. Ze stak haar hand netjes uit en glimlachte. 'Mijn naam is Cressida Papillon.'

. 'Mijn naam is Cressida Papillon.' zei een meisje dat naar Celeste toe was gelopen. Celeste nam de hand aan en schudde die. Ze bleef echter liggen en glimlachte, "Celeste Muzen, healer van de ridders." stelde ze zichzelf voor aan het meisje. Ze pakte haar zwaard op en stopte die veilig op haar rug en glimlachte. "Mooie dag is het hé Cressida, heerlijk weer voor een dagje buiten bij het meer." zei Celeste terwijl ze naar de lucht wees, enkele mini wolkjes waren te zien maar buiten dat scheen de zon zachtjes en gaf haar huid een beetje warmte wat haar goed deed. Celeste stond toch maar op en glimlachte naar het meisje dat ze nooit eerder had gezien, zijzelf was deels elf maar toch kende alle ridders haar. Sommige mannen bewonderden haar uiterlijk al liep ze er niet mee te koop. Ze had het niet erg op teveel mannelijk gezelschap dat gaf haar een angstig gevoel. "Volgens mij heb ik je nooit eeerder gezien Cressida," zei Celeste vriendelijk glimlachend.

'Dat kan kloppen, ben hier net nieuw' Glimlachte Cressida naar Celeste. Ze mocht haar nu al wel. Celeste was aardig, dat was haar eerste indruk. Wat nog bijzonder was, was dat Cressida veel dingen op een zingerige manier hoorde. Vroeger was ze opgevoed met muziek en alles wat ze van de natuur kon horen of van de stemmen, vond ze op een bepaalde manier een zingerige manier hebben. Glimlachend keek ze eens naar Celeste. Ze keek naar de lucht en keek naar de wolkjes die aan de lucht hingen. Het leek net alsof ze het er gewoon op geschilderd hadden. De structuur was dan ook zeer mooi. De vampier keek terug naar de ridder naast zich. 'Inderdaad het is een mooie dag.' Even keek Cressida rond. Het was hier ook prachtig. Ze was altijd makkelijk in dingen bekijken. Het enigste wat ze nog over had van haar menselijkheid. Ze kon alles goed opvangen, verwerken en omgaan met wat ze was.

'Dat kan kloppen, ben hier net nieuw' Glimlachte Cressida vrolijk wat Celeste al liet glimlachen. 'Inderdaad het is een mooie dag.' had ze even later gezegd en Celeste knikte, "Inderdaad, alleen kwam je hier om te zwemmen Cressida? Want... anders ben je hier gewoon per ongeluk gekomen en dat is niet verstandig er zijn zat anderen die minder vriendelijk zouden zijn." zei Celeste en ze glimlachte weer even voordat ze zich uitrekte en het gras van haar kleren veegde. Zelf had ze wel zin in een koele duik alleen had de kleren ervoor niet en als ze haar kleren moest laten drogen had ze grote problemen gekregen en dat had ze liever niet. Straks had iemand haar dang ezien of het doorverteld en ze had al liever niet dat ze opviel.

Cressida dacht eens na. 'Ja ik denk dat ik zo wel een duik neem.' Glimlachte ze even. 'Weet jij wat hier allemaal wonen? Aan wezens?' Vragend keek ze naar Celeste en liep een klein stukje het water in. Cressida zou alleen nog maar warmte voelen, van de kou wist ze niks meer. Wat het meisje wel wist, was dat ze in dit vampieren leventje van haar nog niet genoeg had mee gemaakt. Tenminste dat vond Cressida zelf. Zuchtend keek ze even op naar Celeste en glimlachte naar haar. Zelf liep ze verder het water in. Het enige wat ze miste van haar mensen leven was dat ze niet vrienden met iedereen kon worden sinds ze veranderd was. Dat maakte haar nieuwe tweede leven wat vervelender. Ze deed namelijk niks en dan hadden ze meteen al voor oordelen dat ze slecht was. Maar zo was Cressida niet, nee ze had haar vriendelijke kant mee uit haar mensenleven naar haar vampier leven genomen.

. 'Ja ik denk dat ik zo wel een duik neem.' Glimlachte ze even. 'Weet jij wat hier allemaal wonen? Aan wezens?' Vragend keek Cressida haar aan en liep een klein stukje het water in. Celeste glimlachte, "Dit is ridder territoria, jij bent een vampier, dat ik dat nu pas zie.... in ieder geval, wees maar niet bang. Alleen als je een van de mensen hier iets aandoet......." zei Celeste waarschuwend terwijl ze haar hoofd afkeurend schudde en haar wapen trok. Haar zwaard lag tegen haar borstkas en buik aangedrukt waarbij het uiteinde vlak langs haar hoofd gleed. Ze streek langs het lemmet en glimlachte liefjes. Ze was nou eenmaal opgegroeid tussen allemaal mensen jongens als klein elfen meisje. Ze had geleerd vriendelijk te blijven doch zichzelf te kunnen beschermen. Hoewel dat pas echt goed begon toen de jongens dingen van haar wouden. Als ze haar nakeken, kreeg Celeste het nare gevoel dat ze haar niet erg mochten wegens het elf zijn.... alleen iedereen bleef vriendelijk dus zijzelf ook. Ze keek met een glimlachje naar Cressida die het water in was gelopen. Ze zuchtte even, dan werden haar benen maar nat. Ze deed haar schoenen uit en liep toen zachtjes en kalm het water in en voelde de koele aanraking op haar benen.

Cressida glimlachte. 'Ik leef op dierenbloed, so don't worry about the people. Ik neem alleen maar dieren die op het laatst zijn of die hele erge pijn lijden.' Ze glimlachte. De vampier sloot haar ogen en dacht even na. Ze opende weer haar ogen en keek naar Celeste. Soms had ze gewilt dat de mens was gebleven, maar ze was ook wel ergens blij dat ze een vamp was.
Rustig liep ze verder het water in. Het meisje zou straks zo weer droge kleding hebben.

[Een beetje kort maar ik weet niet veel meer]

'Ik leef op dierenbloed, so don't worry about the people. Ik neem alleen maar dieren die op het laatst zijn of die hele erge pijn lijden.' zei Cressida. Celeste zuchtte, "gelukkig," zei Celeste. Ze pakte haar wapen, gooide het vast in de grond aan de oever en sprong toen het water in. Liever nat in het koude water dan in de hite te blijven. Celeste was het water in gesprongen en dreef even rond, het water was verfrissen en toch verkoelend. Celeste glimlachte terwijl ze even rond zwom en ze stond evenlater op in het ondiepe gedeelte. Celeste glimlachte en gooide wat water door haar haren en streek die even stijl achterover. "Het is lekker inderdaad." zei ze lachend.