Het overleg! [01-08-2011]

Vandaag was het de dag. Vandaag moest Loveday naar het kasteel. Daar zou ze haar verslag doen. Ze zou ook de andere beschermer zien die vandaag ook verslag moest doen. Beschermers waren als jagers. Dat vond loveday toch. Ze werkten samen van een afstand. Maar soms ook echt samen. Elke dag deed de één het ene deel van hun gebied en de andere hat andere deel. Dat was een hele goede tactiek. Zo werdel alle delen tegelijke tijd goed bewaakt. Loveday had die nacht in groen bos geslapen. Een echt thuis had ze niet. Ze sliep liever buiten in de natuur. Zo kon ze ook af en toe s'nachts eens rond kijken. Maar haar verslag zou een goede zijn. Ze had geen sporen gevonden. mimi moest ook iets zeggen over éne Jasmyn. Een half elf, dat wist ze alleen. De zon kwam rustig op terwijl ze zich klaar maakte. Als de wind, ging ze van boom naar boom door het groenbos. Niet veel later was ze bij het dorp. Het was vredig en een paar elven waren al op. De bewooners hadden veel respect voor haar. Natuurlijk ook voor de andere beschermers. De meesten bogen hun hoofd eens als een gebaar van goedendag. Zij deed dat dan ook naar hun. Somige keken ook maar bang. Waarscheinlijk omdat ze dachten dat er iets mis was.



Er kwam een elf naar haar toe en vroeg of alles inorde was. Maar ze zei niets ze keek hem even aan en zei alleen. "Ik ben hier voor een overleg." Verder mocht en zou ze niets zeggen. De wachten lieten haar gemakelijk binnen. Het kasteel was groots. Maar ook prachtig. Dit was de eerste keer, sinds ze een beschermer was dat ze in het kasteel kwam. Ook was het de eerste keer dat ze hier kwam. Loveday was nog niet zo lang een beschermer. Maar ze was een van de beste. Dat had ze in verhalen gehoord. Doordat ze ook zo goed luisterde. De beschermers waren zo'n beetje de ogen en ooren van hun gebied. Ze ging de trappen op. Het waren veel trappen. Maar een eitje voor iemand die goed in konditie was. Al snel kwam ze in een zaal terecht met een grote ronde tafel. Daar lag een kaart op met alle gebieden. Elke beschermer had zijn eigen plaats. Zei ging achter haar plaats staan. Ze wist die plaats omdat haar naam op een kaartje stond. Die deed ze na dat ze haar plaats had, weg. Nu keek ze naar herken punten. Dus de volgende keer wist ze haar plaats meteen zijn. Ze mocht nog niet gaan zitten, tot dat de qeen of king kwam en zei dat ze plaats mochten nemen. Maar loveday stond liever recht. Nu moest ze alleen wachten tot dat de andere twee kwamen.



(Alle beschermers! )

Het was eindelijk zo ver, ze mocht het paleis van binnen zien. Ze was niet zo lang geleden een beschermer geworden, eerst leefde ze buiten in het wilde natuur daar heeft ze leren boog schieten. Ze ademde diep in sinds haar ouders dood waren toen ze 12 jaar was, moest ze alles zelf leren Ze moest er niet aan denken want, vandaag was het een belangerijke dag, zou ze de andere beschermer leren kennen n ze zou haar verslag doen in het paleis.
Ze kwam het dorp in en zag dat de meeste elfen al wakker waren en haar begroeten. het was ongelovelijk dat iedereen zo rustig deed, tjaa het was nu vredig bij de elfen.

Ze zag eindelijk de deuren van het paleis, Ze ging naar binnen en zag dt er veel trappen waren, het was lang lopen maar ze was het gewend door het veel rennen en klimmen had ze sterke bennen.

Eindelijk Ze was er. Ze keek omzich heen en zag een ronde tafel met stoelen en daar op lag een kaart. En ze zag ook dat er een andere beschermer er was, vreemd het leek als of ze in de spiegelbeeld keek van achteren. Ze liep rustig naar haar stoel en ging er achter staan. Ze keek aandachtig naar de plaatsen om het te onthouden waar ze zat. Ze haalde het kaartje van haar stoel waar haar naam op stond weg. En wachtte geduldig tot ze mocht zitten.

