I don't remember me annything

Samina liep met haar boog in haar handen maar kon niet goed nadenken. Ze had twee weken geleden een zwoele nacht achter de rug maar kon zich niet meer herinneren wie het was geweest. Ze hoorde een geluid en wilde zich omdraaien en haar boog spannen toen er een hevige steek door haar heen ging. Ze kromp ineen en omklemde haar onderbuik. Haar ogen stonden groot van de schrik en het zweet parelde in haar nek. Ze kon niet... nee onmogelijk..... maar waarom had ze dan een steek in haar baarmoeder gevoeld? Hoe kon ze zwanger zijn? Ze kromp nog dieper ineen en zakte op de grond. Tranen stroomden over haar wangen terwijl de pijn iets minder werd.

(iemand mag haar nu zo vinden)

Felix slofte door het woud. Ze schopte tegen een eikel aan die met een grote boog weg vloog. Ze had haar wapenuitrusting verruild voor een soepel zwart tuniek. Ze zuchtte, ze zag Hunter niet zo vaak meer en dat vond ze jammer. Haar zwarte, vergiftigde zwaard hing aan haar zijde, bungelend tegen haar zij. Ze liep zonder reden het struikgewas in. Donkere schaudwen vromde projecties van bladeren op de stoffige grond. Ze zag haar zus samina ineengedoken op de grond zitten. Haar boog slordig neergegooid naast haar. Felix trok vragend haar wenkbrauw op, en zag zweet parelen op het voorhoofd van haar zus. Felix liep met grote passen naar Samina toe, die zachtjes aan het huilen was. Ze legde een hand op haar schouder en tilde liefelijk het hoofd op van haar jongere zus. Samina moest eens weten, hoe oude ze eigenlijk was.''Wat is er gebeurd?'' Vroeg Felix op een bezorgde moedertoon.

(goed als ik de leeftijd verklap?)

(ja is goed)

Samina voelde een hand op haar schouder en een bezorgde stem vroeg: 'Wat is er gebeurd?' Samina keek op. 'Felix!' Ze kon zich niet meer in bedwang houden en viel haar zus om haar hals. 'Ik....ik....ben....ik...heb....' Ze kon niet meer uit haar woorden komen en snikte luidkeels. 'Laatst had ik..... nouja.... ik weet niet meer wie maar ik denk.... dat ik zwanger ben....' Kwam er met korte stoten uit.
Ze legde haar hoofd op haar zus borst (is niet vies bedoelt) en haar rustige hartslag maakte haar ook rustig. 'Wat moet ik doen?'vroeg ze met een benepen stemmetje.

(flut kort)

(hoe ga ik dat doen 0.0)



Stamelend vloog Samina Felix om de hals, en legde haar hoofd op haar borst. Felix sloeg haar arm om haar heen en wiegde haar zachtjes heen en weer. Ze probeerde haar zus zo goed als het kon te troosten. Dat Samina zwanger was kwam lichtelijk hard aan bij Felix. Ze pakte Samina bij de schouders en keek haar recht in de ogen.''Wat moet ik doen?'' Prevelde Samina met een beknepen stemmetje.''Je kan niks doen, je moet het laten gaan. Weet je wie het gedaan heeft?'' Vroeg Felix proberend Samina niet te raken met deze woorden.''Ik weet hoe het is, maar je moet niks doorvertellen, bovendien is het een mooie leeftijd ...'' Felix kapte haar zin halverwege af. Ze had al bijna alles verklapt. Ze gooide haarzelf nog de dood in. Ze slikte en haar adamsappel ging op en neer. Ze liet Samina zachtjes los en stond op. Ze draaide zich va haar af en staarde door de bossen, alsof ze iets belangrijks zag. Dit kon nog wel eens fout gaan.

'Wat moet ik doen?'' Prevelde Samina met een beknepen stemmetje.''Je kan niks doen, je moet het laten gaan. Weet je wie het gedaan heeft?'' Vroeg Felix proberend Samina niet te raken met deze woorden.''Ik weet hoe het is, maar je moet niks doorvertellen, bovendien is het een mooie leeftijd ...'' Felix kapte haar zin halverwege af. Samina veegde haar ogen af terwijl Felix opstond en naar het bos tuurde. 'N-nee, ik weet echt niet wie het was, ik kan me niks meer herinneren.' Ze zuchte trillerig en dacht na. Felix had gelijk, ze moest het gewoon accepteren, en even voelde ze een vlaag van enthousiasme. Een eigen kind, hoe zou dat zij? Maar wat bedoelde Felix met 'het is er een mooie leeftijd voor' , ze vond 28 redelijk goed, maar nog staads wat jong. Ze keek naar Felix, die haar altijd zo gesteund had.

