The unexpected meeting

Raven liep door het bos het elfen gebied in, hij was nieuwschierig hoe het er hier aantoe ging en kon zich niet tegen houden. Hij had veel slechte verhalen over het bos gehoort, maar raven was altijd al heel koppig en wou gaan kijken of ze echt waar zijn. Hij keek rond en zag dat het er heel anders uit zag dan waar hij vandaan kwam. Hij liep over het besneeuwde pat en keek rond, hij had nog niets van leven gezien maarja het was tenslotte winter. Het was moeilijk om door de sneeuw te komen en ruste even bij een boom. Hij hield zijn hand op zijn zwaard voor het geval dat er iets ergs kan gebeuren.


(raven en mim)

Met stille passen sloop de blauwharige elfen-queen door het bos. Haar pijl en boog gespannen en op scherp. Ze ging in haar spierwitte jurk vrijwel op in de omgeving terwijl haar blauwe ogen kil naar het figuur voor haar staarde. Mimi duldde geen Vampiers op haar territorium, en zeker niet terwijl ze in oorlog waren. Het misbakselige monster sloeg van het pad af naar de rivier en bleef rustten bij een van de bomen die de nu ijsweg maar ooit rustig kabbelende rivier onthulde. Hij hielt zijn hand op zijn zwaard, maar zo'n zielig stuk metaal was niets in vergelijking met wat zij in huis had. Ze ontspande haar boog geluidoos en pakte haar dolk uit de huls. Nogsteeds zonder een geluid te maken stapte ze naar voren en zo snel als ze kon legde ze het lemet tegen zijn keel aan en greep hem vast in een houdgreep. Ontkomen was onmogelijk. "Wat doet een mormel als jij op dit terrein bloedzuiger" Klonk haar fluisterende stem scherp in zijn oor en drukte het lemmet strakker tegen zijn keel. O ja, bloedzuigertje zou wensen dat hij nooit gekomen was hier!

Raven voelde de lemmet van de dolk tegen zijn nek aan komen maar hield zichzelf gewoon rustig, en hoorde iets achter hem gezecht worden "Wat doet een mormel als jij op dit terrein bloedzuiger". Hij probeerde uit de houdgreep te komen maar het lukte niet,Hij zij rustig "ik ben hier niet om jullie aan te vallen, ik wou gewoon rond kijken.". Hij voelde het dat ze geen mens was dus de verhalen waren waar, "zo jij bent dus een elf?" zij raven toch nieuwschierig terwijl hij wist dat hij in gevaar was.

xJe laatste post is 4 regels ;)x

De bloedzuiger onder haar werkte tegen en Mimi drukte het Lemmet nog harder op zijn keel. Mimi siste zacht terwijl de vampier begon te spreken. "Ik ben hier niet om jullie aan te vallen, ik wou gewoon rond kijken. Zo jij bent dus een elf?" Mimi siste zachtjes. "Dit is verboden gebied voor smerige monsters zoals jij. En inderdaad, ik ben een Elf en niet zo maar eentje. Mijn naam is Mimi Telrunya. Ik ben Queen van de Elfen en tevens ook nog een van de drie uitverkoorne die jullie ras ten onder zal brengen." Siste ze zacht en duwde hem ruw om tegen de boom. Haar hand gleed rond zijn nek en haar spierde spande soepel aan. "Tegerlijkertijd ben ik ook niet wie ik lijk te zijn. Ik ben niet enkel elf. Roxanne Nemesis heeft gedacht mij in een monster te kunnen veranderen, maar met mij vampier maken heeft ze me enkel sterker gemaakt. Sterk genoeg om jullie gehele zielige ras recht naar Deadhell te sturen met je zielige Queentje Vyndi er bij!" Kil keek Mimi de zwartharige jongen aan. "En denk maar niet dat jij degene zal zijn die dit kan navertellen! Gromde ze zacht terwijl ze harder doordrukte en het mes op zijn borst legde waar ooit een hard had geklopt.

Raven probeerde los te komen "oke dat zal ik onthouden, en aangenaamd.", hij keek haar aan zonder angst. Hij voelde het lemmet een beetje door zen huid heen komen en zij rustig"wie zegt dat ik van plan was om dit na te gaan vertellen?". Hij had een plan om los te komen maar hij wist als hij dat zou doen hij dood zou zijn, hij dacht in zichzelf "beter haar om praten dan proberen te ontsnappen", Hij wachte eerder tot het ging sneeuwen zo dat hij weg kon komen maar er was weinig kans op. Hij bleef haar aankijken en hoopte dat hij haar uit eindelijk kon om praten, "mischien kan het op een andere manier dan met geweld?".