Mimi zuchtte even diep. Voor het eerst sinds jaren was er weer een Overleg. Ze trok nog even haar jurk recht en liep in de richting van de deur. Ze keek even naar een wachter die bij de deur stond. Normaal zou ze samen met Hunter dit Overleg voeren. Maar hij was verdwenen, hij liep vast ergens rond te zwerven zoals normaal. Ze schudde glimlachend haar hoofd en knikte naar de wachter om de deur te openen. De wachter knikte en duwde de deur voorzichtig open. Mimi liep door de deur heen en stapte in het schemerlicht van de vergaderzaal. Ze voelde zich lichtelijk alleen toen ze naar haar stoel liep. "Mijn lieve Beschermers, gaat u zitten." Sprak Mimi luid en glimlachte terwijl ze haar stoel nam. Ze sloeg haar handen in elkaar en keek een voor een de Beschermers aan. Haar blik bleef licht hangen op Loveday, met wie ze laatst nog een gesprek had gehad. Elke Beschermer was er, behalve Hunter, de stoel naast haar voelde leeg en ze zuchtte even terwijl ze haar in blauwe haar uit haar gezicht streek. "Laten we dit Overleg openen." Sprak ze doordringend. "Jullie vragen jullie vast af waar Hunter is, tot mijn verdriet weet ik het ook niet. Maar ik voel dat het goed gaat met hem." Sprak Mimi zacht. "Maar laten we hier niet op door blijven sijpelen. Wat is het nieuws uit het rijk?" Vroeg ze dringend terwijl ze wachtte op antwoord.

Al snel kwam een andere beschermer binnen. Ze keek uit haar oog hoeken naar haar. Maar bleef rustig staan, met haar hoofd naar de kaart gericht. Ze kende de andere beschermer ergens van. Maar loveday wist echt niet van waar. Toen ging plots de deur zacht open. Meteen ging ze in de houding. Het was mimi de qeen. Maar waar was de king? "Mijn lieve Beschermers, gaat u zitten." Ze mimi. Loveday ging rustig zitten. Ze had ook door dat mimi even bleef kijken naar haar. Een tijdje terug had ze ook een gesprek met haar gehad. "Laten we dit Overleg openen." Loveday wou vragen waar de king was. Maar dat was niet nodig. "Jullie vragen jullie vast af waar Hunter is, tot mijn verdriet weet ik het ook niet. Maar ik voel dat het goed gaat met hem." De qeen zou dat van allemaal wel het beste weten. "Maar laten we hier niet op door blijven sijpelen. Wat is het nieuws uit het rijk?" Ze keek even naar de andere beschermer. Misschien wou die eerst wat zeggen. Maar ze nam toch als eerst het woord. Ze richte zich naar mimi. "Geen nieuws. Alles is rustig, nergens sporen van indringers. Misschien alleen Jasmyn en Aramiro. Maar u Heeft verteld dat zij hier welcom zijn." Ze keek eens op de kaart. "Het is te rustig. Wat me ook op valt is dat de Feeën niets laten zien of horen van zich. de rest even min. Ik maak me zorgen." Ze ging weer zitten. Wachtend op een antwoord.

Ze zag dat mimi binnen kwam en zei dat ze mochten zitten. Dat deed ze ook, ze zag geen king maar gelukkig hoefde ze niks te vragen, want de queen vertelde het zelf en daarna vroeg ze of er nieuws was. Ze luisterde geduldig tot de andere beschermer had uit gepraat. Ze keek mimi aan en ze "Bij mij is het ook veilig de dieren waren rustig en niemand was langs geweest, ook heb ik geen sporen gevonden dus dat betekend dat het elfen Territoirium veilig is." Het was jammer dat de king er niet bij was, want ze wou hem wel een keer onmoeten. Ze keek schuin naar de andere beschermer, ze kwam haar bekend voor maar wist niet van wat? Toen richte ze haar blik op queen, wat zou zij er van zeggen.

Mordon rende snel, hij was te laat voor het overleg met de King en Queen. Met ongekende snelheid stormde hij tussen de bomen, naar het kasteel. Hij wist niet of de anderen er al waren, maar hij vermoedde van wel, en dat was geen bemoedigende gedachte! Eindelijk, veel te laat naar zijn zin, kwam hij aan bij de poort. De guards zagen dat hij een beschermen was, en lieten hem door zonder vragen te stellen. Eenmaal in het paleis werd hij rustig, en hij hing zijn boog weer goed. Hij wist niet goed wat hij kon aantreffen, maar hij hoopte dat ze hem niet aan zouden staren. Hij liepde kamer binnen, en zag de Queen al zitten met twee andere beschermers. Een van de twee was juist uitgesproken, zodat hij zich bekend kon maken. 'Sorry, mijn Queen, de afstand was verkeerd ingeschat op de tijd.' Legde hij uit en Mordon trok een stoel naar achter naast een van de twee beschermens. Ze leken precies op elkaar, maar hij zag dat ze zich niet gedroegen als beschermens die elkaar kenden. Hij keek terug naar de Queen, de King was nergens te zien. Verbaast vroeg hij zich af waarom hij afwezig was, maar Mordon besloot het maar niet te vragen. Hij wou niet bemoeizuchtig overkomen, en als de Queen het nodig achtte, zou ze het hem wel vertellen. Afwachtend keek hij naar de drie andere personen in de kamer, en vroeg zich af of hij moest spreken, of dat iemand anders dat ging doen. Hij deed het niet goed op zijn eerste overleg! Hij zuchtte zachtjes en keek voor het eerst naar het voorwerp dat al sinds hij de kamer binnen was gekomen zijn aandacht had getrokken. Een kaart van het rijk. Hij keek er even naar, maar liet het maar zo.