Felix staarde het bos in, wetend dat Samina's ogen in haar rug brandde. Ze zuchtte kort en draaide zich om, haar blik glijdend over haar nu kalmerende jongere zus.''Weet je...Je hebt een mooie leeftijd, 28 jaar.'' Het kwam er een tikkeltje onvoorzichting uit. Ze kwam weer zitten naast Samina haar zwarte ogen op haar gericht. Als je goed keek waren haar ogen niet zwart, maar erg donkerblauw. Ze trok Samina naar haar toe en wiegde haar heen en weer, sussend bedoelt.''Het komt goed, je vindt de vader wel, het komt zeker goed.'' Felix hield haar tweelingzus in haar armen. Een groot geheim was verklapt, een geheim dat felix lang in zich had gehouden en op dit tijdstip eruit was gekomen. Samina's tijd was gekomen, nog even en dan zou het gebeuren. Welke kant zou ze op gaan, speelde in Felix hoofd rond. Goed of slecht?

''Weet je...Je hebt een mooie leeftijd, 28 jaar.'' Het kwam er een tikkeltje onvoorzichting uit. Ze kwam weer zitten naast Samina haar zwarte ogen op haar gericht. Als je goed keek waren haar ogen niet zwart, maar erg donkerblauw. Ze trok Samina naar haar toe en wiegde haar heen en weer, sussend bedoelt.''Het komt goed, je vindt de vader wel, het komt zeker goed.'' Felix hield haar tweelingzus in haar armen. Samina voelde zich veilig. ''Felix, is er iets?'' vroeg ze verbaasd.

(hele erge flut)

''Felix, is er iets?'' vroeg Samina verbaasd. Felix slikte even maar keek haar glimlachend aan.''Weet jij dat je al 28 jaar oud bent, in plaats van 26 jaar? We zijn een tweeling.'' Fluisterde Felix schor en bijna onhoorbaar. Ze liet Samina los en ging in kleermakerszit op de grond zitten, ze zuchtte. Samina haatte haar nu wel waarschijnelijk als ze alles zou verklappen. Maar Felix hield wijselijk haar mond en zei niks meer. Ze staarde een tijdje naar de rondzwevende bladeren die door de wind werden voorgezet. Ze kneep haar ogen even dicht tegen het zonlicht, dat nu het hoogste punt had bereikt. Een stilte brak aan, en Felix was niet van plan die te verbreken.

'Weet jij dat je al 28 jaar oud bent, in plaats van 26 jaar? We zijn een tweeling.'' Fluisterde Felix schor en bijna onhoorbaar. Ze liet Samina los en ging in kleermakerszit op de grond zitten, ze zuchtte. Samina keek met lege ogen naar Felix. Ze kon geen woord meer uitbrengen, Felix had haar dit nooit vertelt. ''Wij.....jij....ik......'' stamelde Samina. ''Wat nog meer? Heb je nog iets voor me verborgen?'' Zei Samina, ze kon haar woede moeilijk verbergen. Ze hield nog steeds van Felix maar ze was woedend. ''Straks vertel je me ook nog dat jij papa en mama vermoord hebt.'' bromde Samina. Ze had precies het verkeerde gezegt. Felix werd lijkbleek.

Bij de naam van haar ouders trok Felix wit weg, waardoor haar ogen nog ingevalleender waren. Ze werd stijf en siste alleen:''Jij hebt niet gezien hoe onze ouders zijn opgegeten door wolven, je weet niet hoe het was.'' Felix werd overmand door woede en verdriet. Samina was dan wel haar tweelingzus, maa ze had geen recht op alle geheimen. De woede overwon het verdriet, en felix stond op en trok haar zwart, vergiftetegende zwaard. Ze wilde haar zus geen pijn doen, maar het was enkel een waarschuwing. Ze liet twee witte hoektanden zien.''Je kunt mij niet doden, ik ben een volbloed Darkelf en deels vampier, dus ontsterfelijk, als je dat nog niet wist, halfbloedje!'' Het kwam er vreselijk gevaarlijk en kwetsend uit, en Felix kwam dreigend op Samina af. Samina wist genoeg, sommige geheimen moesten nu eenmaal geheim blijven, want als het verklapt was waren de poppen aan het dansen. Felix twijfelde even maar liep toen resoluut door, haar zwarte zwaard glinsterde in haar hand, bijna spelend gooide ze het over. Felix had een zwaard, Samina alleen een boog, dus ze had meer kans. Maar, ze stond stil, dit was haar zus! Was ze dan zo moordlustig geworden, dat ze haar eigen zus wilde vermoorden? Ze schiette er moeilijk mee op, om haar te vermoorden. Ze liep dreigend op haar af, haar witte hoektanden glinsterden.

''Jij hebt niet gezien hoe onze ouders zijn opgegeten door wolven, je weet niet hoe het was.'' Samina keek haar aan, dit was even geen moment om medelijden te hebben. felix stond op en trok haar zwart, vergiftetegende zwaard. Samina lachte spottend en keek haar zus minachtend aan. ''Je bloedeigen zus? Denk je nou echt dat ik zo stom ben? Je hebt het lef niet, daarvoor ken ik je lang genoeg, je vertelt mij dat ik niemand kan vertrouwen en zelf loop je te flikflooinen met Hunter.'' Samina's stem zat vol tranen. ''Je kunt mij niet doden, ik ben een volbloed Darkelf en deels vampier, dus ontsterfelijk, als je dat nog niet wist, halfbloedje!'' siste Felix terwijl ze haar hoektanden ontbloote. ''Halfbloedje? Als ik jou tweelingzus ben ben ik net zo volbloed als jij! Doe dat zwaard weg, JE HEBT HET LEF NIET! JE KUNT MIJ OOK NIET DODEN!
JE BENT ZWAK FELIX!'' Plots trok er weer een pijnscheut door haar baarmoeder en ze zakte weer in elkaar. Met tranen in haar ogen keek ze omhoog. Door een waas zag ze Felix die geen hand uitstak. ''Dit moet mijn kind ook overkomen! Hoe kan ik het met deze familie laten leven?! Een verstoten en zwakke moeder, een verrader als tante en een vader die het niet kent! HOE KONDEN DE GODEN MIJ DIT AANDOEN?! WAAROM IK?!!!''