"Geen nieuws. Alles is rustig, nergens sporen van indringers. Misschien alleen Jasmyn en Aramiro. Maar u Heeft verteld dat zij hier welkom zijn. Het is te rustig. Wat me ook op valt is dat de Feeën niets laten zien of horen van zich. de rest even min. Ik maak me zorgen." Sprak Loveday zacht. Mimi knikte en liet haar antwoord even ter zijde, ze wou eerst horen wat Nature te vertellen had. "Bij mij is het ook veilig de dieren waren rustig en niemand was langs geweest, ook heb ik geen sporen gevonden dus dat betekend dat het elfen Territoirium veilig is." Sprak ze. Mimi deed haar mond open om te andwoorden toen er opeens een deur opengezwaaid werd en de deur opengegooid en kwam er gehaast nog iemand binnen. 'Hunter!' Schoot door Mimi's hoofd, maar inplaats daarvan stond een jonge beschermer die ze kon als Mordon. "Sorry, mijn Queen, de afstand was verkeerd ingeschat op de tijd." Sprak hij snel waarna hij zijn stoel naar achter schoof en ging zitten. "Ook fijn dat jij kon komen Mordon." Ze kreeg een glimlach op haar gezicht en richtte zich daarna op Loveday om haar te antwoorden. "Ik maak me ook zorgen Loveday, deze tijden zijn veelste rustig. Ik heb het gevoel dat er gevaar op de loer licht. Misschien is het allemaal maar een domme verbeelding, maar het maakt me bang." Sprak ze huiverig waarna ze zich richtte op Nature. "Ik ben blij dat alles goed gaat met de dieren. En dat alles veilig is. Misschien dat er dan toch niets is om bang voor te zijn. Maar daar wil ik het niet alleen van laten afhangen." Ze knikte half en keek daarna naar Mordon. "En heb jij nog wat te melden Mordon?" Ze had een lichte glimlach op haar gezicht terwijl ze met haar hand rustig op tafel tikte.

"Ook fijn dat jij kon komen Mordon." Ze kreeg een glimlach op haar gezicht en richtte zich daarna op de Beschermer naast hem om haar te antwoorden. "Ik maak me ook zorgen Loveday, deze tijden zijn veelste rustig. Ik heb hetgevoel dat er gevaar op de loer licht. Misschien is het allemaal maar een domme verbeelding, maar het maakt me bang." Sprak ze huiverig, Mordon kon het niet laten een frons op zijn gezicht te laten verschijnen. De Queen had gelijk, alle tekenen wezen op een naderende storm. Mordon deelde zijn vermoedens nog niet, eerst moet ze nog antwoord op de Beschermer die een beetje afgezondert zat. Loveday, dat was haar naam. Hij wou glimlachen, maar de Queen ging juist spreken. "Ik ben blij dat alles goed gaat met de dieren. En dat alles veilig is. Misschien dat er dan toch niets is om bang voor te zijn. Maar daar wil ik het niet alleen van laten afhangen." Ze knikte half en keek daarna naar Mordon. "En heb jij nog wat te melden Mordon?" Ze had een lichte glimlach op haar gezicht terwijl ze met haar hand rustig op tafel tikte. Hij keek eerst de tafel rond, Loveday glimlachte half, en hij haalde diep adem voor hij begon. 'De grenzen zijn rustig, we hebben geen invallen gehad. Heel het rijk ligt er vredig bij. Ik heb ook geen ander nieuws van de andere rijken ontvangen, of dat er problemen of ruzies zijn tussen de andere volkeren.' Hij haalde diep adem, 'Toch is er iets niet goed, het woud is onrustig. Ik weet niet wat het betekend, maar ik denk dat we moeten oppassen op een naderende storm, voor iedereen.' Mordon keek op, hij wist niet hoe de anderen zijn reactie gingen onthalen, maar hij hoopte dat ze hem serieus zouden nemen. Het was waar wat hij zei, het woud was onrustig, afwachend op iets. En dit keer was het echt, geen stom voorgvoel. Hij bewoog onrustig en draaide aan zijn gepoleiste blauwe armband. Het enige teken dat hij overhad van zijn broer, die was gestorven in de oorlog tussen de rijken. Vandaar dat hij zo tegen onschuldige oorlog was. Hij ontmoette de ogen van Loveday. Hij wist niet wat ze dachten van zijn verslag. Mordon hoopte er maar het beste van. Zijn gezicht werd weer glad.

Felix zat een tijdje zwijgend naast Mimi. Het leek alsof niemand haar nog had opgemerkt. Ze kende de queen al lang, en ze waren goede vriendinnen. Niet iedereen vond Felix aardig. Ze had een andere smaak. Zwart sprak haar meer aan, alleen zijn en ze hield vooral van vechten. Ze was een Dark Elf, een ras dat bijna helemaal was uitgestorven. Ze keek naar haar zwart gelakte nagels en hieldt zich stil. Mimi was al een tijdje bezig met het overleg, waren dit de beschermers? Dan waren het er wel een beetje weinig. Ze keek even misprijzend maar concentreerde zich toen weer op het overleg zelf. ''Toch is er iets niet goed, het woud is onrustig. Ik weet niet wat het betekend, maar ik denk dat we moeten oppassen op een naderende storm, voor iedereen.'' Sprak een van de elven die onrustig met een blauwe gepolijste armband bewoog. Felix zag hem recht in de ogen van een ander meisje kijken en ze probeerde het niet uit te proesten. Die jongen was duidelijk verliefd op haar. Ze wist zeker dat niemand haar nog had opgemerkt. Ze zat ook in de schaduwen van de troon en alleen een zwart metalen gepolijsten laars was te zien. en twee rode ogen die iedereen vanuit de schaduwen aankeek en onderzocht.

"De grenzen zijn rustig, we hebben geen invallen gehad. Heel het rijk ligt er vredig bij. Ik heb ook geen ander nieuws van de andere rijken ontvangen, of dat er problemen of ruzies zijn tussen de andere volkeren.' Hij haalde diep adem, 'Toch is er iets niet goed, het woud is onrustig. Ik weet niet wat het betekend, maar ik denk dat we moeten oppassen op een naderende storm, voor iedereen.' Lngzaam knikte ze. "Hij heeft gelijk, er is iets op komst." Ze keek naar mimi. Maar zach ze dat goed. Naast de troon, iemand rode ogen. Als ze zich niet vergiste een Dark Elf. Ja dat zag ze. Ze knikte een keer naar de elf daar. Als begroeting, ze had black elven altijd speciaal gevonden. Ook heel interesant. Jammer dat hun soort bijna uitgestorven was. Maar dat zou nooit gebeuren. Ze keek nog eens rond De andere beschermer was de hele tijd al wat stil geweest. Ze moest niet meer zeggen. Ze ging wachten tot er iemand anders sprak. Maar ze richte haar blik weer op de rode ogen die ze daar zag. Dom dat ze het niet erder had gezien.

"De grenzen zijn rustig, we hebben geen invallen gehad. Heel het rijk ligt er vredig bij. Ik heb ook geen ander nieuws van de andere rijken ontvangen, of dat er problemen of ruzies zijn tussen de andere volkeren." Mordon haalde diep adem. "Toch is er iets niet goed, het woud is onrustig. Ik weet niet wat het betekend, maar ik denk dat we moeten oppassen op een naderende storm, voor iedereen." Loveday knikte langzaam. "Hij heeft gelijk, er is iets op komst." Sprak ze zacht en richtte haar ogen op Felix die links naast Mimi zat uit het licht. Rechts naast Mimi was de stoel nogsteeds leeg. Hoe langer die leeg bleef hoe angstiger Mimi werd. "Je hebt gelijk Mordon, maar wat kunnen we doen. Ik kan net zo min als jullie in de toekomst kijken. Misschien is dat mijn zwakheid." Mimi sloeg haar ogen neer en voelde een traan over haar wang glijden. Ze kneep haar hand tot een vuist en bleef zo even zitten. Daarna kwam ze omhoog met uitgelopen makeup en keek de groep van Beschermers rond. "Feliks, heb jij nog nieuws." Haar stem klonk hard en pijnlijk. Terwijl ze wachtte op iemands antwoord.