(You're in love with Mordon D:? Ik ga Morgana nadoen >3)

Felix deinsdde even achteruit, bij de uitbarsting van Samina en deinsdde achteruit, haar glinsterende ogen werden langzaam dof. Samina kende haar inderdaad te goed, maar Felix had het voordeel dat ze half vampier was, dus ze kon Samina wel doden als het kon. Het deed haar niks meer, Samina was nog wel haar eigen zus, maar ze had haar vader en moeder en hun jongere broertje met het zwaard wat ze in haar hand had zelf vermoord. Ze zuchtte liet het zwaard vallen en keek naar de huilende Samina die schreeuwend op de grond lag. Ze suchdde haar hoofd knielde neer en hees Samina overeind. Ze dwude haar tegen zich aan en suste haar.''Je hebt gelijk, ik had niet zo moeten reageren.'' Fluisterde ze zacht. Over de schouder van Samina keek ze naar het woud. Haar gedachten waren er niet bij, haar ogen glinsterden. Ze liet Samina weer los en keek haar aan, met een normale blik. Alles wat ze net had gezegd was niet gemeend.

Felix drukte haar tegen zich aan. 'Je hebt gelijk, ik had niet zo moeten reageren.' Fluisterde ze zacht. Over de schouder van Samina keek ze naar het woud. Samina voelde een rilling over haar rug gaan. 'Ik....asjeblieft, ik heb je nodig, ik kan dit niet alleen.' Ze dacht aan Mordon, Felix zou haar echt vermoorden als ze haar de waarheid zou vertellen. Ze slaakte een trillerige zucht en ging overeind zitten en streek het haar uit haar ogen. Mordon....ik hou van je, waarom zie je dat niet? dacht ze triest.

Felix voelde een rilling over haar zus' rug gaan. Er was iets niet aan de haak, maar Felix liet Samina eerst op adem komen. Samina slaakte een trillige zucht en leek een tijdje van de wereld. Felix zuchtte ook, maar het was een rustige zucht. Wat in Samina's hoofd rondspookte was niet belangrijk, ze zuchtte opnieuw en richtte haar ogen op haar zus. Ze was mooi, en ze zou binnekort wel iemand ontmoetten, of had ze hem al ontmoet? Felix keek haar een tijde onbegrijpend aan en schraapte toen haar keel.''Er zit iets dwars bij je, vertel wat scheelt het?'' Felix keek haar vragend aan, met een onheilspellend gevoel in haar maag.

Felix keek haar een tijde onbegrijpend aan en schraapte toen haar keel.''Er zit iets dwars bij je, vertel wat scheelt het?'' Samina werd nog misselijker en keek naar haar zus. 'M-mordon......ik......' De pijn zakte weer. Ze stond op en snoof even. 'H-hij is toch verliefd op Loveday?' vroeg ze trillerig. 'Nee, laat me maar even, ik moet nadenken.' Zei ze. Ze pakte haar boog van de grond en wierp een laatste glimlach op Felix. 'Ik denk dat ik het Semela noem en als het een jongetje word Samar.' Ze draaide zich om en liep naar het bos.

(wtf 0.0)

Felix staarde Samina verbaasd na. Had ze nou gezegd dat ze verliefd op Mordon was? Ze schudde haar hoofd, en toen begon ze over de namen van haar kinderen. Wist ze dat ze een tweeling zou krijgen of was het gewoon gokken? Samina liep weg van haar en haastig stond Felix op, stopt haar zwaard in de schede en holde Samina achterna. Ze kwam rustig tot stilstand en hield Samina vast bij haar arm.''Ben jij verliefd op..Mordon?'' Vroeg Felix met een wantrouwende blik. Ze zuchtte schudde haar hoofd nog een keer en deed haar haren achter haar oren. Dit was gekkenwerk! Ze liet haar tweelingzus los en keek haar met een blik aan die niemand kon thuisbrengen.

''Ben jij verliefd op..Mordon?'' Vroeg Felix met een wantrouwende blik. Ze zuchtte schudde haar hoofd nog een keer en deed haar haren achter haar oren. Samina slikte, dit was moeilijker dan vertellen dat ze een kind kreeg. 'Ja.' Zei ze kortaf en liep weer verder. Ze moest nadenken zonder iemand erbij. Ze draaide zich weer even om. 'Help me bij dit felix, je bent mijn zus en dat zul je altijd blijven.'