Ze hoorde plotseling dat de deur open ging en er een jonge binnen kwam "Ook fijn dat jij kon komen Mordon." zei mimi toen keek ze de beschermer die naast haar zat en begon te praten: "Ik maak me ook zorgen Loveday, deze tijden zijn veelste rustig. Ik heb hetgevoel dat er gevaar op de loer licht. Misschien is het allemaal maar een domme verbeelding, maar het maakt me bang." toen keek ze mij aan en zei: "Ik ben blij dat alles goed gaat met de dieren. En dat alles veilig is. Misschien dat er dan toch niets is om bang voor te zijn. Maar daar wil ik het niet alleen van laten afhangen." Ze knikte. toen ging de queen tegen mordon praten: "En heb jij nog wat te melden Mordon?" 'De grenzen zijn rustig, we hebben geen invallen gehad. Heel het rijk ligt er vredig bij. Ik heb ook geen ander nieuws van de andere rijken ontvangen, of dat er problemen of ruzies zijn tussen de andere volkeren.' Hij haalde diep adem, 'Toch is er iets niet goed, het woud is onrustig. Ik weet niet wat het betekend, maar ik denk dat we moeten oppassen op een naderende storm, voor iedereen.' Zei mordon. Ze knikte, dat heeft ze al vaker gemerkt maar ze wou het nog niet zeggen tenminste niet tot ze zeker van was. "Je hebt gelijk Mordon, maar wat kunnen we doen. Ik kan net zo min als jullie in de toekomst kijken. Misschien is dat mijn zwakheid." zei mimi. Ze zag dat er een traan over haar wang gleed, ze snapte het heel goed over het nieuws van het storm en dat hunter er niet was dat is ook dacht ze een rede. "Feliks, heb jij nog nieuws." zei de queen weer. Dus ze hete Felix, ze wachte tot felix antwoord gaf.

De grenzen zijn rustig, we hebben geen invallen gehad. Heel het rijk ligt er vredig bij. Ik heb ook geen ander nieuws van de andere rijken ontvangen, of dat er problemen of ruzies zijn tussen de andere volkeren.' Hij haalde diep adem, 'Toch is er iets niet goed, het woud is onrustig. Ik weet niet wat het betekend, maar ik denk dat we moeten oppassen op een naderende storm, voor iedereen.' Mordon keek op, hij wist niet hoe de anderen zijn reactie gingen onthalen, maar hij hoopte dat ze hem serieus zouden
nemen. Het was waar wat hij zei, het woud was onrustig, afwachend op iets. En dit keer was het echt, geen stom voorgvoel. Hij bewoog onrustig en draaide aan zijn gepoleiste blauwe armband. Het enige teken dat hij overhad van zijn broer, die was gestorven in de oorlog tussen de rijken. Vandaar dat hij zo tegen onschuldige oorlog was. Hij ontmoette de ogen van Loveday. Hij wist niet wat ze dachten van zijn verslag. Mordon hoopte er maar het beste van. Zijn gezicht werd weer glad. Loveday bevestigde zijn voorgevoelens. "Hij heeft gelijk, er is iets op komst." Sprak ze zacht. Hij keek haar dankbaar aan, terwijl hij haar ogen volgden. "Je hebt gelijk Mordon, maar wat kunnen we doen. Ik kan net zo min als jullie in de toekomst kijken. Misschien is dat mijn zwakheid." Zei de Queen. Een kleine traan liep uit haar ooghoek en haar mascara liep uit. Mordon wou dat Hunter er was, die kon dan de Queen een beetje kalmeren! "Felix, heb jij nog nieuws."Haar stem klonk hard en pijnlijk. Felix? Een zwarte gedaante kwam uit de schaduwen en maakte zich bekend. Een dark Elf! Mordon had nooit gedacht dat hij er nog een zou zien! Hij knikte even, als wijze van respect. Ze had de hele tijd in de schaduw van de troon gezeten.

''Felix heb jij nog nieuws?'' Klonk de stem van Mimi. Felix wist dat tot nu toe een iemand haar had opgemerkt.Loveday. Loveday had bijna onherkenbaar naar haar geknikt.''Ja, ik heb nieuws.'' Sprak ze ijzig. Ze stond op uit de schaduwen. Haar rood-zwarte wapenuitrustig glansde in het licht. Ze keek op de andere beschermers neer.''Het nieuws zal waarschijnelijk uw hart verlichten majesteit.'' Sprak ze. Ze mocht Mimi nooit aanspreken als haar beste vriendin in het bijzijn van de andere beschermers.''Ik heb tijdens een wandeling, Hunter zien rondzwerven bij de Elvenheuvel. Meer weet ik niet.'' Ze keek Mimi aan met ogen van bevesteging en vastberadenheid.''Ik weet niet wat hij daar deed, maar ik kan u verzekeren dat hij veilig is.'' Ze boog en verdween weer in de schaduwen van de troon. Ze zag Mordon naar haar knikken. Zijn gezsicht blonk respect uit. Ze knikte terug en er verscheen een gemeen lachje op haar gezicht. Mensen hadden altijd respect voor haar, ze was een van de laatsten van haar soort. Ze kon makkelijk macht op iemand uitoefenen.

''Ja, ik heb nieuws.'' Sprak Felix ijzig. Ze stond op uit de schaduwen. En Mimi knikte dat ze mocht praten. ''Het nieuws zal waarschijnlijk uw hart verlichten majesteit. Ik heb tijdens een wandeling, Hunter zien rondzwerven bij de Elfenheuvel. Meer weet ik niet. Ik weet niet wat hij daar deed, maar ik kan u verzekeren dat hij veilig is.'' Er verscheen een glimlach over Mimi's gezicht. "Dankje Felix." Haar stem was verdoofd van de blijdschap. 'Maar wat doet hij daar?' Schoot door haar hoofd. 'Hij weet dat deze vergadering er is. Hij zou hem nooit willen missen.' Mimi schudde haar hoofd om zichzelf weer onder controle te krijgen. "Het spijt me dat jullie dat hebben moeten zien." Fluisterde ze zacht.

(omg wrm ben ik zo inspi loos)

"Je hebt gelijk Mordon, maar wat kunnen we doen. Ik kan net zo min als jullie in de toekomst kijken. Misschien is dat mijn zwakheid." Mimi sloeg haar ogen neer. Je zag een traan van haar wang lopen. "Feliks, heb jij nog nieuws?" De stem klonk hard en kil. De dark elf felix kwam uit de schaduw. ''Het nieuws zal waarschijnlijk uw hart verlichten majesteit. Ik heb tijdens een wandeling, Hunter zien rondzwerven bij de Elfenheuvel. Meer weet ik niet. Ik weet niet wat hij daar deed, maar ik kan u verzekeren dat hij veilig is.'' Zei ze. Je zag dat mimi daar zzer tevreden mee was. "Dankje Felix." Haar stem klonk veer normaal. "Het spijt me dat jullie dat hebben moeten zien." Iedereen was stil. Niemand zei wat. "Iedereen heeft het recht om verdrietig te zijn." Sprak ze dan maar zacht om de stilte te verbreken. Ze keek haar qeen begrijpend aan. Toen keek ze nog eens naar Nature. Nog steeds had ze het gevoel. Haar te kennen. Mordon keek haar dankbaar aan. Ze lachte zacht naar hem. Toen viel haar blik weer in de ogen van felix.

"Je hebt gelijk Mordon, maar wat kunnen we doen. Ik kan net zo min als jullie in de toekomst kijken. Misschien is dat mijn zwakheid." Mimi sloeg haar ogen neer. Je zag een traan van haar wang lopen. "Feliks, heb jij nog nieuws?"De stem klonk hard en kil. De dark elf felix kwam uit de schaduw. 'Het nieuws zal waarschijnlijk uw hart verlichten majesteit. Ik heb tijdens een wandeling, Hunter zien rondzwerven bij de Elfenheuvel. Meer weet ik niet. Ik weet niet wat hij daar deed, maar ik kan u verzekeren dat hij veilig is.'' Zei ze. Je zag dat mimi daar zzer tevreden mee was."Dankje Felix." Haar stem klonk veer normaal. "Het spijt me dat jullie dat hebben moeten zien." Iedereen was stil. Niemand zei wat. "Iedereen heeft het recht om verdrietig te zijn." Sprak Loveday zachtjes. Hij keek haar aan, en ze lachte even zacht naar hem. Mordon zijn blik gleed naar Felix. De Elf stond in de schaduwen, maar hij zag haar rode ogen. Even dacht hij macht te zien in haar ogen, maar dat moment was zo snel weer voorbij als het gekomen was. De King was bij de Elvenheuvel? Wat deed hij daar dan als het overleg was? Mordon snapte er niets van.

"Iedereen heeft het recht om verdrietig te zijn." Sprak loveday zacht. Mimi kreeg een glimlach over haar gezicht. "Dankje Loveday." Ze keek een voor een de beschermers rond. "Dank jullie allemaal, jullie staan achter mij wat ik dan ook doe. Ik ben jullie voor eeuwig dankbaar." Ze knikte met haar hoofd terwijl ze richting het balkon keek. 'Waar was hunter?' Dat was de vraag die door haar hoofd bleef spoken. Ze miste zijn wijsheid. Ze hoopte dat iemand nog wat zou zeggen. Ze wist gewoon niets meer.

(why zo kort O.O)

Met grote en snelle passen bewoog Hunter zich door het kasteel. Hij was natuurlijk weer eens te laat voor het overleg van de Beschermers. Hoe beschamend kon zoiets nou weer zijn? Hij was voor de zoveelste keer weer gaan wandelen buiten het kasteel en was compleet zijn besef van tijd kwijtgeraakt. Nu moest hij zowat rennen , maar hij wist al dat hij te laat binnen zou komen. Eindelijk bereikte hij de kamer waat het overleg werd gehouden. Zelfs Hunter met zijn goede conditie was moe van het oprennen van de trappen. Hij ademde diep in en rechtte zijn rug. Hij knikte de wachter bij de deur even toe dat hij de deur kon openmaken en met nog een beetje gratie stapte Hunter de zaal binnen. Zijn ogen gleden de zaal rond, iedereen was natuurlijk op tijd geweest. Behalve hij... ''Mijn excuses voor mijn late aankomst,'' Begon hij zo rustig mogelijk te spreken. ''Maar ik ben zoals altijd weer eens op pad gegaan en mijn besef van tijd verloren.'' Vervolgde hij zijn excuses en liep toen verder naar zijn plaats. zijn ademhaling was nog wel iets ontregeld maar het was een stuk rustiger dan toen hij voor de zaal stond. Langzaam nam hij plaats naast Mimi en sloeg zijn handen in elkaar. ''Ik hoop dat ik niet teveel heb gemist.'' Sprak hij kalm en keek elke beschermer individueel aan.

Mordon wist niet wat hij moest antwoorden. "Iedereen heeft het recht om verdrietig te zijn." Sprak loveday zacht. Mimi kreeg een glimlach over haar gezicht. "Dankje Loveday." Ze keek een voor een de beschermers rond. "Dank jullie allemaal, jullie staan achter mij wat ik dan ook doe. Ik ben jullie voor eeuwig dankbaar."
Ze knikte met haar hoofd terwijl ze richting het balkon keek. Mordon begon de stilte onbehaagelijk te vinden. Zijn oren ontvingen een geluid op de gang, en niet veel later werden de deuren geopend voor Hunter? Zijn ogen gleden de zaal rond,en hij begon te spreken. ''Mijn excuses voor mijn late aankomst,'' Begon hij zo rustig mogelijk te spreken. ''Maar ik ben zoals altijd weer eens op pad gegaan en mijn besef van tijd verloren.'' Vervolgde hij zijn excuses en liep toen verder naar zijn plaats. Mordon wist niet goed wat hij moest doen. Langzaam nam hij plaats naast Mimi en sloeg zijn handen in elkaar. ''Ik hoop dat ik niet teveel heb gemist.'' Sprak hij kalm en keek elke beschermer individueel aan. De blik van de King gleed langzaam van hem af. Hunter was ook zijn oudere broer, maar tijdens Vergaderingen, was hij gewoon de King. Mordon boog zijn hoofd als teken van respect en herkenning. Hij ging rechtop zitten en keek snel de anderen een aan. Niemand ging spreken, 'Nee, heer. Alle grenzen zijn rustig.' Zei hij dan maar, iemand anders zou hem wel de details geven. Het vermoedden van onrust was nog niet weg, maar Mordon wist niet goed of hij het probleem Hunter moest voorleggen of niet. Hij hoopte dat Loveday of Nature hem zou aanvullen.

"Iedereen heeft het recht om verdrietig te zijn." Sprak loveday zacht. Mimi kreeg een glimlach over haar gezicht. "Dankje Loveday." Ze keek een voor een de beschermers rond. "Dank jullie allemaal, jullie staan achter mij wat ik dan ook doe. Ik ben jullie voor eeuwig dankbaar."
Ze knikte met haar hoofd terwijl ze richting het balkon keek.
Haar oren ontvingen een geluid op de gang, en niet veel later werden de deuren geopend voor Hunter? Zijn ogen gleden de zaal rond,en hij begon te spreken. ''Mijn excuses voor mijn late aankomst,'' Begon hij zo rustig mogelijk te spreken. ''Maar ik ben zoals altijd weer eens op pad gegaan en mijn besef van tijd verloren.'' Vervolgde hij zijn excuses en liep toen verder naar zijn plaats. Langzaam nam hij plaats naast Mimi en sloeg zijn handen in elkaar. ''Ik hoop dat ik niet teveel heb gemist.'' Sprak hij kalm en keek elke beschermer individueel aan. De blik van de King gleed langzaam van haar af. Mordon ging recht op zitten en zei: 'Nee, heer. Alle grenzen zijn rustig.' Ze ademde diep in en vulde Mordon aan: "Het woud is onrustig en het word steeds erger heb ik gemerkt, Ik denk en dat zei mordon ook dat er een storm aan komt, maar dat weet ik niet zeker, ik let de laatste tijd op het natuur en de dieren en ik kan zeggen dat hun iets dwars zit." Ze zuchte het was er uit. "En verder is er niks." Ze knikte en lachte naar Mordon nu hoefde hij niet alleen voor te staan om alles te vertellen...

(sorry kon niks bedenken)

Hunter wist, dat zodra de deuren opengingen, alle blikken op hem waren gericht. Gelukkig had hij zich daar mentaal al op voorbereid. Zodra hij was gaan zitten toverde hij een kalme glimlach tevoorschijn en even bleef zijn blik hangen op zijn jongere broertje Mordon. Zodra hij zag dat hij zijn hoofd respectvol boog richtte hij zijn ogen even op Mimi. Hij hoopte dat ze niet boos op hem was. ''Nee, heer. Alle grenzen zijn rustig.'' Klonk Mordons stem en meteen keerde Hunter zijn hoofd en knikte. Hij kreeg een nadenkende uitdrukking op zijn gezicht. Zou alles gewoon veilig zijn? "Het woud is onrustig en het word steeds erger heb ik gemerkt, Ik denk en dat zei mordon ook dat er een storm aan komt, maar dat weet ik niet zeker, ik let de laatste tijd op het natuur en de dieren en ik kan zeggen dat hun iets dwars zit." Nu liet hij zijn blik glijden naar Nature en fronste. ''Onrustig zeg je.'' Sprak hij kalm maar niet te luid. "En verder is er niks." Eindigde Nature haar woorden. De bedachtzame frons verdween niet van zijn gezicht af. ''We moeten dit serieus nemen,'' sprak hij rustig en keek rond. Hij hield zich kalm om maar niet te laten merken dat hij zich toch echt zorgen aan het maken was. ''Het is inderdaad eigenlijk vreemd rustig rond ons gebied,'' zei hij nadenkend en richtte zijn blik weer op Mimi. ''De dieren zullen altijd merken als er iets mis is.'' Hij keek Nature aan. ''Heb je nog iets anders gemerkt aan ze? Heef iemand anders nog iets vreemds opgemerkt de laatste tijd?'' Bij zijn laatste vraag keek hij op om alle beschermers opnieuw aan te kijken. Hij begon zich nu echt zorgen te maken over de veiligheid van zijn volk.

Mimi luisterde lichtelijk afwezig naar de beschermers. Er was nogsteeds een vraag die er in haar hoofd speelde. Er was laatst een Elf overleden, hij had een leerling gehad. Die leerling was Iluna. Hij was nu 16 en had zijn training bijna afgerond. Ze wou dat hij een nieuwe mentor kreeg, teminste voorlopig. Ze wist niet hoe ze het moest brengen. Ze keek even en wachtte tot Hunter zijn vraag had gesteld. Daarna stond ze op niet wachtend op Nature's antwoord. "Er is momenteel wat dringenders. Het feit dat we nieuwe beschermers nodig hebben bijvoorbeeld. Jullie weten allemaal dat er laatst een waardig beschermer is overleden. Jullie weten ook dat hij een leerling onder zijn hoede had. Deze leerling moet verder getraind worden. Als jullie er geen bezwaar tegen hebben, zal ik hem onder mijn hoede nemen." Ze keek de groep rond. Het was al zo lang geleden geweest dat ze een leerling had gehad. Die leerling was Nature geweest, en die was een prima beschermer geworden. Ze wist dat ze het kon, ze had nu alleen nog toestemming nodig van de beschermers.

Net voor haar zin stond de queen op en zei: "Er is momenteel wat dringenders. Het feit dat we nieuwe beschermers nodig hebben bijvoorbeeld. Jullie weten allemaal dat er laatst een waardig beschermer is overleden. Jullie weten ook dat hij een leerling onder zijn hoede had. Deze leerling moet verder getraind worden. Als jullie er geen bezwaar tegen hebben, zal ik hem onder mijn hoede nemen." Toen zei ze [color=indigo]"eeh nee niet echt, ik heb wel gemerkt dat de dieren die dicht bij het water wonnen stuk voor stuk weg gaan, dus ik denk dat na de storm een overstroming kan komen." Ze ging zitten en knikte naar De queen, Ze wist dat Mimi een goede leraar was, ze wist het als het beste, want zei was vroeger haar leerling.